ΟΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙ-ΣΥΣΤΕΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ...

Οι παγκόσμιες εξελίξεις δείχνουν μια τάση ανατροπής καθιερωμένων πολιτικών και αντιλήψεων. Επίκεντρο αυτών των αντιδράσεων είναι οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά αυτών των εξελίξεων δείχνουν έλλειψη ιδεολογικών κατευθύνσεων και ταξικού προσανατολισμού και συνείδησης. Πλούσιοι και φτωχοί εμφανίζονται να συμμαχούν σε πολιτικές  που αντιτίθενται στα συμφέροντα των μεσαίων τάξεων και κάποιων κοινωνικών και εθνικών μειονοτήτων. Τα σύνορα της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης είναι θολά, ασταθή και ευμετάβλητα. Μπορούμε εν τούτοις να χαράξουμε κάποιες γραμμές κατανόησης– όχι πάντα σταθερές ούτε και ξεκάθαρες.

Με το όπλο παρά πόδα παραμένει το ΚΚΕ...

Ανανεώνοντας κάπως τη στελέχωσή του και εδραιώνοντας τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του, που σύµφωνα µε πρόσφατες επεξεργασίες της ηγεσίας του είχαν αλλοιωθεί εδώ και δεκαετίες µε αποκορύφωµα τη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη (1989), το ΚΚΕ στο τελευταίο συνέδριό του σηµατοδοτεί την κατίσχυση της επαναστατικής µνήµης («Το Βήµα», 9-4-2017). Προηγήθηκαν τα πανηγυρικά εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη κατά τα οποία περίπου το πανελλήνιο ετίµησε τον ηρωισµό του µπροστά στον θάνατο, εµµένοντας σε µιαν ιδεολογία που η εφαρµογή της αιµατοκύλισε τις χώρες στις οποίες εφαρµόστηκε. Αλλά κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος µε τα κορυφαία στελέχη του κόµµατος να προσαρµόζονται άνετα στον καπιταλιστικό τρόπο ζωής, µεταλλασσόµενα στους σηµερινούς δισεκατοµµυριούχους ολιγάρχες.

Για άλλες (κομματικές...) προσλήψεις βρίσκουν λεφτά. Όχι για τα νοσοκομεία!

Λείπουν 15.000 νοσηλευτές από τα δημόσια νοσοκομεία. Το πλέον εξωφρενικό είναι ότι 1.500 χριστιανοί ορθόδοξοι, καθολικοί και μουσουλμάνοι που θα έπρεπε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο σύστημα υγείας, βρίσκονται σε άλλες υπηρεσίες ή σε γραφεία βουλευτών! Αθεόφοβοι! Αν υπάρχει Θεός, ας μας στείλει ένα σημάδι ότι δεν μας εγκατέλειψε! Κι αν υπάρχει κυβέρνηση ας τους στείλει όλους πίσω στις δουλειές τους, στα νοσοκομεία.

Δεν χρειάζονται πολιτικές εντυπωσιασμού, όπως να ανοίγουν εντατικές χωρίς εξειδικευμένους γιατρούς και να κινδυνεύουν έτσι οι ασθενείς. Οι νοσηλευτές στην Ελλάδα της κρίσης είναι πραγματικοί ήρωες. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που κρατάνε όρθια (ακόμη) τα νοσοκομεία. Όποιος είχε την ατυχία να επισκεφτεί δημόσιο νοσοκομείο και να νοσηλευτεί καταλαβαίνει ακριβώς τι λέμε.

Το νερό πωλείται με τη μέθοδο της… πλημμυρίδας!

Είναι τόσο μεγάλης έκτασης η προπαγάνδα που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση – σε όλα τα επίπεδα και επομένως και στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού – που τελικά ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ θα έχουν πουληθεί όταν όλοι θα πιστεύουν ότι… έχουν παραμείνει στο Δημόσιο!

Και μια και μιλάμε για το νερό, η προπαγανδιστική τακτική που ακολουθείται είναι η «μέθοδος της πλημμυρίδας» - και όχι η «μέθοδος της σταγόνας»!

Με τη μέθοδο, λοιπόν, της πλημμυρίδας, μας επαναλαμβάνουν συνεχώς πως «η ενέργεια και το νερό θα μείνουν υπό δημόσιο έλεγχο».

Αυτό είπε και ο κ. Τσίπρας στις 11 Απριλίου από την Πάτρα.  «Το νερό και η ενέργεια θα μείνουν υπό δημόσιο έλεγχο. Αυτό είναι εγγυημένο, όσο είμαστε εμείς εδώ», είπε.

Μάλιστα!

Ακριβώς την επομένη, 12 Απριλίου, το ΤΑΙΠΕΔ προχώρησε σε πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την εύρεση χρηματοοικονομικού συμβούλου σχετικά με την πώληση των ποσοστών του στην ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ.

Περιθωριακοί, απολιθωμένοι και μυστήριοι ενώνονται στο ψήφισμα στήριξης της δικτατορίας του Μαδούρο...

Ανάμεσα τους ήταν ο Μάρκο Τζάνι, νυν ανεξάρτητος και πρώην μέλος του Movimento 5 Stelle του Μπέπε Γκρίλο. Η φωνή της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Λετονή Τατιάνα Ζντανόκα. Η Αλμπιόλ Γκουζμάν των Ποδέμος. Ο Φοντούλης, ο Επιτήδειος και ο Συναδινός της Χρυσής Αυγής. Ο Ράινχαρντ Μπουτικοφερ των γερμανών Πράσινων. Ο Ματέο Σαλβίνι της Λίγκας του Βορρά. Ο Νεοκλής Σηλικιώτης του ΑΚΕΛ. Ο Ούντο Φόιγκτ του γερμανικού ακροδεξιού NDP. O Παπαδάκης και ο Ζαριανόπουλος του ΚΚΕ. Ο Μάρτιν Ζόνεμπορν του Partei, ενός γερμανικού κόμματος που σαν αντικείμενο έχει να σατιρίζει τα άλλα κόμματα.

Γαλλία πάντα συμμαχία;

Ο Τσίπρας τηλεφώνησε στον Μακρόν για να τον συγχαρεί. Αναρωτιέμαι, κατ’ αρχάς, σε ποια γλώσσα έγινε η συνεννόηση. Χρειάζεται κάποια τριβή για να αρχίσεις να καταλαβαίνεις τα αγγλικά του πρωθυπουργού μας. Ο Μακρόν είναι βεβαίως καλά εκπαιδευμένος (υπόδειγμα της διά βίου μάθησης: παντρεύτηκε τη δασκάλα του...), αλλά δεν θα ήταν εύκολο ούτε γι’ αυτόν να τα πιάσει με την πρώτη. Υποθέτω λοιπόν ότι, καθώς ο πρωθυπουργός ερχόταν με φρέσκες τις εντυπώσεις από το λεγόμενο Φόρουμ των Αρχαίων Πολιτισμών, θα μίλησε με τον Μακρόν στα λατινικά. (Το αθλητικό πνεύμα του επέβαλε να μην προτιμήσει τα αρχαία ελληνικά, στα οποία έχει εκ των πραγμάτων το πλεονέκτημα...)

Τότε ήταν ξεπούλημα, τώρα «ψήφος εμπιστοσύνης» ...

Ως γνωστόν, στις 11 Απριλίου καταβλήθηκε από την Fraport το εφάπαξ τίμημα του 1,23 δις ευρώ για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια και την επομένη ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με την διοίκηση της εταιρίας, μιλώντας για «σπουδαίο μήνυμα», «σήμα», «ψήφο εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία» και για την πεποίθησή του ότι η εικόνα των αεροδρομίων «θα γίνεται όλο και καλύτερη».

Δικαιολόγησε την (αδικαιολόγητη) καθυστέρηση, λέγοντας πως (και πάλι) διαπραγματεύθηκε σκληρά, «διότι από την πλευρά μας θέλαμε να διασφαλίσουμε τις εργασιακές σχέσεις, τις θέσεις εργασίας, καθώς και τη διαρκή αναβάθμιση των 14 αεροδρομίων που αποτελούν την πρώτη εντύπωση της χώρας μας για τους τουρίστες και τους επισκέπτες που φτάνουν στην Ελλάδα μέσω αυτών των αεροδρομίων».

Συνδικαλιστική τέχνη. Καθιερωμένη, μουχλιασμένη και πάντα επιδοτούμενη...

