Καραμανλής - Παπανδρέου, βίοι παράλληλοι ...

Εμένα να με συγχωρούν οι «ενωτικοί» κάθε παράταξης, αλλά όποιος διαγράφει το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Και η λήθη είναι συχνά επιβράβευση αυτού που έχει αδικήσει εκείνους που στάθηκαν συνεπείς μέχρι σήμερα και πλήρωσαν τις αμαρτίες των όψιμων ενωτικών. Και για όποιον δεν κατάλαβε, μιλάω για την επανεμφάνιση Καραμανλή και Παπανδρέου. Και τη στάση τους απέναντι σε Σαμαρά και Γεννηματά και στα κόμματά τους.

Και οι δύο ευθύνονται απολύτως για το οικονομικό ναυάγιο της χώρας. Ο πρώτος γιατί επέτρεψε την εκτόξευση του ελλείμματος, που άνοιξε στους διεθνείς κύκλους την Κερκόπορτα για να γονατίσουν τον ελληνικό πληθυσμό. Και ο δεύτερος γιατί παραγνωρίζοντας την εκτροχιασμένη κατάσταση, ενέτεινε την έλλειψη εμπιστοσύνης των «αγορών» και έφερε μοιραία το ΔΝΤ και τη μετατροπή του ελλείμματος σε πολύχρονο χρέος.

«Ούτε μια στο εκατομμύριο»

Ο άνθρωπος είναι αθεόφοβος. Έμαθε μια έκφραση και την χρησιμοποιεί κάθε φορά που είναι σίγουρος πως θα συμβεί αυτό το «ένα στο εκατομμύριο».

Το είπε μια φορά για την Μέρκελ, το είπε δεύτερη φορά για τις ευρωεκλογές και το επαναλαμβάνει για τρίτη φορά μέσα σε ένα μήνα για τις εθνικές εκλογές.

Επειδή είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος να δεχθώ πως με την Μέρκελ ήταν μικρός και άβγαλτος και έπεσε έξω στην εκτίμηση του.

Να δεχθώ για τις ευρωεκλογές πως τον παρέσυραν οι αυλοκόλακες που τον έκαναν να πιστέψει πως θα τις κερδίσει και πως όλοι οι δημοσκόποι συνωμοτούσαν εναντίον του.

Αλλά τώρα; Με 9,3 μονάδες διαφορά και με όλες τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν πως θα χάσει με διψήφιο ποσοστό, αυτό το «ούτε μια στο εκατομμύριο να χάσει τις εκλογές» πώς προκύπτει;

Έχασε την επαφή με την πραγματικότητα; Έχει παραισθήσεις; Σύνδρομο μεγαλείου; Υποβάλλει σε ψυχοθεραπεία τον εαυτό του;

Τι συμβαίνει στον πρωθυπουργό μας;

ΣΥΡΙΖΑ: Και μετά την ήττα τι θα γίνει;

Είναι πράγματι άχαρο να περιμένει κάποιος το βέβαιο τέλος του που θα επέλθει μετά από λίγες ημέρες.

Αδρανής, μετρά τις ώρες, καθώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο. Σε αυτήν την κατάσταση του μελλοθανάτου βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις 26 Μαΐου.

Μέχρι τότε η ηγετική του ομάδα και οι ψηφοφόροι του βαυκαλιζόταν με την ιδέα είτε μιας διαχειρίσιμης ήττας είτε με την ιδέα ακόμα και της νίκης.

Σοβαρό κυβερνητικό στέλεχος την Παρασκευή 24 Μαΐου έλεγε εμπιστευτικά σε φίλο του πως «το πολύ να χάσουμε με δύο μονάδες διαφορά». Κάτι που σημαίνει πως μπορεί να πίστευε πως θα νικήσουν κιόλας.

Μετά την μεγάλη ήττα των 9,3 μονάδων και την προκήρυξη των εκλογών για τις 7 Ιουλίου, το μόνο που απομένει στους Συριζαίους είναι η καρτερική προσμονή αυτής της ημερομηνίας.

Κάθε εβδομάδα οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν την σταθερότητα της κατάστασης που προέκυψε από τις ευρωεκλογές, κάτι που προμηνύει ότι την τελευταία εβδομάδα θα σαρωθούν όλα τα αναχώματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πολλή οικειότητα τον έβλαψε ...

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας –όχι μόνον ο σημερινός, ο Ευάγγελος Αποστολάκης, αλλά ο εκάστοτε– δεν δίνει συνεντεύξεις επειδή απλώς του το ζήτησαν και συμβαίνει να είναι πολύ καλόβολος άνθρωπος ώστε να χαλάσει χατίρι. Ο υπουργός Αμυνας μιλάει στα ΜΜΕ πάντα με συγκεκριμένο σκοπό, για να μεταδώσει είτε στο εξωτερικό είτε στο εσωτερικό ένα μήνυμα, εκ μέρους του θεσμού τον οποίον εκπροσωπεί, δηλαδή του κρατικού τομέα στον οποίο έχουμε αναθέσει την εθνική ασφάλεια και για τον οποίο δαπανάμε ετησίως άνω του 2% του ΑΕΠ της χώρας. (Για τους σχολαστικούς, φέτος η δαπάνη ήταν στο 2,2% και πέρυσι στο 2,38%, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΝΑΤΟ).

Αυτή τη στάση τουλάχιστον θα περίμενα, ιδίως από τον ναύαρχο Αποστολάκη, ο οποίος στο κάτω κάτω είναι τεχνοκράτης και όχι πολιτικάντης. Εντούτοις, όταν τον ακούς να μιλάει –και είχαμε την ευκαιρία την περασμένη εβδομάδα–, δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς θέλει να πει και ποιος είναι ο επικοινωνιακός σκοπός του, δεν καταλαβαίνεις ποια είναι η κεντρική ιδέα των λόγων του, στο τέλος δεν καταλαβαίνεις εσύ ο ίδιος πού βρίσκεσαι.

Όταν συνδικαλιστές και καταληψίες αναλαμβάνουν την εξουσία!

 Η ΔΕΗ, η μεγαλύτερη ελληνική εταιρεία, βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Την παρέλαβαν με κέρδη, την παραδίδουν με χρέη τύπου Ολυμπιακής! Για όποιον απορεί ακόμη πως μία χώρα οδηγείται στα μνημόνια μπορεί να ρωτήσει τον κ. Τσίπρα και την διοίκηση Παναγιωτάκη. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο αριστερός συνδικαλιστής στην ΓΕΝΟΠ Παναγιωτάκης νόμιζε, χρόνια τώρα, ότι «αυτοί τα ξέρουν καλύτερα».

Η περίπτωση της ΔΕΗ είναι από εκείνες που μας επιτρέπει να πούμε ότι «ναι, οι προηγούμενοι ήταν καλύτεροι». Παρέλαβαν μία εταιρεία με κέρδη και την παραδίδουν υπό συνθήκες κόκκινου συναγερμού. Κι όμως! Θυμόμαστε τον συνδικαλιστή κ. Παναγιωτάκη να συμμετέχει στις καταδρομικές «παρεμβάσεις» της ΓΕΝΟΠ, τότε που η ελληνική κοινωνία δεχότανε έναν ωμό εκβιασμό: Ή κατεβασμένους διακόπτες ή το κράτος της ΓΕΝΟΠ. Κι έφτασε η ώρα που ο εκλεκτός του συνδικαλιστικού κινήματος κ. Παναγιωτάκης, πήρε τα ηνία της εταιρείας στα χέρια του. Την ευκαιρία να αποδείξει ότι αυτός μπορούσε καλύτερα, όπως και οι άλλοι φίλοι του συνδικαλιστές. Καλύτερα σε σχέση με τους τεχνοκράτες που κρατούσαν επί χρόνια με κόπο όρθια αυτή την εταιρεία!

Ο 12λογος κατά του ψεύτη ...

Παρακολουθώ καθημερινά τις εκπομπές στην Τι Βι όπου αντιμάχονται υποψήφιοι βουλευτές. Και μού ‘ρχεται να ορμήσω μέσα από την οθόνη, να κάτσω στη θέση απέναντι από τον συριζέο και να του βγάλω ξινά τα ψέματα που αραδιάζει ανενόχλητος. Πανεύκολα. Γιατί οι ανθυποψήφιοί του είναι ανίκανοι, αδιάβαστοι, άνευροι, οι περισσότεροι. Έτσι αποφάσισα κι έγραψα τον δεκάλογο- μπούσουλα που ξεβρακώνει κάθε συριζέο και τα ψέματά του. Γιατί και οι πολίτες πάνε με τον εξυπνάκια. Δεν πάνε με τον λαπά.

Οι συριζέοι υποψήφιοι έχουν καταπιεί όλοι την ίδια κασέτα. Παπαγαλίζουν τα ίδια παραμύθια, δασκαλεμένοι από το κόμμα. Γιατί, το κόμμα είναι από χρόνια άπιαστο στην προπαγάνδα και στην τέχνη να κάνει το μαύρο άσπρο. Με απύθμενο θράσος. Διδάσκοντας τους οπαδούς και τα στελέχη του επίσης και πώς να διακόπτουν τον άλλον ομιλητή όταν λέει κάτι που τους ταπώνει ή κερδίζει πόντους. Δείχνοντας μαχητικοί και αποφασιστικοί.

Εμφανίζονται μάλιστα κάτι παιδαρέλια που καταχεριάζουν τους συνομιλητές τους με τη φράση- καρμπόν ότι ο λαός δεν έχει μνήμη χρυσόψαρου. Και μιλάνε για το 2000, που οι ίδιοι μπουσούλαγαν στις παιδικές χαρές!

Το παιχνιδάκι με τους υποψήφιους των κομμάτων εξ απεναντίας στην τηλεόραση, δείχνει και πώς ένα κόμμα του 3% έγινε του 35%. Ήταν άσσος στην προπαγάνδα. Του τίποτε ως σημαντικού. Του κενού ως ιδανικού. Της ασχετοσύνης ως πρωτοπορίας. Της δουλικότητας ως επανάστασης. Τα ίδια που πουλάνε και σήμερα στους πολίτες. Σάμπως έχουν τίποτε άλλο να πουλήσουν;

Εμφανίζονται, λοιπόν, οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην Τι Βι και ξεκινάνε να παραμύθια.

Από τον Ρασπούτιν στον Βισίνσκυ ...

Ο Ρασπούτιν –ο πραγματικός—έγινε γνωστός όχι μόνον για την επιρροή που εξασκούσε, μέσω ενός θρησκευτικού μυστικισμού στην τσαρική οικογένεια, αλλά γιατί συγχρόνως υπαγόρευε σημαντικές πολιτικές αποφάσεις. Όποιος έπεφτε στην δυσμένεια του είχε κακό τέλος.

Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο τον δολοφόνησε ένας Ρώσος πρίγκηπας στην Πετρούπολη, τις τελευταίες ημέρες του 1916.

Το όνομα του έγινε συνώνυμο της ραδιουργίας, της συνωμοσίας και της εξωθεσμικής επιρροής.

Ο Αντρέι Βισίνσκι ήταν προεπαναστατικά ένας μενσεβίκος μεγαλοδικηγόρος, με ακριβά γούστα. Στην συνέχεια –μετά την Ρωσική Επανάσταση—εισήλθε στο δικαστικό σώμα, υπηρέτησε πιστά το σταλινικό καθεστώς και ήταν ο γενικός εισαγγελέας στις δίκες της Μόσχας ( 1936-1938).

