Η αριστερά είναι μπίζνα ...

Περίμενα εναγωνίως κάποιος από την ΕΡΤ να επιχειρηματολογήσει λέγοντας ότι ο παππούς του εφοπλιστή Παναγόπουλου ήταν στο ΕΑΜ. Ή τουλάχιστον ότι το κότερο είχε χρησιμοποιηθεί στην κατοχή για να μεταφέρει πυρομαχικά. Αυτό θα ήταν μια κάποια λύση, ή μάλλον η μόνη λύση που μπορεί να δοθεί τελευταία από την κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς με τις στενές, ιδιαίτερα στενές, επαφές που έχει με την εγχώρια πλουτοκρατία. Οσονούπω δεν αποκλείω αν αποκαλυφθεί ότι ο Τσίπρας πετούσε με το ιδιωτικό αεροπλάνο του Τραμπ, τότε οι σύντροφοι να μας λένε για το πως ο παππούς του Τραμπ βροντούσε στον Όλυμπο και άστραφτε στην Γκιώνα.

Από την Δημοκρατία ως την τυραννίδα ένας Τσίπρας δρόμος ...

Ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο ο κ. Τσίπρας στηρίζει τον κ. Πολάκη – χωρίς να κρατά ούτε τα προσχήματα, χωρίς να χρησιμοποιεί καν την προπαγανδιστική τακτική της καθυστέρησης, αφήνοντας τον χρόνο να περάσει και να λειτουργήσει υπέρ μιας σχετικής, έστω, λήθης – αποτελεί μια ξεκάθαρα πολιτική κίνηση με δύο όψεις.

Η μία (όψη) αφορά προσωπικά τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του: Ο κ. Πολάκης είναι ο χρησιμότερος υπουργός της κυβέρνησής του, αυτός που συσπειρώνει και «ενθουσιάζει» τα πιο λούμπεν στοιχεία, αυτός που «μιλά» στο μοναδικό ακροατήριο που έχει απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ – σ’ αυτούς που βρίζουν, που παραλογίζονται διαδικτυακά, που θέλουν να εκδικηθούν, που αναζητούν επιχειρήματα και άλλοθι για τις καταστροφικές τους επιλογές μπροστά στην κάλπη, που θα ήθελαν να είναι Πολάκηδες στη θέση του Πολάκη.