«Ακόμη έχει τραγουδήσει Eagles, Milva και Σπύρο Ζαγοραίο…». Το οποίο ισχύει αφού στο ρεπερτόριό μου στο ντους περιλαμβάνονται τα Hotel California, Badoνeon και Το Δικό μου Πάπλωμα. Χωρίς όμως να το έχω κάνει θέμα. Πόσο μάλλον να έχω ζητήσει από το κράτος να χρηματοδοτήσει τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες. Κάτι που κάνει  η ΔΕΗ. Διοργανώνοντας διαγωνισμό για την πρόσληψη καλλιτεχνικού διευθυντή «συνεργάσιμου, αποτελεσματικού, με προσωπική ευαισθησία και με καλή επικοινωνία» για να αναλάβει την μουσική διδασκαλία της χορωδίας ΔΕΗ – ΔΕΔΔΗΕ.

Έτσι φθάσαμε στη "μοιρασιά" ...

Ξεπούλημα δεν είναι. Δεν μοιάζει όμως και με το δόγμα αποκρατικοποιήσεων Θάτσερ. Ούτε και με αυτές των Πολωνών, Ούγγρων και Ρουμάνων. Και αν δεν χάναμε, στον "πολιτικό τζόγο", την εμπιστοσύνη των επενδυτών θα είχαμε μεγαλύτερα κέρδη. Αντίθετα τα 20 χρόνια καθυστέρησης στην πώληση, αποτυχημένων, μονίμως ζημιογόνων και "κλινικά νεκρών" κρατικών μονοπωλίων περιέπλεξαν περισσότερο τις παθογένειες της οικονομίας μας.
Τα λέγαμε και τις προάλλες από τη στήλη. Η ΔΕΗ έψαχνε στρατηγικό επενδυτή να εκσυγχρονίσει την παραγωγή και τη διανομή της από το 2000.
Το 2005 οι Γερμανοί μας προσέφεραν σχεδόν "γη και ύδωρ" να μπουν στο σύστημα ως επενδυτές. Δεν μπήκαν ποτέ. Δεν τους ήθελαν οι Φωτόπουλοι και τα παλληκάρια της ΓΕΝΟΠ.
Ο τότε πρόεδρος της ΔΕΗ, Τάκης Αθανασόπουλος, μόλις που γλύτωσε το λαϊκό δικαστήριο. Την ηλεκτρική καρέκλα. Και να σκεφτούμε ότι η "φιλελεύθερη" Νέα Δημοκρατία τον έδιωξε νύχτα... Έτσι την διέταξαν οι Φωτόπουλοι.
Λίγο πριν είχαν απολύσει άλλους δύο Προέδρους. Πάλι σε εφαρμογή "συμφώνου μη επιθέσεων" με την ΓΕΝΟΠ του ΠΑΣΟΚ που ήδη "κορτάριζε" και με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το κρατικό μονοπώλιο φυσικού αερίου της ΔΕΠΑ ήταν που φορτώθηκε (πάλι με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας) τα φέσια των (τότε) κρατικών λιπασμάτων σε φυσικό αέριο. Τα φέσια που ακόμη ταλανίζουν την ΔΕΠΑ και ένας Θεός ξέρει πως θα ξεμπλέξει.

Τα ψέματα Καμμένου για τα ισοδύναμα των στρατιωτικών...

Το τροπάρι που κανοναρχεί (χαμηλόφωνα, βέβαια) τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση είναι πως όλα θα γίνουν στην… ώρα τους, δηλαδή… μετά το τέλος των μνημονίων – το αυτονόητο δηλαδή!

Κι’ εκεί που ο κ. Καμμένος είχε βρει τα ισοδύναμα για την μισθολογική αποκατάσταση των στρατιωτικών και την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων, νάτος κι’ αυτός να τους λέει πως όλα θα γίνουν στον καιρό τους, δηλαδή μετά το τέλος των μνημονίων.

Επισκεπτόμενος, στις 11 Απριλίου, την ΕΛΔΥΚΟ (Ελληνική Δύναμη Κοσόβου) στην Πρίστινα, εντελώς ανερυθρίαστα – και αφού είπε πως ο προϋπολογισμός του υπουργείου του «δεν έχει μειωθεί ούτε ένα ευρώ παρότι αποτελούσε και στόχο των δανειστών» και ότι «τα έσοδα από την εκμετάλλευση της περιουσίας των Ενόπλων Δυνάμεων μέσω ενοικίασης των χώρων αυτών θα αποδοθούν στο σύνολό τους στο προσωπικό», «προκειμένου να αποκαταστήσουμε τα μεγάλα πλήγματα που έχει επιφέρει η οικονομική κρίση στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων» - δήλωσε:

Δεν έχουμε πλέον Ψυχάρηδες. Αγαλλιάστε...

Οι κομμουνιστές είχαν στα παλιά χρόνια δύο οργανώσεις για τους δημοσιογράφους. Μία με τους κανονικούς, τους κομματικούς και μια ακόμη με εκείνους που δούλευαν για το Κεφάλαιο, τους δημοσιογράφους του αστικού Τύπου. Ουδέποτε είχαν εμπιστοσύνη στον αστικό Τύπο. Τώρα που έχουν εξουσία και «μέσα» δίνουν βάση στην κομματική ενημέρωση. Εντάξει, υπάρχουν και οι ιδιώτες που «βάζουν» τα λεφτά. Κάπως λέγεται αυτό...

Ευτυχώς, δηλαδή, που γλιτώσαμε από τους Ψυχάρηδες και τα βοθροκάναλα της διαπλοκής. Όσο τα βοθροκάναλα ήταν στα χέρια των Ψυχάρηδων ήταν βοθροκάναλα. Τώρα που θα περάσουν στα χέρια των «δικών μας» θα πάψουν να είναι βοθροκάναλα. Γι’ αυτό άλλωστε και η Εφημερίδα των Συντακτών, αυτή η πραγματικά ανεξάρτητη εφημερίδα, αποφάσισε να πάψει να τα λέει βοθροκάναλα. Τι θα συμβεί, τώρα, με όσα βοθροκάναλα δεν περάσουν στον ουσιαστικό έλεγχο των Παππάδων; Βάλτε την φαντασία σας να εργαστεί. Μην τα θέλετε όλα έτοιμα, στο πιάτο.

Από τα «ματωμένα πλεονάσματα» στο «πιάνουμε τους στόχους»!

Στις 23 Απριλίου 2014, η Eurostat ανακοίνωσε πρωτογενές πλεόνασμα 3,4 δις ευρώ για το 2013.

Δεν ξέρω αν θυμάστε τι έγινε πριν και μετά από αυτή την ανακοίνωση.

Πρώτος-πρώτος, την ίδια μέρα, αντέδρασε ο κ. Τσακαλώτος, υπεύθυνος τότε Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ. Και ιδού τι είπε:

«Το πρωτογενές πλεόνασμα που πιστοποίησε η Eurostat για το 2013 παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως η πρώτη μεγάλη επιτυχία για να «αλλάξει σελίδα η Ελλάδα». Προφανώς, και κατά αναλογία, φέτος που πρέπει να παρουσιάσουμε πλεόνασμα €2,8 δις και το 2016 που θα πρέπει να παρουσιάσουμε €9 δις θα χαιρετιστούν ως ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες. Αυτοί όμως οι «άθλοι» οικοδομήθηκαν και θα συνεχίσουν να στηρίζονται πάνω σε απίστευτες θυσίες του ελληνικού λαού και την κατάρρευση του οικονομικού και κοινωνικού ιστού. Και συγχρόνως, τα συνεχόμενα πλεονάσματα σημαίνουν ότι μια φτωχή χώρα θα μεταφέρει διαρκώς πόρους στις πλουσιότερες, περιορίζοντας με αυτό τον τρόπο στο ελάχιστο τα διαθέσιμα ποσά για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας. Αυτό που θα συνεχιστεί, που είναι άλλωστε και ο στόχος, είναι η πολιτική των χαμηλών μισθών και συντάξεων, η φορολογική αδικία και η περαιτέρω αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους. Το πρωτογενές πλεόνασμα, τέλος, δεν λύνει το πρόβλημα της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους, που αυξήθηκε το 2013 και ανήλθε σε 175% του ΑΕΠ, και για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μεγάλο κούρεμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η υποχρέωση του Eurogroup να ανταποκριθεί στο πλεόνασμα δεν θα αλλάξει τις βασικές κατευθύνσεις που έχουν χαράξει οι υποστηρικτές των Μνημονίων “forever” εντός κι εκτός Ελλάδας».

Το έξυπνο σύνθημα (σαν τη σίτα ένα πράμα...)

