Του Γιώργου Χαρβαλιά*
Συνήθως το περίσσιο θράσος και η αβάσταχτη αλαζονεία της εξουσίας, είναι χαρακτηριστικά αυταρχικών καθεστώτων που δεν έχουν συναίσθηση ότι πλησιάζει το τέλος τους. Γι αυτό και προκαλεί κατάπληξη, όταν τέτοια πολιτικά χαρακτηριστικά, εμφανίζει μια εκλεγμένη κυβέρνηση άβουλων εντολοδόχων που μέχρι προχθές παράπαιε, πότε κλαψουρίζοντας και πότε εκβιάζοντας, ενώ σήμερα πανηγυρίζει δίπλα στα συντρίμμια του πεδίου μάχης που άφησαν οι πραιτωριανοί της.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που σε ρόλο αχυράνθρωπου προίσταται στο ετερόκλητο κοινοβουλευτικό σχήμα της δανειακής υποτέλειας, έχει ασφαλώς κάποια ελαφρυντικά. Αποδεδειγμένα πλέον, διαθέτει μειωμένη συνείδηση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας καθώς και ιδιόρρυθμη αντίληψη του εθνικού συμφέροντος. Σε απλά ελληνικά, βρίσκεται ή υποδύεται ότι βρίσκεται, στο δικό του μαγικό κόσμο. Και δυσκολεύεται να καταλάβει τι συμβαίνει, έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο, το γυμναστήριο και τους μοδάτους τόπους κοινωνικής συνεύρεσης, όπου σε λίγο θα περιορίζει τις δημόσιες εμφανίσεις του.