Εξέφρασε, λόγω και έργω, με τον καλύτερο τρόπο το δόγμα Στάλιν «καλύτερα 10 αθώοι στην φυλακή παρά ένας πράκτορας του εχθρού ελεύθερος». Οι αγορεύσεις του ήταν ένα διαρκές υβρεολόγιο κατά των κατηγορουμένων οι οποίοι είχαν ήδη παραδεχθεί, με συντριβή, την ενοχή τους.

Τα ριγέ κουστούμια θα ξαναγίνουν της μόδας ...

Ακόμα θυμάμαι το δάκρυ του Πικραμμένου. Τώρα αυτό το δάκρυ παίρνει την εκδίκηση του και βρίσκει την δικαίωση του, συγχρόνως.

Ακόμα θυμάμαι τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, με το γνωστό ύφος, να εκφέρει με οργή την εμβληματική πλέον φράση «θα τους πάω μέχρι τέλους».

Και η αρχή του τέλους πλησιάζει για τους σκευωρούς της υπόθεσης Novartis. Για την συμμορία, όπως τους αποκαλεί ο Α.Λοβέρδος.

Η νέα παρέμβαση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι.Αγγελή αποκαλύπτει πλήρως την πολιτική παρέμβαση στην εξέλιξη της σχετικής υπόθεσης. Κατονομάζεται ο φυσικός αυτουργός που τυγχάνει υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Συνεπώς, η υπόθεση θα πρέπει να παραπεμφθεί « αμελλητί» στην Βουλή, όπως σημειώνει σε δήλωση του ο Β.Βενιζέλος. Μόνον που η Βουλή θα είναι αυτή που θα έχει εκλέξει με την ψήφο του ο Ελληνικός λαός στις 7 Ιουλίου.

Ο Τσίπρας δεν έκανε λάθη. Αυτός ήταν ...

Είθισται, όταν ένας πολιτικός αρχηγός ηττάται, να αναζητούνται τα αίτια της ήττας του. Κάποιοι σχολιαστές λειτουργούν με την λογική της εκ των υστέρων κριτικής και αποδίδουν ευθύνες, άλλοι απαλλαγμένοι από το σύνδρομο του δικαστή, απλώς ερμηνεύουν τις πράξεις τους.

Σε αυτήν την κατηγορία πιστεύω πως ανήκω. Δεν θα ασχοληθώ με το τι θα μπορούσε να κάνει ο Τσίπρας διαφορετικό από αυτό που έκανε.

Δεν θα εμπλακώ στην λογική τι θα γινόταν αν άφηνε τον Α.Σαμαρά να ολοκληρώσει την θητεία του. Ούτε τι θα γινόταν αν υπέγραφε ο Γ.Βαρουφάκης την συμφωνία με τους εταίρους μας στις 20-22 Φεβρουαρίου 2015.

Πολύ απλά δεν μπαίνω σε αυτήν την λογική της λαθολογίας, γιατί με αυτόν τον τρόπο παρακάμπτουμε την ουσία του προβλήματος, που είναι η φύση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, όρος εθνικής επιβίωσης...

Ο κύβος ερρίφθη. Εκλογές στις 7 Ιουλίου.

Το δίλημμα δεν είναι Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία ή χάος. Σήμερα κανένας δεν αμφιβάλλει για τον νικητή των εκλογών. Η διακύβευση των εκλογών είναι η κυβερνητική σταθερότητα.

Ας αναλογιστεί ο αναγνώστης τι θα σημάνει για την οικονομία μας η μη επίτευξη αυτοδυναμίας από την Νέα Δημοκρατία.

Εκλογική αναμέτρηση με το σύστημα της απλής αναλογικής και μια περίοδος ακυβερνησίας. Ολες οι αποφάσεις θα «παγώσουν» και η αβεβαιότητα θα πλανάται πάνω από την χώρα.

Είναι γνωστό πως οι διεθνείς επενδυτές απεχθάνονται ασταθείς καταστάσεις. Επενδύουν τα κεφάλαια τους σε χώρες με πολιτική σταθερότητα.