Η καλή συνάδελφος από την ΕΡΤ το έκανε απλό, να το καταλάβουν όλοι: «ο Μακρόν είναι κάτι σαν τον Στουρνάρα, με λίγο από Ποτάμι». Ετσι δεν γίνεται πάντα; Φέρνουμε τα πράγματα στα μέτρα μας και αντιμετωπίζουμε όλο τον κόσμο ως μία παραλλαγή ή προέκταση του δικού μας.

Α, όχι, αυτό δεν το κάνουν μόνο στο ΣΥΡΙΖΑ, στην κυβέρνηση και στην ΕΡΤ –ενίοτε δεν ξεχωρίζουν αυτά τα τρία. Στη χώρα μας τα πολιτικά κόμματα είναι σε θέση να σχολιάζουν τη μία Κυριακή το μήνυμα που στέλνει η Ανάσταση του Κυρίου και την άλλη το μήνυμα που στέλνει το γαλλικό εκλογικό σώμα. Εδώ και μία εβδομάδα τρωγόμαστε για τη Βενεζουέλα, την Ουρουγουάη και τη Γαλλία. Εχουν ένα δίκιο να παραπονιούνται οι Βρετανοί που δεν ασχοληθήκαμε μαζί τους, αλλά είναι άγνωστο πόσο ακόμα ο Κιμ μπορεί να περιμένει ένα ελληνικό κόμμα για να ασχοληθεί με την κορεατική χερσόνησο.

Πλατεία Σόιμπλε και Τσίπρα γωνία…

Να δείτε που μέχρι και όνομα σε πλατεία θα δώσουμε στον Σόιμπλε. Ο Γερμανός είναι ο καλύτερος σύμμαχος των Ελλήνων αντισυστημικών. Δεν είναι ανάγκη να ψάχνουν την έκπληξη με τους Ολλανδούς ακροδεξιούς ή με την Λεπέν στην Γαλλία. Ο Σόιμπλε θα τους κάνει την δουλειά! Θέλουν δραχμή; Θα τους δώσει «άλλη ταχύτητα». Στο τέλος θα τον πουν και ευεργέτη!

Θα κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία, όπως με τόσα και τόσα άλλα έχουν ήδη κάνει. Ήταν οι επαναστάτες που κατήγγειλαν τους εργολάβους και έκλειναν τους σταθμούς των διοδίων  στις εθνικές οδούς, για να φτάσει η Αυγή να κάνει πρωτοσέλιδο τους νέους δρόμους! Ήταν εκείνοι που θα έσκιζαν τα μνημόνια, για να υπογράψουν το τρίτο μνημόνιο και να βάλουν τις βάσεις για το τέταρτο. Ήταν οι άνθρωποι που είχαν για προτεραιότητά τους τον άνθρωπο, για να φτάσει ο Αλέξης Τσίπρας να πανηγυρίζει για ένα πρωτογενές πλεονέκτημα που δεν τους το ζήτησαν και το οποίο «εξαφάνισε» την μεσαία τάξη.

Θαύμα, θαύμα! Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εξαφάνισαν και τη «χούντα των μνημονίων»!

Πριν βρεθούν στην εξουσία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σε κάθε επέτειο, είτε επρόκειτο για εθνική (28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου), είτε για τη μαύρη επέτειο της απριλιανής δικτατορίας, είτε για την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, έσπευδαν να συνδέσουν το γεγονός με τα μνημόνια, τη «χούντα των μνημονίων», τους σύγχρονους γερμανοτσολιάδες και άλλα τέτοια ηρωικά.

Αν και είναι γνωστό πως είναι άλλο πράγμα η χούντα και η κατάλυση της Δημοκρατίας και άλλο μια οικονομική κρίση, όσο και αν τους λέγαμε πως τέτοιες συνδέσεις και τέτοιοι συνειρμοί λειτουργούν κατά του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και της Δημοκρατίας, όσο και αν υπογραμμίζαμε πως άλλο είναι τα βασανιστήρια στο κολαστήριο του ΕΑΤ-ΕΣΑ και άλλο ο ΕΝΦΙΑ, εκείνοι επέμεναν.

Από το 2015, όμως, ως δια μαγείας, όλα αυτά σταμάτησαν. Ξαφνικά οι δηλώσεις και οι ανακοινώσεις του έγιναν ήπιες, υμνούν τη Δημοκρατία και το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, τιμούν τους αγωνιστές που συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν μαχόμενοι κατά της χούντας και επικαλούνται την ανάγκη για εθνική ενότητα και τερματισμό των εμφυλιοπολεμικών συμπεριφορών.

Η σύγκρουση δεν είναι μεταξύ δεξιών ή αριστερών αλλά μεταξύ συστημικών και αντισυστημικών ...

Πριν από δύο χρόνια για τις γαλλικές εκλογές στο Mega η Τρέμη με τον Πρετεντέρη θα μιλούσαν για το αποτέλεσμα, ο Τσίμας θα έκανε παρεμβάσεις και η Δεναξά θα έδινε ανταποκρίσεις. Στον Αντένα η Χούκλη θα ήταν anchorwoman σε ένα εκτεταμένο δελτίο ειδήσεων. Στον Σκάι η ανάλυση των γαλλικών εκλογών θα είχε ξεκινήσει από το απόγευμα.

Επανεκκίνηση;

Όπως το διαβάζω μοιάζει με επανεκκίνηση. Ο Βαρουφάκης (τσιριμπίμ, τσιριμπόμ!) πρόκειται να παρουσιάσει στη Θεσσαλονίκη την πολιτική κίνηση που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό στο εξωτερικό και όλη η προετοιμασία δίνει την εντύπωση ότι ενδεχομένως έχει την πρόθεση να μετάσχει στις εκλογές. Να επανεκκινήσει τι, είναι το ερώτημα. Η λέσχη με το περίεργο όνομα που έφτιαξε (όνομα που συνδυάζει πεζά, κεφαλαία και αριθμούς, θυμίζοντας μάλλον κωδικό υπολογιστή) δεν έχει προχωρήσει. Πέρασε άκλαυτο στην ανυπαρξία, χωρίς να καταλάβει κανείς ότι υπήρξε. Τι πάει, λοιπόν, να ξεκινήσει ξανά;

"Τι σημαίνει πραγματικά το υπερβολικά μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα του 2016;"

Η εντυπωσιακή υπέρβαση του στόχου του 2016 για πρωτογενές πλεόνασμα (έσοδα μείον δαπάνες χωρίς να υπολογίζονται οι τόκοι εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους) που ήταν 0,5 % του ΑΕΠ (λιγότερο από 1 δις) και η καταγραφή πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,9% του ΑΕΠ (6,9 δις), εμφανίστηκε από την κυβέρνηση ως μεγάλη επιτυχία της.

Το δημοσιονομικό αυτό αποτέλεσμα αφορά όμως μια ακόμη χρονιά (2016) ύφεσης για την ελληνική οικονομία. Οριακής ύφεσης, αλλά πάντως ύφεσης, παρά τις εντυπωσιακά θετικές προβλέψεις για το ρυθμό ανάπτυξης του 2015 και του 2016 που υπήρχαν πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015.

«Τρολάρει» ο Σόιμπλε... πανηγυρίζει το Μέγαρο Μαξίμου !

Με «αλαλαγμούς» χαράς λέγεται ότι υποδέχθηκαν στο Μέγαρο Μαξίμου τη δήλωση του Βόλφανγκ Σόιμπλε για τα επιτεύγματα της ελληνικής οικονομίας. Μην μπερδεύεστε, πρόκειται για δήλωση του ίδιου ανθρώπου, για τον οποίο ο πρωθυπουργός ρίχνοντας την κανάτα του στο έθιμο των «μπότηδων» στην Κέρκυρα, ανησύχησε μήπως περνούσε από κάτω. Τελικά είναι «φίλοι» μας οι Γερμανοί ή όχι; Ο χερ Σόιμπλε είναι με το μέρος μας ή όχι; Η συγκεκριμένη δήλωση πρέπει να μας κάνει να χαμογελάμε; Ερωτήματα που για να απαντηθούν με αξιόπιστο τρόπο, θα πρέπει να βγούμε από τον ελληνικό μας «μικρόκοσμο» και να δούμε την κατάσταση με τα μάτια των εταίρων μας.

Είναι προφανές ότι το πραγματικό νόημα της τοποθέτησης του κ. Σόιμπλε είτε δεν έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου είτε έφτασε αλλά χάριν της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης παραποιήθηκε.

Στην Ουάσινγκτον ο τσάρος της γερμανικής οικονομίας σημείωσε ότι πιο συχνά επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις της Αθήνας παρά εκείνες του ΔΝΤ και ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει στις αγορές ακόμη και με το 50 % των μεταρρυθμίσεων.    

Από τον διαγωνισμό-φιάσκο ως τα «αντίμετρα»: Κινητή γιορτή οι λίστες της κυβέρνησης...

Η κατάσταση γύρω από τα περίφημα «αντιμέτρα» που θα αποτελέσουν το (κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο) «αντίδωρο» για τα νέα μέτρα που η κυβέρνηση δέχθηκε να προνομοθετήσει για το 2019 και το 2020 δεν είναι συγκεχυμένη και νεφελώδης μόνο επειδή αυτά θα εφαρμοστούν υπό την προϋπόθεση ότι θα πιαστούν οι στόχοι.

Είναι νεφελώδης και επειδή μέχρι στιγμής έχουν δοθεί (μέσω κυβερνητικών non papers) τουλάχιστον δύο διαφορετικές λίστες.

Στη λίστα της 9ης Απριλίου αναφέρονται: Επιδότηση στέγασης (που ήδη υπάρχει), ενίσχυση των οικογενειακών επιδομάτων, επέκταση προγράμματος σχολικών γευμάτων, αύξηση του αριθμού των παιδιών που θα γίνονται δεκτά σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, μείωση του ποσοστού συμμετοχής των συνταξιούχων στα φάρμακα, ανάσχεση του brain drain (φυγή νέων επιστημόνων στο εξωτερικό), υποστήριξη της αγροτικής υποδομής, μείωση φόρων σε φυσικά πρόσωπα (από 22% σε 20%) και επιχειρήσεις (από 29% σε 26%), μείωση του

Η αποτυχία της Βενεζουέλας του Μαδούρο είναι και δική του αποτυχία...

Στις 2 Δεκεμβρίου του 2007 ο Ούγκο Τσάβεζ προκήρυσσε δημοψήφισμα. Αντικείμενο είχε την αλλαγή 69 άρθρων του συντάγματος της Βενεζουέλας του ’99. Παρά τις δηλώσεις του Τσάβεζ ότι όποιος ψήφιζε «Ναι» ψήφιζε για εκείνον αλλά όποιος «Όχι» ψήφιζε για τον Τζορτζ Μπους οι πολίτες της Βενεζουέλας επέλεξαν με 51% το «Όχι». Ο Τσάβεζ αρχικά δέχτηκε το αποτέλεσμα. Αργότερα άλλαξε γνώμη και είπε ότι θα το επαναλάβει «μεταλλαγμένο ή απλοποιημένο».

Η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ που έχει παρακολουθήσει το δημοψήφισμα επέστρεψε φέρνοντας «μηνύματα επαναστατικής αλληλεγγύης». Με το Αλέξη Τσίπρα να λέει ότι η Ε.Ε έχει πολλά να μάθει από την εκλογική διαδικασία. Κάτι που μπορεί να μην έμαθαν οι Ευρωπαίοι αλλά έμαθε ο ίδιος επαναλαμβάνοντας μια ψηφοφορία στο συνέδριο του κόμματος όταν το αποτέλεσμα δεν τον είχε ικανοποιήσει.

Πάλι νίκησαν (αλλά για μετά το Μνημόνιο)!

Μετά τη νέα άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης και την εκ μέρους της αποδοχή για προνομοθέτηση μέτρων για το 2019 και το 2020 (πρωτοφανή πράγματα!) και αφού αποδέχθηκαν (μετά από άλλη μια «περήφανη και σκληρή διαπραγμάτευση», βεβαίως) μείωση συντάξεων και αφορολογήτου, έπρεπε να βρουν και μια «νίκη».

Και την βρήκαν στα εργασιακά! Φυσικά, δεν επρόκειτο περί νίκης, αλλά περί εφαρμογής των συμφωνηθέντων ήδη από το Συμπληρωματικό Μνημόνιο της 16^ης Ιουνίου 2016, όταν συμφωνήθηκε να οργανωθεί μια συμβουλευτική διαδικασία από ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων που θα εντόπιζε τι πρέπει να εφαρμοστεί στην Ελλάδα.

Πράγματι, η επιτροπή, υπό τον καθηγητή Jan van Ours, λειτούργησε και εξέδωσε πόρισμα το οποίος παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2016.

Σύμφωνα με αυτό, δεν υπάρχει κάποιος επείγον λόγος για άρση της απαγόρευσης της ανταπεργίας (lockout), ούτε έγινε αναφορά σε ανάγκη διπλασιασμού του ποσοστού όσον αφορά στις ομαδικές απολύσεις (πιθανόν επειδή δεν ετέθη τέτοιο θέμα και μάλλον η κυβέρνηση το επινόησε ως πίεση για να… νικήσει).

Όσον αφορά στα θέματα των συλλογικών συμβάσεων, το πόρισμα καταλήγει ότι η ιεραρχία των συλλογικών διαπραγματεύσεων πρέπει να διέπεται από την αρχή της επικουρικότητας, όπου συμβάσεις που συνάπτονται σε επιχειρησιακό επίπεδο, εγγύτερα των εμπλεκόμενων εργαζομένων και επιχειρήσεων, υπερισχύουν συμβάσεων που συνάπτονται σε κλαδικό / ομοιοεπαγγελματικό / εθνικό επίπεδο.

Δηλαδή, αυτά που παρουσιάζει ως «μεγάλη νίκη» η κυβέρνηση (αρχές επεκτασιμότητας και ευνοϊκότερης ρύθμισης), περιλαμβάνονται στο κείμενο που οι δανειστές είχαν από τον Ιούνιο του 2016 δεχθεί (αφού είχαν δηλώσει πως θα δεχθούν τις προτάσεις της ανεξάρτητης επιτροπής).

Πρωταθλητές χυδαιότητας. Από την Μαρέβα στην συγχωρεμένη την Μαρίκα ...

Δεν υπάρχει προηγούμενο. Ούτε και πρόκειται να υπάρξει άλλη φορά στο ορατό μέλλον τόση χυδαιότητα. Έχουμε κάνει τόση υπερκατανάλωση τα τελευταία χρόνια, που μας περισσεύει για τις επόμενες δεκαετίες. Δεν τους έφτανε η στοχοποίηση της Μαρέβα, τώρα έβαλαν στο στόχαστρο και την Μαρίκα Μητσοτάκη! Ποιος; Ο Κουρουμπλής. Δεν έχει νόημα, σύντροφοι, να σας συστήσει κάποιος «ψυχραιμία». Την έχετε χάσει. Προ πολλού.

Η «ιστορία» στην οποία αναφέρθηκε ο αγνός αγωνιστής της παλαιάς Πασοκοκρατίας που εμφανίστηκε και πάλι ως προϊόν παρθενογένεσης με την πρώτη (;) αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη του Τσίπρα του μεταρρυθμιστή, ήταν μία ιστορία με χυδαία υπονοούμενα σε βάρος της μητέρας του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Η εμπειρία της επιτρόπου Κορίνας Κρέτσου...

Η Κορίνα Κρέτσου, επίτροπος περιφερειακής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασφαλώς θα θυμάται για χρόνια την απίστευτη εμπειρία, που της προσέφερε η πρόσφατη επίσκεψή της στην Ελλάδα. Γεννημένη το 1967, η εκ Ρουμανίας Επίτροπος είχε την «ευτυχία» να ζήσει, μέχρι τα 22 της, υπό την σοσιαλιστική θαλπωρή του αλήστου μνήμης Νικολάε Τσαουσέσκου.

Του «λαοφιλούς» ηγέτη, που, έκπληκτος από την οργή του λαού του, παραμονές Χριστουγέννων του 1989, στην Τιμισοάρα, διέταξε την Σεκιουριτάτε, την περιβόητη υπηρεσία κρατικής ασφάλειας του καθεστώτος του, να πυροβολήσει στο «ψαχνό», προκαλώντας τον θάνατο χιλίων και πλέον ανθρώπων… Του τυραννικού δικτάτορα, που ζούσε σε ένα φαραωνικών διαστάσεων και αμύθητου πλούτου παλάτι, την ώρα που ο ρουμανικός λαός στέναζε από την πείνα και τους ασφυκτικούς περιορισμούς σε ρεύμα και θέρμανση… Του αδίστακτου ρατσιστή, που είχε εμπνευσθεί το εφιαλτικό «Κανάλι του Θανάτου», ένα κανάλι από τον Δούναβη μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, όπου χιλιάδες Τρανσυλβανοί, Μολδαβοί και Ούγγροι μεταφέρθηκαν για να εργασθούν μέχρι θανάτου, κατηγορούμενοι για «εγκλήματα», όπως το ότι μιλούσαν την μητρική τους γλώσσα….

