Ζημιές εκατό ημερών... (#proti_fora_aristera)

Τρεις μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ όλα είναι χειρότερα στη χώρα. Η αγορά που έδειχνε κάποια σημεία επανάκαμψης τελμάτωσε. Οι προσδοκίες για ανάπτυξη της οικονομίας διαμορφώνονται όλο και πιο χαμηλά· από 2,5% που ήταν η αρχική πρόβλεψη διολίσθησε στο 0,6% και όλοι πιθανολογούν ότι στο τέλος θα υπάρχει αρνητικό πρόσημο.

Κάποιες μεταρρυθμίσεις, που είχαν ξεκινήσει, όχι μόνο τελμάτωσαν αλλά όπως στον χώρο της Παιδείας αντιστρέφονται, με αποτέλεσμα να γυρνάμε στις χειρότερες περιόδους διάλυσης και ανομίας. Το άγος του κομματικού κράτους που σημάδεψε τις κυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ πολλαπλασιάστηκε. Φίλοι, συγγενείς, και αποτυχημένοι πολιτευτές στελεχώνουν τη δημόσια διοίκηση, μη έχοντας τις περισσότερες φορές ιδέα για το αντικείμενο που καλούνται να διαχειριστούν. Σε επίπεδο θεσμών η Βουλή γίνεται αρένα με την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου να φέρεται ως ελέω Θεού μονάρχης, ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετέχει σε μικροκομματικές συνάξεις της.

Παρελθόν ο εφιάλτης για την Κύπρο, μέλλον για την Ελλάδα...

Είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο κάνουν κάποιοι ότι δεν καταλαβαίνουν τους λόγους για τους οποίους όλοι βγαίνουν από τα μνημόνια και η Ελλάδα ετοιμάζεται να μπει ακόμη πιο βαθιά.

Μόλις πρόσφατα, ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch διατύπωσε την εκτίμηση ότι η Κύπρος δεν θα χρειαστεί να αντλήσει το σύνολο των 10 δις ευρώ του διεθνούς πακέτου διάσωσης, επιβεβαιώνοντας παράλληλα την αξιολόγηση του μακροπρόθεσμου αξιόχρεου της Κύπρου σε B- με θετική προοπτική, αναβαθμίζοντας το ανώτατο όριο της χώρας (country ceiling) σε BB- από Β και διατηρώντας το βραχυπρόθεσμο αξιόχρεο της χώρας σε Β.

Την ώρα που η Ελλάδα και οι τράπεζές της και οι δημόσιες επιχειρήσεις της, όπως η ΔΕΗ, αναβαθμίζονται, για την Κύπρο οι οίκοι έχουν μόνο καλά λόγια.

Το σκληρότερο άρθρο που γράφτηκε ποτέ για τον Βαρουφάκη ...

Αυτό το άρθρο γράφηκε στον ιστότοπο Slate τον περασμένο Φεβρουάριο και ήταν μάλλον προφητικό.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο γαλλικό σάιτ Slate.fr το οποίο διευθύνει ο πρώην διευθυντής της Le Monde, Ζαν-Πιερ Κολομπανί, και είναι ό,τι πιο σκληρό έχει γραφεί για την ελληνική κυβέρνηση. Να σημειωθεί ότι το αμερικανικό Slate.com απηχεί τις απόψεις της αμερικανικής κεντροαριστεράς, έχει έδρα το Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας, μεγάλη επισκεψιμότητα εντός και εκτός ΗΠΑ και θεωρείται ένα από τα πιο έγκυρα σαιτ των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το άρθρο έχει τίτλο «Η παράδοση της Ελλάδας»: Εβριζαν συνεχώς τους Γερμανούς...

...Το «όχι» που είπε ο Σόιμπλε στο πρώτο αίτημα των Ελλήνων για συμφωνία εξηγείται. Ο γερμανός ΥΠΟΙΚ καθυβρίστηκε από τον Ελληνα ομόλογό του Γιάνη Βαρουφάκη -τον οποίο δεν αντέχει ούτε να βλέπει πλέον. Η Ελλάδα έπρεπε να επιστρέψει με το σύμφωνο που είχε υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση. Τελεία. Και αυτή είναι η συμφωνία που υπέγραψε η Ελλάδα την Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου, παρά τις επικοινωνιακές κορώνες για να χρυσωθεί το χάπι.

Οι δύο όρκοι του Αλέξη Τσίπρα...

Αρκετοί υπουργοί και βουλευτές δεν το κρύβουν. Είτε παραδέχονται ανοικτά ότι προκρίνουν τη δραχμή είτε μουρμουρίζουν «γιατί όχι δραχμή;». Μερικοί πάνε και λίγο πιο μακριά και συζητούν και την έξοδο από την Ε.Ε. ως «τελικό στρατηγικό στόχο». Αν όμως είναι να πάμε στη δραχμή αυτό να συμβεί έπειτα από μία ειλικρινή, ανοικτή συζήτηση και με σχέδιο. Θα είναι τραγικό, αν όχι εγκληματικό, κάποιοι να μας ωθήσουν εκεί... με τρόπο, επιρρίπτοντας την ευθύνη στους «κακούς ξένους».

Φθάνουμε στο σημείο Μηδέν. Κάναμε το τελικό άθροισμα και είδαμε πόσα μπορούμε να πάρουμε από Ρώσους, Κινέζους και Αμερικανούς. Παίξαμε το παιχνίδι του γεωπολιτικού σκιάχτρου και δεν προσγειώθηκαν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» ούτε Αντόνοφ με ρούβλια ούτε Μπόινγκ με δολάρια.

Το νόμιμο είναι πάντα και ηθικό;

Το παράδειγμα γεν. γραμματέων (και άλλων αξιωματούχων)...
Να λοιπόν που το περίφημο ερώτημα περί  του αν το νόμιμο είναι πάντα και ηθικό, ένα ερώτημα που κυριάρχησε στο 2008 και 2009 με αφορμή υποθέσεις σχετικές με τον τότε υπουργό Πολιτισμού Γ Βουλγαράκη επανέρχεται στο προσκήνιο.
 Και επανέρχεται σχεδόν κάθε μέρα μια και πολλοί διορισμοί και τοποθετήσεις έχουν τέτοια στοιχεία.
 Για παράδειγμα , κατά ποσόν σύζυγος υπουργού μπορεί (είναι ηθικό δηλαδή) να τοποθετείται από άλλο υπουργό Πρόεδρος κρατικού κέντρου, ή κόρη βουλευτού να τοποθετείται σύμβουλος υπουργού, ή σύζυγος γενικού γραμματέα να τοποθετείται σύμβουλος του υπουργού στο  ίδιο υπουργείο…
Νόμιμα μπορεί να είναι όλα αυτά Είναι όμως και ηθικά?