Αλλά και στα Ελληνοτουρκικά, πιθανόν να εμπλακούμε σε εθνική περιπέτεια. Οι γείτονες μας πάντα εκμεταλλεύονται τις περιόδους κυβερνητικής αστάθειας στην Ελλάδα. Σήμερα, που η επιθετικότητα τους είναι δεδηλωμένη, μια Ελλάδα ακυβέρνητη θα είναι μια πρόκληση γι΄αυτούς να μην προχωρήσουν στην δημιουργία τετελεσμένων υπέρ των συμφερόντων τους.

Υπάρχει η Βάνα Μπάρμπα, στο κάτω κάτω ...

Να διευκρινίσω  ξεκινώντας ότι αυτό δεν είναι η πολιτική νεκρολογία του Βενιζέλου, διότι ο Ευάγγελος είναι προφανές πως έχει μέλλον. Και μόνον η τελευταία ομιλία του στη Βουλή αποδεικνύει την αξία του μυαλού του και της παρουσίας του στην πολιτική – η κατάληξή της, ιδίως, είναι η ακριβέστερη σύνοψη του θεσμικού προβλήματος της χώρας. Οπως συμβαίνει, όμως, με τους ιδιαιτέρως ευφυείς, όταν μάλιστα διαθέτουν την αυτοπεποίθηση να προκαλούν, επιδεικνύοντας την υπεροχή τους, ο Βενιζέλος μπορεί να γίνει σφοδρά αντιπαθής. Μπορεί να σε κάνει να τον μισήσεις, εφόσον συμβαίνει να είσαι πολύ κομπλεξικός και να μην έχεις χιούμορ.

Διαισθάνομαι ότι η αναπόφευκτη σύγκρουση των προσωπικοτήτων (η τόσο άδικη για την κ. Φώφη: πεκινουά με ροτβάιλερ...) θα έπαιξε οπωσδήποτε κάποιο ρόλο στην υπόθεση της εκπαραθύρωσης του Βενιζέλου από το ΠΑΣΟΚ. Δεν αμφιβάλλω, όμως, ότι οι λόγοι ήσαν πρωτίστως πολιτικοί. Μπορεί η ίδια να το χάρηκε και να το ευχαριστήθηκε, μπορεί να αισθανόταν ότι του το χρωστούσε, αλλά δεν τον έδιωξε γι’ αυτό. Τον έδιωξε, επειδή κρίνει ότι έτσι έχει περισσότερες πιθανότητες να αυξήσει το 7,7% που έλαβε το κόμμα της στις ευρωεκλογές. Αλλωστε, προκειμένου να πείσει ότι το εννοεί ως πολιτική επιλογή και όχι ως προσωπική, ανέλαβε την ευθύνη για την έκβαση του εγχειρήματος, κάτι το οποίο υποχρεώθηκαν να δεχθούν όλοι στο ΠΑΣΟΚ, σεβόμενοι τη θέση της ως προέδρου.

Εδώ γελάνε. Ο Αλέξης ξανάγινε αντιμνημονιακός ...

Το είδαμε και αυτό! Ο άνθρωπος που υπέγραψε το τρίτο και το πιο άγριο μνημόνιο, ξαφνικά, έναν μήνα πριν από τις εκλογές ξανάγινε αντιμνημονιακός.

Ο άνθρωπος που με δική του επιλογή —όπως ομολογούν οι υπουργοί του— εξόντωσε με την υπερφορολόγηση την μεσαία τάξη για να καταστήσει τους Έλληνες επιδοματούχους, έβαλε το δίλημμα «νέα λιτότητα ή ΣΥΡΙΖΑ».

Ο άνθρωπος που έδωσε τα πάντα στους δανειστές για να παραμείνει στην εξουσία, τώρα τους εγκαλεί γιατί του υπενθυμίζουν πως θα πρέπει να τηρήσει αυτά που ο ίδιος υπέγραψε.

Αυτός ο απίθανος τύπος είναι ο Αλέξης Τσίπρας.