Μαχαίρι στις προβλέψεις για ανάπτυξη από το ΔΝΤ...

Την κακή εξέλιξη στα οικονομικά δείχνει η έκθεση World Economic Outlook, όπου το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ρίχνει στο 2,2%τ ον πήχη της ανάπτυξης για το 2017.

Στην αντίστοιχη έκθεση του Οκτωβρίου, το ΔΝΤ προέβλεπε για φέτος ανάπτυξη 2,8%.

Ειδικότερα:

Το ΑΕΠ αναμένεται να διαμορφωθεί στο 2,2% για το 2017 και στο 2,7% για το 2018 ενώ για το 2016 η εκτίμηση είναι για μηδενική μεταβολή.
Ο δείκτης τιμών καταναλωτή αναμένεται να τρέξει με ρυθμό 1,3% το 2017 και 1,4% για το 2018, ενώ η μεταβολή εκτιμάται ότι θα είναι μηδενική για το 2016.

Ο παππούς ή εμείς;

Ο Δημήτρης Καμμένος δεν είχε ποτέ πρόβλημα να παίρνει την ευθύνη των λόγων του. Στην δοξασμένη εποχή που ανέβαζε tweets σαν @PORTAPORTA όταν σε ένα από αυτά είχε μπει η είσοδος του Άουσβιτς με το «Arbeit Macht Frei» να έχει γίνει «Μένουμε Ευρώπη» ο Δημήτρης Καμμένος πήρε την ευθύνη. Χρέωσε τα tweets σε συνεργάτες του, οι οποίοι, εν αγνοία του, έκαναν χρήση του λογαριασμού του ενώ προσέθεσε ότι ο λογαριασμός του είχε παραβιαστεί τέσσερις φορές. Έτσι ποτέ δεν θα μάθουμε την πατρότητα κάποιων ιστορικών tweets όπως του «Ααα είσαι τρόμπα. Μην μου ξαναμιλήσεις γαμώ το Ταλμούδ σας» ή του επετειακού «9/11 και μην ξεχνάτε. Από τους 2500 Εβραίων που εργαζόταν στους Δίδυμους Πύργους εκείνη την μέρα δεν πήγε κανένας τους να εργαστή». Μνημεία στην ανοχή, την αλήθεια αλλά και την ορθογραφία.

Το ελληνικό άγος των συνδικαλιστικών «κατακτήσεων» ...

Πασιφανέστερη απόδειξη της κυριαρχίας του πελατειακού συστήματος σε συνδυασμό με τον ασύδοτο συνδικαλισμό στον χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα νομίζω ότι είναι τα όσα διαδραματίστηκαν για το ενεργειακό και την απειλή αδιεξόδου στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Από τη μια η πρόταξη της προσωπικής τύχης των τοπικών βουλευτών της Δυτικής Μακεδονίας και από την άλλη η απειλή να παραλύσει και πάλι η χώρα από διακοπές ρεύματος λόγω απεργίας για τα επαπειλούμενα προνόμια συνδικαλιστών και προσωπικού της ΔΕΗ έδειξαν ποιες νοσηρές προτεραιότητες έχουν κυριαρχήσει στην ήδη πνέουσα τα λοίσθια ΔΕΗ, εξαιτίας του «δεν πληρώνω», αλλά και των ολέθριων μεθοδεύσεων του κ. Σκουρλέτη, όπως δίκαια τον κατηγορεί ακόμη και η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.

Α. Τσίπρας: Ένας θρησκευόμενος άθρησκος ...

Τις ηρωικές εποχές του ΣΥΡΙΖΑ, ο Α. Τσίπρας διακήρυσσε urbi et orbi πως είναι άθεος. Κάτι το απολύτως λογικό, καθώς μαρξισμός και θρησκεία δεν συμβαδίζουν.

Βέβαια, στην Ελλάδα, η Αριστερά ποτέ δεν ήταν αντικληρικαλιστική. Ακόμα και στις στιγμές της παντοδυναμίας της, την περίοδο της Κατοχής και αμέσως μετά, με σεβασμό αντιμετώπιζε την Εκκλησία και τους εκπροσώπους της. Στον δε Εμφύλιο πόλεμο δεν υπήρξαν συστηματικές καταστροφές ναών και ούτε στοχευμένες δολοφονίες κληρικών, λόγω της ιδιότητάς τους και μόνον.

Ιστορικά, όλοι οι ηγέτες της Αριστεράς, πριν τη δικτατορία και μετά, είχαν μιαν ιδιόμορφη σχέση με την Εκκλησία. Ενώ η θεωρία τους την απέρριπτε κατηγορηματικά, αυτοί στεκόταν απέναντι στον κλήρο με σεβασμό και οι χειρισμοί τους ήταν πολύ προσεκτικοί.

Σε Πασχαλινό "Mood" από σήμερα... ΕΥΧΕΣ... ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ...

Καλή Ανάσταση...

Ευχαριστώ για την αγάπη και τις ευχές σας!

Δεν θα το αποφύγουν κι ας πιστεύουν το αντίθετο ...

Θα πάνε σε εκλογές. Δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά κι ας λένε το αντίθετο. Το ερώτημα είναι πόση ζημιά θα έχουν προκαλέσει μέχρι τότε στην χώρα, αλλά αυτό δεν μοιάζει να τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Το κακό γι' αυτούς δεν είναι ότι ζητάει εκλογές ο Μητσοτάκης. Αλλά ότι τους έχει πάρει χαμπάρι ο κόσμος και τους έχει γυρίσει την πλάτη.

Σε μία συνέντευξη του 2013 ο κ. Τσίπρας εγκαλούσε την τότε κυβέρνηση, επειδή στις δημοσκοπήσεις ο κ. Σαμαράς  ήταν τότε  στο 15% και υποστήριζε ότι δεν μπορεί  στην Ελλάδα να σταθεί μία κυβέρνηση με τόσο μικρή αποδοχή του κοινού. Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αγγίζει το ψυχολογικό όριο του 10%, τι άποψη έχει ο κ. Τσίπρας;

Στεφανόπουλος, Παπανδρέου, Τεμπονέρας...

Κρέμονται από τα χείλη του, όχι αστεία...

Στεφανόπουλος, Παπανδρέου, Τεμπονέρας. Αυτά είναι τα ονόματα των σηράγγων στην εθνική Κορίνθου - Πατρών, που εγκαινίασε χθες ο Τσίπρας. Καλά ο Στεφανόπουλος, καλά και ο Παπανδρέου· αλλά ο Τεμπονέρας τι προσέφερε στη χώρα, εκτός από τον θάνατό του υπερασπιζόμενος μια μαθητική κατάληψη στην Πάτρα; Κακώς απορώ, διότι η ερώτηση περιέχει ήδη την απάντηση. Προσέφερε, διότι δολοφονήθηκε σε μια μαθητική –όχι φοιτητική– κατάληψη και οι καταλήψεις αυτές ήταν το «σχολείο», η πραγματική alma mater, του πρωθυπουργού. Οι καταληψίες μάς κυβερνούν. Και ποιος ξέρει; Αν ζούσε ο μακαρίτης, μπορεί σήμερα να ήταν βουλευτής, ίσως ακόμη και υπουργός, του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα πρωταπριλιάτικα της… Πασχαλιάς!

Πάσχα μέσα στην ανέχεια και στην αβεβαιότητα θα κάνουν και φέτος οι Έλληνες. Και το μόνο που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα – Πάσχα μπαίνει, Πάσχα βγαίνει – είναι πως τα πρωταπριλιάτικα ψέματα όχι μόνο έχουν χάσει (ως εξαίρεση) το γούστο τους με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (που έχουν υιοθετήσει το δόγμα «πρωταπριλιά για πάντα»), αλλά έχουν εξελιχθεί σε… πασχαλινά!

Πέρσι, το 2016 δηλαδή, στις 29 Μαρτίου, ο κ. Χουλιαράκης μας είπε από το βήμα της Βουλής ότι «αρκετά από τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που θα νομοθετηθούν με βάση τη συμφωνία του Αυγούστου, μπορεί να μην υλοποιηθούν», αν τα δημοσιονομικά πάνε καλά.

Ψάχνοντας τον εμφύλιο ακόμα και στις ονομασίες των σηράγγων...

