ΣΥΡΙΖΑ, συνδυασμός χειριστοκρατίας...

Παρατηρώντας την αφίσα - «κάλεσμα» της επίσκεψης του πρέσβη της Βενεζουέλας στην Καβάλα –που προκαλεί, νομίζω, κλαυσίγελο- έχω την πολύ δυσάρεστη εντύπωση της καθήλωσης στη δεκαετία του 1970: τιμημένο ΚΚΕ, επιστροφή στις ρίζες, έξω οι βάσεις του θανάτου, Αμερικάνοι φονιάδες των λαών, πάγωσε η τσιμινιέρα. Η φολκλορική-ουτοπική αισθητική εκείνης της εποχής αντανακλούσε την πολιτική και ιστορική συνείδηση που βρισκόταν σε πρωτόγονο στάδιο. Εξαιτίας της επίμονης και πολυετούς πλύσης εγκεφάλου εκ μέρους του ΚΚΕ από τη μία πλευρά και των εθνικιστών από την άλλη, εκείνη την εποχή οι άνθρωποι στην Ελλάδα σκέφτονταν, όχι μόνον με εμφυλιοπολεμικούς όρους, αλλά με οθωμανικούς.

Πέρασαν σαράντα χρόνια. Η επιφανειακότητα και το εφήμερο του εξευρωπαϊσμού μας αποκαλύφθηκε με την οικονομική κρίση και επιστρέψαμε, με εθνική υπερηφάνεια, στις οθωμανικές μας καταβολές και στην κομμουνιστικο-λαϊκιστική δεκαετία του 1970.

Ο ζουρνάς και η λύρα είμαστε εμείς...

Με κλειστά μάτια στην ομιλία Τσίπρα στην Κρήτη πάθαινες σοκ. Ζούσες την ολοκλήρωση της μετεμψύχωσης του Ανδρέα του ζιβάγκο σε Αλέξη. Καλώντας μάλιστα τη συντρόφισσα «...έλα να κυβερνήσουμε» έτρεμες νιώθοντας ξανά τον Ανδρέα όταν δούλευε τους κλακαδόρους με το αλησμόνητο «...μαζί θα κυβερνήσουμε».

Η διαφορά Τσίπρα ήταν ότι χόντρυνε το δούλεμα με το «εμείς θα παίζουμε τον ζουρνά...». Γιατί ο ζουρνάς είμαστε όλοι εμείς...

Τον ζουρνά του νικητή των ευρωεκλογών έπαιζε πάλι ο κ. Τσίπρας όταν πληρώναμε στις αγορές επιτόκιο 4,5% και μαζί με τις κυβερνητικές γκάφες του σκισίματος των μνημονίων φθάσαμε σήμερα να πληρώνουμε τα διπλά και να μας κοιτάνε με μισό μάτι.

Ίδιο το δίλημμα, χειρότεροι οι όροι...

Δεξιά και αριστερά βλέπουμε τις εξόδους κινδύνου .
Κάτω απ τα καθίσματα θα βρείτε σωσίβια

Ο Π. Λαφαζάνης κρίνει «απαράδεκτη τη θεωρία ότι δεν μπορεί η χώρα να δράσει μονομερώς». (Eχει γούστο πώς ένας μαρξιστής με ανήκεστο βλάβη αντιστρέφει τους όρους, ονομάζοντας την πραγματικότητα των άλλων «θεωρία» και τη δική του θεωρία «πραγματικότητα» - αλλά ας το προσπεράσουμε...) Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι ο ηγέτης της νεοκομμουνιστικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο: είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Μπορούμε, αν θέλουμε, να μειώσουμε το χρέος κατά 70%. Γίνεται πολύ εύκολα. Το είπε, άλλωστε, με σπαρακτική αφέλεια, ο προερχόμενος από το βαθύ ΠΑΣΟΚ Π. Κουρουμπλής: «Μια Παρασκευή βράδυ συγκαλείται η Βουλή και το κάνει» - τόσο απλά.

Θα αποφασίσουν για μας όσοι δεν θα είναι στην επόμενη Βουλή:

 Όσοι έχουν στοιχειώδη γνώση των δεδομένων στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, όσοι γνωρίζουν έστω και λίγο τον τρόπο λειτουργίας των αγορών και της παγκόσμιας οικονομίας, όσοι μπορούν πέρα από λαϊκισμούς και «επαναστατικές φαντασιώσεις» να δουν τα πράγματα όπως είναι δεν είναι απλώς κατά των εκλογών σε αυτή την χρονική στιγμή. Πιστεύουν ότι οι εκλογές πρέπει , με κάθε θυσία, να αποφευχθούν.
 Θα πρέπει δηλαδή να μην διαταραχτεί η πορεία της χωράς με μια εκλογική αναμέτρηση που θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα , στην οικονομία, θα προκάλεσε προβλήματα και ανάσχεση κάθε επένδυσης που μελετάται η ακόμα και έχει ξεκινήσει στην χώρα.

Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...

Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, είναι πάντα αργά, τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, για να το μετανιώσεις!
Και φυσικά είναι πάντα επίκαιρη η συγκεκριμένη φράση-παροιμία, ειδικά στις μέρες μας που είναι τόσο «πονηρές», αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσες.
Τα λάθη που έκαναν οι πολιτικοί μας, όπως αποδεικνύει και η τρέχουσα οικονομική μας ιστορία, τα πλήρωσαν και τα πληρώνουν μόνο οι πολίτες.
Αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει επιτέλους να μπει ένα «τέλος» στις λάθος κινήσεις των εθνοπατέρων μας. Γιατί ο τόπος δεν αντέχει άλλο, γιατί η οικονομία δεν θα τις ξεπεράσει, γιατί οι πολίτες δεν θα τις ανεχτούν.