Το πολιτικό του αδιέξοδο είναι προφανές και έχει επισημανθεί από το βράδυ της ήττας του στις ευρωεκλογές. Προσέρχεται στις εθνικές εκλογές χωρίς αφήγημα.

Και επειδή δεν έχει αφήγημα, πρέπει να επινοήσει. Και έτσι έγινε, στο τέλος της μνημονιακής θητείας του, αντιμνημονιακός.

Βέβαια, ο κόσμος γελά. Αυτό δεν το έχει καταλάβει ο Τσίπρας και η παρέα του. Έχουν αυτοεξευτελιστεί. Ο,τι και να κάνουν γίνεται μπούμερανγκ.

Νέα Δημοκρατία: Ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού ...

Όσο περνούν οι ημέρες και πλησιάζει η 7η Ιουλίου φαίνεται πως μια παράταξη αποτελεί τον σταθεροποιητικό παράγοντα του πολιτικού μας συστήματος.

Η Νέα Δημοκρατία.

Τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες στο ΚΙΝΑΛ το έχουν θέσει ουσιαστικά εκτός κεντρικής πολιτικής σκηνής. Όχι τόσο λόγω της αναμενόμενης εκλογικής συρρίκνωσης του, όσο λόγω της έλλειψης σαφούς πολιτικής.

Και άλλα κόμματα είδαν στο παρελθόν τις δυνάμεις τους να μειώνονται, αλλά έχοντας ξεκάθαρη στρατηγική διεδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις. Συνεπώς το ΚΙΝΑΛ, λόγω των συνεχών άστοχων χειρισμών της ηγεσίας του φαίνεται πως έχασε την ευκαιρία να κρατηθεί στο επίκεντρο των μετεκλογικών εξελίξεων.

Η Ελλάδα του Κυριάκου αφορά και τους...€0,60!

Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι κάτι μάθαμε από την πολυετή κρίση. Έσφαλα! Γράφει μία κυρία στα social media: «Επειδή ήδη ξεκίνησαν το παραμύθι για καμμένη γη, ΝΔ ΠΑΣΟΚ άφησαν 300 δισ. xρέος, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνει 24 δισ. αποθεματικό. Επιστρέφουν για να μας ρημάξουν και πάλι». Παλεύοντας καθημερινά με το τέρας του οικονομικού αναλφαβητισμού, κερδίζει πάντα το τέρας. Ακριβώς επειδή η βλακεία είναι ανίκητη!

Μην προσπαθήσετε να εξηγήσετε τα 300 δισεκατομμύρια του χρέους και το αποθεματικό που η ίδια αναφέρει. Δεν έχει νόημα αυτή η συζήτηση. Αλλά το γεγονός ότι η κυρία αυτή πιστεύει στα αλήθεια ότι το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε μία χώρα που χρωστούσε 300 δισεκατομμύρια ευρώ και ότι τώρα δεν τα οφείλει και έχει και επιπλέον 24 δισεκατομμύρια ευρώ στο σεντούκι. Σαν να λέμε, δηλαδή, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα 4,5 χρόνια δημιούργησε πλούτο 324 δισεκατομμυρίων ευρώ! Και πάλι μην προσπαθήσετε να της εξηγήσετε τα αυταπόδεικτα. Θα αποδειχτεί χαμένος χρόνος. Σκεφτείτε, όμως, ότι η κυρία αυτή πραγματικά πιστεύει αυτά που γράφει. Τα εννοεί! Είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφος!

Κυριάκο, όλοι δουλεύουν για σένα ...

Τυχερό αυτό το παιδί. Εχθροί και φίλοι έχουν βαλθεί να του δώσουν την αυτοδυναμία στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Κάνουν ό,τι μπορούν γι΄αυτό. Και καλά οι φίλοι.

Αλλά οι εχθροί; Είναι δυνατόν ο Αλέξης στην αρχή, η Φώφη στην συνέχεια να δουλεύουν για τον Κυριάκο;

Για τον Α.Τσίπρα δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Εκανε, επί τρία χρόνια, καλή δουλειά για να γίνει ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός. Και οι κόποι του αποδίδουν.

