Το αέναο ξέπλυμα του σταλινισμού ...

Παλιά κάθε κριτική στα κομμουνιστικά καθεστώτα αντιμετωπιζόταν με κατηγορίες περί «πρακτόρων της Ιντέλιτζενς Σέρβις» (αργότερα CIA), περί «γερμανοτσολιάδων» (γνήσιων ή απογόνων), ή με την προσφώνηση «φασίστας». Η συκοφαντική αυτή πρακτική ήταν τόσο αποτελεσματική που ακόμη και ακροδεξιά κόμματα φοβούνταν. Ανάμεσα στα κόμματα που το 2009 δεν ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο την καταδίκη των εγκλημάτων κομμουνισμού ήταν ο ΛΑΟΣ. Το ψήφισμα πέρασε με 553 υπέρ, 44 κατά, 33 αποχές.

Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, που τα τελευταία χρόνια αρκούσε η κατηγορία του «αντικομμουνισμού» για να το βουλώσει κάποιος. Οποιοσδήποτε μπορούσε να είναι αντιφασίστας, αντιδεξιός, αντιΠΑΣΟΚ, αντιβασιλικός, ό,τι «αντί-» ήθελε, αλλά όχι «αντικομμουνιστής». Η λέξη σηματοδοτούσε όλους τους προηγούμενους χαρακτηρισμούς: πράκτορας, προδότης, φασίστας κι εσχάτως φιλοναζιστής.

Ο Αύγουστος των μεγάλων ροών ...

Εις επίρρωσιν όσων κάθε φορά έχουμε πει για την κατάσταση στο προσφυγικό – μεταναστευτικό, τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας και τα κλειστά βόρεια σύνορά μας, έρχονται οι αριθμοί.

Από την 1η ως τις 17 Αυγούστου, 1.421 πρόσφυγες και μετανάστες πέρασαν στα νησιά του βορείου Αιγαίου. Από αυτούς, 394 πέρασαν στη Λέσβο, 458 στη Χίο και 569 στη Σάμο.

Δηλαδή, η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας ανέκοψε μεν τις μεγάλες ροές (τις οποίες η πρώτη φορά αριστεροδεξιά είχε ενθαρρύνει και οι ίδιοι κοκορεύονται πως από τη χώρα πέρασαν 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες, χωρίς βεβαίως να γνωρίζουμε τίποτε για την ταυτότητά τους), αλλά ροή υπάρχει.

Τα συμπεράσματα του συνεδρίου στο Ταλίν...

Αυτά που οι ΣΥΡΙΖΑιοι και τα λοιπά αριστεροειδή ήθελαν με κάθε τρόπο να μην ακουστούν ...

Ο νεοσταλινικός κατήφορος του ΣΥΡΙΖΑ ...

Το φθινόπωρο του 1943 εμφανίσθηκε για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, στο λεξιλόγιο του ΚΚΕ η λέξη «αντίδραση-αντιδραστικός». Και μέσα εκεί τσουβαλιάζονταν, αδιακρίτως, όσοι δεν ήταν με το ΕΑΜ. Ήταν το, «πας μη μεθ΄ημών, καθ΄ημών».

Βέβαια, αυτή η αντίληψη δεν ήταν έμπνευση των Ελλήνων κομμουνιστών. Είχε τις ρίζες της στην μαρξιστική θεωρία και στο πραξικόπημα των μπολσεβίκων. Στο όνομα της διαπράχθηκαν για δεκαετίες φρικτά εγκλήματα, που όλοι πλέον γνωρίζουμε. Κάποιοι βέβαια δεν τα καταδικάζουν και κάποιοι άλλοι το κάνουν με μισή καρδιά, γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Σήμερα, οι καιροί άλλαξαν και το λεπίδι το έχει αντικαταστήσει το δημοσιογραφικό πληκτρολόγιο. Με ένα πάτημα του πλήκτρου εξοντώνονται ηθικά οι πολιτικοί αντίπαλοι, μέσω της διαστρέβλωσης των θέσεων τους.