Μέχρι χθες οι σήραγγες της Εθνικής Οδού είχαν τις ονομασίες των περιοχών που βρισκόντουσαν. Μια λογική επιλογή αφού είναι πιθανότερο κάποιος να καταλάβει πού είναι μια σήραγγα που λέγεται «Δερβενίου» ή «Μαύρων Λιθαριών» από «Νίκου Πετμεζά» ή «Παναγιωτάκη Γεραρή». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψάχνει για λογική αλλά για ρήξη και η ονομασία των σηράγγων της Εθνικής Αθήνας – Πάτρας ήταν μια χαρά ευκαιρία. Μετονομάζοντας τη σήραγγα Πανόρμου σε «Νίκου Τεμπονέρα» και τη σήραγγα Ακράτας σε «Καπετάν Νικήτα».

Τα καθεστώτα δεν πέφτουν εύκολα ...

Όπως όλοι γνωρίζουμε, το Ανώτατο Δικαστήριο της Βενεζουέλας, φίλα προσκείμενο στον Νικολάς Μαδούρο, υποχρεώθηκε να ανακαλέσει την απόφασή του (της 30ής Μαρτίου )να καταργήσει το Κοινοβούλιο (που έχει περάσει στα χέρια της αντιπολίτευσης) και να άρει την ασυλία των βουλευτών.

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, η κατάπτυστη απόφαση, που αποτελούσε πραξικόπημα, είχε ληφθεί μετά από εντολή του Μαδούρο και μετά από εντολή του Μαδούρο ανακλήθηκε, λόγω των μαζικών διαδηλώσεων που συγκλόνισαν την (πεινασμένη) χώρα και της διεθνούς κατακραυγής (όχι πάντως από την Ελλάδα του Τσίπρα, ο οποίος έχει σιωπήσει, αν και στο πρόσφατο παρελθόν ήταν λαλίστατος ως προς τα «μεγάλα επιτεύγματα» ηγετών όπως ο Τσάβες και ο Μαδούρο).

Αρχικά, ο Μαδούρο απέρριψε τις κατηγορίες περί «πραξικοπήματος». Όπως αναφέρθηκε σε δελτίο Τύπου του υπουργείου των Εξωτερικών, «είναι εσφαλμένο (να λέγεται) ότι ένα πραξικόπημα εκτυλίσσεται στη Βενεζουέλα. Αντιθέτως, οι θεσμοί της υιοθέτησαν διορθωτικά μέτρα προκειμένου να μπει ένα τέλος στην πραξικοπηματική συμπεριφορά των βουλευτών της αντιπολίτευσης».

Στα σκουπίδια 7,2 δισ.!

Από μόνο του το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα 7,2 δις. ευρώ έναντι 900 εκ. ευρώ που προέβλεπε ο νόμος του προϋπολογισμού του 2016 που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2015, δείχνει ότι προφανώς κάτι δεν πήγε καλά στους υπολογισμούς. Σε κάθε περίπτωση το γράμμα, του πιο βασικού νόμου του Κράτους που είναι ο προϋπολογισμός, δεν τηρήθηκε.

Η μη τήρηση του νόμου δεν ήταν το μόνο πρόβλημα. Αυτό που αναδείχτηκε ήταν ότι αυτό που λίγο πολύ έκαναν οι κυβερνήσεις από το 2010 και μετά να συμφωνούν με τους φόρους που ζητούσε η τρόικα, επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Δέχτηκαν χωρίς ακριβείς εκτιμήσεις για τις επιπτώσεις έναν υπέρμετρο όγκο δημοσιονομικών μέτρων, εκτινάσσοντας λογιστικά το πλεόνασμα. Επιτεύχθηκε μάλιστα παρά την διανομή του επιδόματος στους χαμηλοσυνταξιούχους που θα πρόσθετε 0,4% στο πλεόνασμα δηλαδή θα ανέβαζε το τελικό αποτέλεσμα πάνω από το 4% του ΑΕΠ!

Νιφάδες προπαγάνδας ...

Δεν πρόκειται πλέον για απλή προπαγάνδα. Πρόκειται για αντικατάσταση της διακυβέρνησης με την προπαγάνδα.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες μάλιστα αυτό αποτελεί σχεδόν καθημερινή πρακτική. Ενδεικτικά αναφέρομαι σε μερικές «νιφάδες χιονιού», όπως αποκαλούνται οι μεθοδευμένες κινήσεις προπαγάνδας:

-Εν αναμονή του τέταρτου μνημονίου, στήνονται άρον-άρον δύο εξεταστικές (μία για τα εξοπλιστικά και μία για την υγεία) – με τον κ. Τσίπρα να ομολογεί στη Βουλή σχετικά με την πρώτη ότι υπάρχει το ζήτημα της παραγραφής, αλλά το κάνει για να λάμψει η αλήθεια και με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σχετικά με τη δεύτερη, να περιορίζουν με το αίτημά τους τον έλεγχο ως το 2014, παραλείποντας τα χρόνια της δικής τους «διακυβέρνησης». Όπως έχουμε ξαναπεί και ξαναγράψει, αν ψάξουμε στην ιστορία των Εξεταστικών μετά το 2010, θα διαπιστώσουμε πως όλες προκλήθηκαν πριν από την έλευση ενός μνημονίου.

Ιδού τα πρώτα αντίμετρα της κυβέρνησης Τσίπρα!

Τα non paper του Μαξίμου μας έκαναν να πιστέψουμε ότι η ιστορική συμφωνία των 3,6 δισεκατομμυρίων ευρώ επήλθε μετά από την απειλή που εκτόξευσε ο Αλέξης Τσίπρας προς την γερμανίδα Καγκελάριο, ότι αν δεν υποχωρούσε η Μέρκελ, τότε  θα έψαχνε στις εκλογές να βρει την ψήφο της. Ήταν ο απόλυτος αντιπερισπασμός. Ιδού η γυμνή αλήθεια!

Ιδού η αλήθεια, όπως την ξετρυπώσαμε από τα λαγούμια του Μαξίμου. Εκεί που γράφεται η σύγχρονη Ιστορία του τόπου. Διότι το Μαξίμου ήταν εκείνο που ήθελε να μας κάνει να πιστέψουμε την νέα αυτή ηρωική εκδοχή, ότι ο Αλέξης έπιασε από τον γιακά τον Σόιμπλε κι ότι τον κοίταξε με αυτή την όλο νόημα αγριεμένη ματιά του. Κι είχε γι' αυτό τους λόγους του. Η αλήθεια, όμως, είναι τελείως διαφορετική!

Περί ομαδικών απολύσεων ισχύοντες παραλογισμοί...

Αν μια οικογένεια αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, δεν απαγορεύεται να απολύσει οικιακή βοηθό, παραδουλεύτρα, κηπουρό ή τον εκπαιδευτικό που βοηθά τα παιδιά της οικογένειας στα μαθήματά τους. Λογικό και αναπόφευκτο, αφού η οικονομική στενότητα το επιβάλλει. Το ίδιο ελεύθερα μπορεί και ο οποιοσδήποτε μικρομεσαίος επιχειρηματίας να απολύσει εργαζομένους αν η πελατεία του αραιώσει, προκειμένου να μη χρεοκοπήσει. Μια αντίθετη απαγόρευση θα εθεωρείτο από όλους μας παραλογισμός. Κι όμως, αυτός ο παραλογισμός είναι θεσμοθετημένος με αυστηρές απαγορεύσεις στις απολύσεις περιττού προσωπικού προκειμένου περί των μεγάλων επιχειρήσεων. Αν μια μεγάλη βιομηχανία αναγκάζεται να μειώσει την παραγωγή της ή να κλείσει κάποια υπολειτουργούντα τμήματά της, δεν επιτρέπεται να προβεί σε ανάλογο περιορισμό του μη αναγκαίου πια προσωπικού της, εκτός από ένα 5% σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Μαζικότερη συρρίκνωση του αριθμού των απασχολουμένων απαγορεύεται. Πρόκειται για το περίφημο εργασιακό πρόβλημα των ομαδικών απολύσεων για το οποίο γίνεται ανελέητη μάχη, ώστε το 5% να μη γίνει 10% όπως ζητούν οι δανειστές, όχι από αντεργατική διάθεση αλλά προκειμένου να διασωθούν απειλούμενες με χρεοκοπία επιχειρήσεις.

Οι προβληματικές της κ. Γεννηματά...

​Ενα από τα βασικά προβλήματα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι ο λαός δεν ξεχνά τα στραβά του. Ενα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν λέει να ξεχάσει τα δικά του ανάποδα και τα ξανασερβίρει στον ελληνικό λαό χωρίς καν να αλλάξει τα ονόματα. Ετσι, η πρόεδρος του κινήματος κ. Φώφη Γεννηματά αποφάσισε να επιστρέψει την ελληνική οικονομία στη δεκαετία του ’80, να ξαναφτιάξει δηλαδή τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων και να φορτώσει τα επιχειρηματικά δάνεια στις πλάτες του ελληνικού λαού, δηλαδή ημών των φορολογουμένων. Προτείνει δηλαδή να ξαναζήσουμε το «έπος των προβληματικών», που ζήσαμε τη δεκαετία του ’80 εις βάρος της εθνικής οικονομίας. Κι αν για τότε το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν είχε εμπειρία αυτής της καταστροφικής πολιτικής, σήμερα η κ. Γεννηματά ποια δικαιολογία έχει να αναδιανείμει τον πλούτο από τους πολλούς φορολογουμένους υπέρ λίγων επιχειρηματιών;

Τα ψέματα Τσίπρα – Καμμένου για τη ΔΕΗ ...

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά (και δυστυχώς ούτε η τελευταία) που αποκαλύπτουμε τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ και των κυρίων Τσίπρα και Καμμένου.

Αυτή τη φορά, η σταχυολόγηση αφορά στις δηλώσεις, υποσχέσεις, δεσμεύσεις, ύβρεις για τη ΔΕΗ. Τότε μιλούσαν για πλιατσικολόγους, αεριτζήδες και αερονύχηδες και για επιστροφή της ΔΕΗ υπό δημόσιο έλεγχο στο… 100%.

-9 Μαΐου 2011. Συνέντευξη Τσίπρα στον Real Fm (Χατζηνικολάου): «Το πώς θα γίνει η ανάπτυξη είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Θα πρέπει να κάνουμε μια ολόκληρη εκπομπή για να το συζητήσουμε. Θα πω όμως επιγραμματικά κάποια πράγματα. Η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς δημόσιες επενδύσεις. Και η ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει χωρίς ισχυρούς κρατικούς πυλώνες -να το πω έτσι- σε νευραλγικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας. Δεν μπορείς να ξεπουλάς τις δημόσιες τράπεζες εν ονόματι κάποιων μετόχων οι οποίοι δεν έχουν βάλει δεκάρα στην κρίση και έχουν πάρει 95 δις από το δημόσιο για να σταθούν και να θέλεις να χρηματοδοτήσεις την ανάπτυξη. Δεν θα την χρηματοδοτήσεις ποτέ. Δεν μπορείς να ξεπουλάς την ενέργεια, τη ΔΕΗ ή τον ΟΤΕ, νευραλγικούς τομείς, να θέλεις να ξεπουλήσεις τον ΟΠΑΠ που έχει 800 εκ. κέρδη ετησίως και την ίδια στιγμή τα ασφαλιστικά ταμεία να καταποντίζονται. Άρα λοιπόν δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με τους όρους μιας προοπτικής μέσα από νεοφιλελεύθερες συνταγές».

Ο λαϊκισμός στην ευρωπαϊκή προοπτική ...

Η εποχή των ανακατατάξεων και των ανατροπών στην οποία ζούμε δεν αφήνει σχεδόν τίποτα όρθιο. Τα παραδοσιακά πολιτικά σύνορα έχουν συνθλιβεί και νέες πραγματικότητες κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό. Δεξιά κι Αριστερά εγκαταλείπουν παραδοσιακές πολιτικές θέσεις υιοθετώντας απόψεις ξένες γι' αυτούς, αποξενώνοντας οπαδούς κι' απομακρύνοντας πατροπαράδοτα φιλικές κοινωνικές ομάδες. Η οικονομική κρίση στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και το ογκώδες μεταναστευτικό ρεύμα από μουσουλμανικά εδάφη αυξάνουν τις εντάσεις κι εδραιώνουν την ασυνεννοησία και την αβεβαιότητα. 

Η ξαφνική πολιτική ισχυροποίηση καινούργιων σχηματισμών καλλιεργεί αναπάντεχες ανησυχίες και δίνει τροφή σε φόβους για ενδεχόμενες αντί-δημοκρατικές προοπτικές. Αυτό που προκαλεί τις περισσότερες νευρικότητες είναι το φαινόμενο του λαϊκισμού. Κόμματα δηλαδή που συνθηματολογούν πάνω σε ζητήματα της καθημερινότητας δίνοντας έμφαση σε λύσεις απλοϊκές που κολακεύουν δίχως ιδιαίτερη σκέψη κι ανάλυση τις λαϊκές τάξεις. Η ακριβής έννοια του λαϊκισμού δεν είναι εύκολο να ορισθεί. Σε κάθε περίπτωση σηματοδοτεί μια σύγκρουση μεταξύ ομοιογενών ολοτήτων - του Λαού, από την μια μεριά, και της Ελίτ (οικονομικής, πνευματικής, πολίτικης), από την άλλη. Σύμφωνα με τον διάσημο Μαρξιστή θεωρητικό Ernesto Laclau (On Populist Reason. Verso, 2007), είναι μια Λογική που μπορεί να πάρει είτε Δεξιά είτε Αριστερή μορφή. 

Η «μάχη της ΔΕΗ» και η ... σταυροφορία του Σκουρλέτη.

Ως γνωστόν, ο κ. Σκουρλέτης δήλωσε προσφάτως (Σκάι, 29 Μαρτίου 2017) ότι έχει γαλουχηθεί να σέβεται τις συλλογικές αποφάσεις – και επομένως θα δεχθεί οποιαδήποτε «συλλογική» απόφαση για τη ΔΕΗ.

Εντάξει, αλλά αυτό μπορεί να το πει κάποιος που έχει κάποια στιγμή εκφράσει μια διαφωνία. Όχι, όμως, κάποιος ο οποίος έχει επιδοθεί σε… σταυροφορία!

Πολύ περισσότερο που έσπευσε να διακηρύξει την επικείμενη νομιμοφροσύνη του, την ίδια στιγμή που είχε μιλήσει για «στημένο παιχνίδι» και για «βαποράκια συμφερόντων», που «θέλουν να κάνουν ρεσάλτο στη δημόσια περιουσία».

Συγγνώμη, αλλά όταν πιστεύεις ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο, πώς είναι δυνατόν να δηλώνεις ταυτόχρονα πως θα ψηφίσεις υπέρ των… βαπορακίων;

Μιλάμε ή όχι για την επιτομή του πολιτικού καιροσκοπισμού;

Και μάλιστα όταν έχει προηγηθεί αυτή η πρωτοφανής σταυροφορία υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ;

Το μυστικό ταξίδι στη Μέκκα του ΣΥΡΙΖΑ...

O eminence grise, η «γκρίζα μεγαλειότητα», είναι ένας καταξιωμένος στην πολιτική χαρακτήρας. Πρώτος eminence grise της ιστορίας ήταν ο καπουτσίνος μοναχός Φρανσουά ντι Τρεμπλέι, μυστικοσύμβουλος του Ρισελιέ στις αρχές του 17ου αιώνα, από το γκρι του ράσου του οποίου πήρε το αξίωμα το όνομα του.

Στην ελληνική πολιτική κλασικότερη περίπτωση eminence grise ήταν ο Ιωάννης Διάκος. Τυπικά δημοσιογράφος, στην πράξη σύμβουλος εξ' απορρήτων του Ιωάννη Μεταξά, ο Ιωάννης Διάκος ήταν ο σύνδεσμος του Μεταξά με τα οικονομικά συμφέροντα. Η σύγκρουση με τον Διάκο ήταν πολιτικά θανατηφόρα. 'Οπως έμαθαν ο Θόδωρος Σκυλακάκης και ο Αλέξανδρος Παπαχελάς, υπουργοί της κυβέρνησης Μεταξά, που από διαφωνία με τον Διάκο υποχρεώθηκαν σε παραίτηση.

Χιλιάδες λουκέτα στον βωμό της «περήφανης διαπραγμάτευσης»...

Το «επιχείρημα» των κυβερνητικών σχετικά με τις συνέπειες από την καθυστέρηση της αξιολόγησης, είναι πως τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν δεν μεσολαβούσε αυτή η «περήφανη διαπραγμάτευση».

Φυσικά, τα πράγματα χειροτέρεψαν ακριβώς εξαιτίας της καθυστέρησης.

Και όσοι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διαπραγματεύονται για το… καλύτερο, τα στοιχεία δείχνουν πως έχουν πετύχει το χειρότερο.

Όσο δίνουν δήθεν τη μάχη των εργασιακών σχέσεων, η επιχειρηματικότητα καταστρέφεται – με αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας.

Δηλαδή, δίνοντας τη «μάχη των εργασιακών σχέσεων» κατάφεραν να καταργήσουν και την εργασία!

Σύμφωνα με την εξαμηνιαία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, κατά το χρονικό διάστημα Αύγουστος 2016 - Ιανουάριος 2017, διέκοψαν τη λειτουργία τους 18.410 επιχειρήσεις, ενώ προβλέπεται πως το επόμενο διάστημα, τέσσερις στις 10 επιχειρήσεις (ποσοστό 40,3%) θεωρεί αρκετά ή πολύ πιθανό ότι θα κλείσει.

Στον κόσμο του Παρασκευόπουλου που για την 37η ληστεία ενός Ρώσου φταίει το ελληνικό σωφρονιστικό σύστημα ...

«Αρκούν λίγα δευτερόλεπτα σκέψης και κοινής λογικής, ώστε να καταπέσει η προπαγάνδα» δήλωσε μετά την κριτική στον νόμο του ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος. Πράγματι αρκούν ελάχιστα δευτερόλεπτα. Για να καταπέσει η προπαγάνδα του ίδιου του Παρασκευόπουλου. Ενός ακόμα εμμονικού αριστερού πολιτικού που όταν καταλαβαίνει ότι οι φλου ιδεοληψίες του έχουν πραγματικά θύματα, προσπαθεί να μην πάρει το βάρος των αποφάσεων του.

Κανένας δεν ζήτησε να καταργηθούν «οι πρόωρες απολύσεις κρατουμένων από τις φυλακές που έχουν εισαχθεί εδώ και 100 χρόνια στη χώρα μας, με τον Ν. 811/1917» όπως προσπάθησε να φέρει το θέμα εκεί που τον βολεύει ο Νίκος Παρασκευόπουλος με τη δήλωσή του. Αυτό που ζητήθηκε είναι να μην αποφυλακίζονται άτομα που πιθανότατα θα προκαλέσουν το ίδιο έγκλημα για το οποίο αρχικά είχαν εγκλειστεί. Και ο νόμος Παρασκευόπουλου πάει να γίνει συνώνυμο με το recurring crime. Το έγκλημα, που ο πρόωρα αποφυλακισμένος εγκληματίας διαπράττει με τον ίδιο τρόπο για τον οποίο είχε εγκλειστεί. Κάτι που τον κάνει φυσικό αυτουργό, αλλά ηθικός παραμένει ο πολιτικός που τον κατέθεσε στη Βουλή.

Ούτε λέξη για τα κλειστά βόρεια σύνορά μας ...

Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι και εδώ: Μέσα σε ένα χρόνο από την έναρξη εφαρμογής της Συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας (ερήμην, βεβαίως, της Ελλάδας), από τις 20 Μαρτίου 2016 ως τις 20 Μαρτίου 2017, στα νησιά του Βορείου Αιγαίου πέρασαν συνολικά 23.923 πρόσφυγες και μετανάστες, ενώ προς την Τουρκία επαναπροωθήθηκαν 749.

Δεν έχουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε τις τεράστιες ροές που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους είχε προκαλέσει μετά την επέλασή τους στην εξουσία.

Υπάρχει, όμως, ένας σταθερός αριθμός αφίξεων (για παράδειγμα 74 στις 17 Μαρτίου, 193 στις 18, 81 στις 20, 90 στις 21), που αποτελούν πρόβλημα για έναν και μοναδικό λόγο: Τα βόρεια σύνορά μας παραμένουν κλειστά εδώ και πάνω από έναν χρόνο (άλλο ένα… επίτευγμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα κλειστά σύνορα μετά τις κλειστές τράπεζες).

Έτσι, με δεδομένες τις καθυστερήσεις όσον αφορά στην εξέταση των αιτημάτων ασύλου, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έστω και πολύ λιγότεροι, εγκλωβίζονται στη χώρα μας.

Και όμως! Το ζήτημα των συνόρων δεν θέλει να το θίξει κανείς – κυρίως επειδή ντρέπονται να το θυμούνται.

Ιδού τι σημαίνει «περιπέτεια» ...

Η ρήση του αμερικανού νομπελίστα συγγραφέα, William Faulkner, «Το παρελθόν δεν είναι νεκρό. Στην πραγματικότητα δεν είναι καν παρελθόν», νομίζω, ταιριάζει στην περίπτωση.

Δυόμισι χρόνια πριν, μπροστά στο δίλημμα σταθερότητα ή περιπέτεια, πολλοί είχαν επιλέξει το δεύτερο. «Πόσο χειρότερα μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα» ρωτούσαν, καταλογίζοντας στις κυβερνήσεις των μνημονίων, όπως τις αποκαλούσαν, ότι ψεύδονται λέγοντας πως δεν υπάρχει εναλλακτική οδός εξόδου από την κρίση. Στον πρόχειρο απολογισμό που έκαναν σημείωναν ότι έπειτα από πέντε χρόνια δημοσιονομικής προσαρμογής:

- το δημόσιο χρέος είναι στα ύψη παρά τις θυσίες,

- η ανεργία έχει εκτιναχθεί και όσο κι αν προσπαθούν με αλχημείες οι υπουργοί Εργασίας να την μειώσουν, εκείνη επιμένει,

- στην Υγεία και την Παιδεία η κατάσταση είναι ζοφερή,

- οι επενδυτές που υποσχέθηκαν ότι θα έρθουν, μάλλον έχασαν τη διεύθυνση,

- η απλήρωτη εργασία έχει γίνει καθεστώς,

Στη δίνη των γερμανικών εκλογών...

Όπως ήταν αναμενόμενο συνέβη αυτό που δεν έπρεπε να συμβεί: Το «ελληνικό ζήτημα» βρέθηκε στο επίκεντρο της γερμανικής προεκλογικής εκστρατείας.

Χτυπούν μια στο καρφί και μια στο πέταλο και όλα δείχνουν πως σκοπεύουν να πάνε έτσι μέχρι τις γερμανικές εκλογές.

Η «σύγκρουση» μεταξύ του Χριστιανοδημοκράτη Σόιμπλε και του Σοσιαλδημοκράτη Γκάμπριελ, διεξάγεται για λόγους εσωτερικούς εκλογικούς, καθώς ο καθένας τους στοχεύει στο δικό του κομματικό ακροατήριο.

Η κυβέρνηση, όμως, επιμένει να κάνει επικοινωνιακού τύπου «αναλύσεις» και να προπαγανδίζει ότι έχει βρει… συμμάχους και στη Γερμανία.

Ψηφίζοντας και ελπίζοντας...

«Γρήγορα και βρώμικα» όπως λένε πολλοί ψυχολόγοι. Για τέτοιες λύσεις ετοιμάζεται πλέον η κυβέρνηση. Τους προετοίμασε ο Πολ Τόμσεν για να τη βρούνε από το συνήθη ύποπτο Β. Σόιμπλε. Σε αυτές τις περιπτώσεις λένε οι ειδικοί, ο εγκέφαλος εργάζεται για την επιβίωση, όχι για τη βελτιστοποίηση και η ταχύτητα είναι ζωτική για την αποτελεσματική λειτουργία. Σε αυτό το πλαίσιο οι «κόκκινες» γραμμές γίνονται ροζ και στο τέλος είσαι έτοιμος να δεχτείς τα πάντα ή πιο σωστά αυτά που από την αρχή είχε στο μυαλό της η άλλη πλευρά.

Σαν στρατός κατοχής συμπεριφέρονται οι εργαζόμενοι ΔΕΚΟ ...

Η κομματική εξάρτηση του συνδικαλιστικού κινήματος ιδιαίτερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα λόγω του μονοπωλιακού χαρακτήρα των επί μέρους λειτουργιών επέτρεψε βαθμιαία, πέραν του ασύδοτου κομματισμού, και την de facto οικειοποίηση των ίδιων των ΔΕΚΟ από τους εργαζομένους σε αυτές. Με τη συνενοχή των κομματικών συνδικαλιστών καλλιεργείται στο προσωπικό των ΔΕΚΟ αίσθημα ιδιοκτησίας. Ετσι υποκατέστησαν το Δημόσιο, το οποίο κατά κανόνα υποτάσσεται ακόμα και στις πιο παράλογες απαιτήσεις των συνδικάτων που επιδιώκουν με ατέρμονες παράλογες απεργίες, οι οποίες μάταια κηρύσσονται από τη Δικαιοσύνη παράνομες.