Αλλά η κ.Γεννηματά; είναι δυνατόν ένα μήνα πριν από τις εκλογές να έκανε τέτοιο δώρο στον Κυριάκο; Αναφέρομαι βέβαια στην ρήξη που είχε με τον Β.Βενιζέλο και τα όσα επακολούθησαν.

Το πρώτο μάθημα το πήρε η κ.Γεννηματά στις περιφερειακές εκλογές στην Δ.Ελλάδα, όπου ο κοινός υποψήφιος ΚΙΝΑΛ-ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε πανηγυρικά από τον νεοδημοκράτη υποψήφιο, παρά την κινητοποίηση τόσο της ίδιας της κ.Γεννηματά όσο και του ιδίου του Γ.Α.Παπανδρέου.

Άδεια σακιά φουσκωμένα από την έπαρση, ψάχνουν νέα παραμύθια ...

Ο διορισμός της ηγεσίας του Αρείου Πάγου εν μέσω προεκλογικής περιόδου αποτελεί μεν μια θεσμική εκτροπή, αλλά δεν είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να παρατείνει κατά μία εβδομάδα την σύγχρονη ελληνική τραγωδία. Στον ΣΥΡΙΖΑ ένιωσαν στο πετσί τους ότι τα παραμύθια δεν πέρασαν. Και χρειάζονται χρόνο για να εφεύρουν καινούργια (παραμύθια) και να τα προπαγανδίσουν ανά την Ελλάδα.

Συνειδητοποίησαν πως όλα όσα έλεγαν – το δήθεν επταήμερο, το δήθεν οκτάωρο, η δήθεν υπεράσπιση των πολλών, το ΔΝΤ, ο Στουρνάρας, τα δήθεν θετικά μέτρα, τα ρουσφέτια, η κινδυνολογία, η ταύτιση της Νέας Δημοκρατίας, ενός μεγάλου λαϊκού κόμματος, με τις ελίτ, η δήθεν έξοδος από τα μνημόνια, η δήθεν μάχη κατά των ολιγαρχών, τα δήθεν διλήμματα, το δήθεν ηθικό πλεονέκτημα – έπεσαν στο κενό.

Και τώρα ψάχνουν ποια καινούργια παραμύθια θα σερβίρουν, πιστεύοντας πως λίγος περισσότερος χρόνος θα χρησιμεύσει για να… εμπεδωθούν στη συλλογική συνείδηση.

Άδικος κόπος. Τα παραμύθια τους αποδείχθηκε πως δεν είχαν δράκο. Τώρα, αναζητούν δράκο για να πάνε ως τις εθνικές εκλογές.

Κάτι θα βρουν, αλλά δεν έχει πια σημασία. Και αυτό ακριβώς δεν καταλαβαίνουν μέσα στον πανικό τους.

Η απλή αναλογική πίσω από την απόφαση της Φώφης ...

Έχουμε γράψει στο Liberal πως ο σχεδιασμός κάποιων ολιγαρχών είναι η Νέα Δημοκρατία να μην επιτύχει την αυτοδυναμία. Με απλά λόγια δεν θέλουν τον Κ.Μητσοτάκη πρωθυπουργό, γιατί δεν διαπραγματεύεται προεκλογικά μαζί τους την στήριξη τους.

Δεν τον ελέγχουν, και αυτό είναι έξω από την λογική τους, όπως αυτή κυριαρχεί στην πολιτική ζωή του τόπου εδώ και μερικές δεκαετίες, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις πολιτικών που δεν υπέκυψαν στις αξιώσεις τους.

Τι θα συμβεί λοιπόν αν η Νέα Δημοκρατία δεν κατακτήσει την αυτοδυναμία;

Οι λύσεις είναι αυστηρά δύο. Είτε θα σχηματισθεί κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΚΙΝΑΛ είτε θα πορευθούμε σε νέες εκλογές με απλή αναλογική.

ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΛΕ ...