Φ. Κάστρο. Μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ή ένας κομμουνιστής ηγέτης;

Ξέφτισε και η ντόπια προπαγάντα... 

Με τον θάνατο του ηγέτη της Κούβας άνοιξε μια συζήτηση, που σε τελική ανάλυση αφορά την ιεράρχηση των αξιών μας. Τι θέτουμε υπεράνω όλων; Τις δημοκρατικές αρχές και τα δικαιώματα του ανθρώπου ή το αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα και την « αξιοπρέπεια» ενός λαού;

Οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα, είναι ενιαία, σαφώς προσδιορισμένα και οικουμενικά. Δεν υπόκεινται σε εκπτώσεις και σε τοπικές ιδιαιτερότητες. Ένα καθεστώς ή τα σέβεται και είναι δημοκρατικό ή δεν τα σέβεται και είναι ολοκληρωτικό. Καθαρά πράγματα. Ο Κάστρο δεν διαφέρει σε τίποτα από τον Σομόζα και τον Μπατίστα. Οι αλυσίδες, σύντροφοι, δεν έχουν χρώμα.

Σε ποια Κούβα αναφέρονται οι εγχώριοι «κομαντάντε»;

Ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο, μιας εμβληματικής φυσιογνωμίας του 20ού αιώνα, ηγέτη της κουβανικής επανάστασης που έθεσε τέλος στην τυραννία του δικτάτορα Μπατίστα για να επιβάλει μετά το δικό του αυταρχικό καθεστώς (αλλά και για να αποσυρθεί υπέρ του αδελφού του Ραούλ, ο οποίος εξομάλυνε τις σχέσεις του με τον… καπιταλισμό και τις ΗΠΑ), ενεργοποίησε τα… επαναστατικά αντανακλαστικά του ΣΥΡΙΖΑ!

Το τι ειπώθηκε, γράφηκε και αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν λέγεται!

Με πρώτον και καλύτερο τον Αλέξη Τσίπρα (που από τη μια υπογράφει μνημόνια και εκχώρηση δημοσίου πλούτου και από την άλλη θυμάται την… «παντοτινή νίκη των λαών»!)

Υπονοώντας προφανώς πως μέχρι να νικήσουν οι λαοί, θα… νικάει το κεφάλαιο!

Οικουμενική κυβέρνηση αγνώστου πατρός ή μία καθαρή πολιτική λύση;

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση και απειλεί να πάρει μαζί της έναν ολόκληρο λαό. Ένα κομμάτι της Αριστεράς προσπαθεί να σωθεί από το ναυάγιο και ταυτόχρονα να κρατηθεί στην εξουσία, υποσχόμενη συναίνεση και μοιράζοντας υπουργεία σε μία Οικουμενική κυβέρνηση. Προσπαθούν έτσι να παρακάμψουν προσφυγή στις κάλπες.

Επιχειρείται να επιβληθεί μία αλλόκοτη λύση με πρόφαση το πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζει η χώρα. Προσπαθούν να αποφύγουν πάση θυσία τις εκλογές και την αλλαγή των συσχετισμών στο Κοινοβούλιο, αν και γνωρίζουν ότι η σημερινή σύνθεση της Βουλής δεν εκφράζει την λαϊκή βούληση. Κι αυτό όχι μόνο γιατί το λένε οι δημοσκοπήσεις, αλλά επειδή η σημερινή σύνθεση είναι προϊόν μιας μεγάλης πολιτικής απάτης, αφού αυτή η κυβέρνηση εξαπάτησε με πρωτοφανή τρόπο τον ελληνικό λαό για να κερδίσει τις εκλογές. Ο πολιτικός αμοραλισμός τους θα αφήσει βαθιά τα σημάδια στην ελληνική κοινωνία για πολλές δεκαετίες…