Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, η κατάπτυστη απόφαση, που αποτελούσε πραξικόπημα, είχε ληφθεί μετά από εντολή του Μαδούρο και μετά από εντολή του Μαδούρο ανακλήθηκε, λόγω των μαζικών διαδηλώσεων που συγκλόνισαν την (πεινασμένη) χώρα και της διεθνούς κατακραυγής (όχι πάντως από την Ελλάδα του Τσίπρα, ο οποίος έχει σιωπήσει, αν και στο πρόσφατο παρελθόν ήταν λαλίστατος ως προς τα «μεγάλα επιτεύγματα» ηγετών όπως ο Τσάβες και ο Μαδούρο).
Αρχικά, ο Μαδούρο απέρριψε τις κατηγορίες περί «πραξικοπήματος». Όπως αναφέρθηκε σε δελτίο Τύπου του υπουργείου των Εξωτερικών, «είναι εσφαλμένο (να λέγεται) ότι ένα πραξικόπημα εκτυλίσσεται στη Βενεζουέλα. Αντιθέτως, οι θεσμοί της υιοθέτησαν διορθωτικά μέτρα προκειμένου να μπει ένα τέλος στην πραξικοπηματική συμπεριφορά των βουλευτών της αντιπολίτευσης».
Παράλληλα, οι δηλώσεις καταδίκης από χώρες του εξωτερικού χαρακτηρίζονταν «χείμαρρος που εξαπέλυσαν οι κυβερνήσεις της μισαλλόδοξης και φιλοϊμπεριαλιστικής δεξιάς (…) που κατευθύνονται από το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και τα κέντρα εξουσίας στις ΗΠΑ».
Καθώς οι διαδηλώσεις δεν σταματούσαν και μετά τη δημόσια διαφωνία της επικεφαλής της εθνικής εισαγγελίας, Ο Μαδούρο εμφανίστηκε (την πρωταπριλιά, βεβαίως) στην τηλεόραση και δήλωσε ότι… πιστεύει «στον διάλογο και στην διευθέτηση των διαφωνιών μέσω του Συντάγματος»!
Μπορεί να διαφώνησε με την άποψη της γενικής εισαγγελέως Λουίζας Ορτέγα ότι υπήρξε
«ρήξη της συνταγματικής τάξης», αλλά υποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί.
Αξίζει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι δύο εβδομάδες πριν από τη «ρήξη», το κοινοβούλιο της Βενεζουέλας είχε κηρύξει τη χώρα σε ανθρωπιστική κρίση εξαιτίας των τρομερών ελλείψεων σε τρόφιμα, ζητώντας ανάληψη διεθνούς δράσης για να αντιμετωπιστεί η πείνα.
Αυτό προφανώς αποτελούσε κατά τον Μαδούρο «πραξικοπηματική συμπεριφορά των βουλευτών της αντιπολίτευσης».
Η αντιπολίτευση με τη σειρά της, πιστεύει ότι το καθεστώς Μαδούρο πεθαίνει και γι’ αυτό και οδηγείται σε τέτοια βήματα απελπισίας, όπως η κατάλυση της Δημοκρατίας.
Μόνο που αυτό το ψυχορράγημα διαρκεί ήδη δύο χρόνια. Η αντιπολίτευση κέρδισε στις βουλευτικές εκλογές του 2015, για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια. Αμέσως η Βουλή ακύρωσε μια σειρά νόμους που είχαν επιβληθεί από τον Μαδούρο, αλλά από τον Ιανουάριο του 2016 το Ανώτατο Δικαστήριο έχει κηρύξει άκυρες όλες τις ψηφοφορίες που έχουν γίνει στο κοινοβούλιο, με πρόσχημα ότι τρεις βουλευτές της αντιπολίτευσης έχουν εκλεγεί παρανόμως – εξ ου και ήρε την ασυλία τους.
Η αντιπολίτευση ζητά την διεξαγωγή προεδρικών εκλογών νωρίτερα από τον Δεκέμβριο του 2018 που λήγει η θητεία του Μαδούρο, ο οποίος, σημειωτέον, έχει αρνηθεί να προχωρήσει σε δημοψήφισμα που θα μπορούσε να οδηγήσει στην απομάκρυνσή του, αν και έχει συγκεντρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός υπογραφών.
Επομένως, η Βενεζουέλα έχει πολύ δρόμο μπροστά της και παραμένει άγνωστο ποιους άλλους τρόπους θα σκαρφιστεί ο Μαδούρο για να διαιωνίσει την εξουσία του.
Συμπέρασμα προς πάσα κατεύθυνση: Τα καθεστώτα δεν πέφτουν εύκολα. Γι’ αυτό και καλό είναι να μην τα δημιουργούμε με την ψήφο μας…
www.elzoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου