Αυτοί που φεύγουν… και αυτοί που μένουν

Έχει σήμερα η Ελλάδα, ή θα διατηρήσει στο (μέλλον), βαριά κάθετη βιομηχανία, αμυντική και ναυπηγική βιομηχανία, ή βιομηχανία πρώτων υλών;

Εκείνη, την παλαιά και γνώριμή μας βαριά ελληνική βιομηχανία που είχε πάντα κοντά της την κάθετη πετρελαϊκή βιομηχανία, τη χημική βιομηχανία, τα λιπάσματα, τη μεταλλουργία, τη βιομηχανία πρώτων και ενδιάμεσων υλών, τη βιομηχανία ξύλου, χάρτου, οικοδομικών υλικών και οικιακής χρήσης (όπως η παραγωγή λευκών ηλεκτρικών συσκευών που οργιάζει στην Τουρκία) καθώς και τη μεταλλευτική βιομηχανία...

Για να ρωτήσουμε (τους τελευταίους από αυτούς τους παραγωγούς) τι μέλλον βλέπουν για την (ακόμη) βιομηχανική Ελλάδα… Όχι στα επόμενα 3-5 χρόνια, αλλά σε βάθος 10ετίας και πλέον;

Δήλωση του Μ. Γλέζου για το πουλέν του ...

«Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός αγωνίζεται για να μειωθεί η ανεργία στις ΗΠΑ, αγοράζοντας τα F-16.

Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός προσφέρει γη και ύδωρ στη μητρόπολη της παγκοσμιοποίησης, επεκτείνοντας την παραχώρηση της Σούδας.

Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός ξαναγυρίζει την Ελλάδα στην εποχή του Πιουριφόι, όταν οι ΗΠΑ διόριζαν τους πρωθυπουργούς.

Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός υμνεί τον πλανητάρχη για τα "δημοκρατικά του αισθήματα".

Flesh from flesh...

Το ότι ο Αλέξης Τσίπρας στερείται ευγένειας είναι γνωστό. Από την επίσημη φωτογραφία της Ε.Ε. που είχε βάλει τα χέρια στις τσέπες σαν να τα ξύνει, μέχρι εκείνη που γυρνάει την πλάτη και φεύγει αφήνοντας τον Μακρόν μόνο να μπαίνει στην λιμουζίνα η ικανότητα του Τσίπρα για γαϊδουριές είναι μνημειώδης. Το αξιοσημείωτο όμως είναι ότι η ανεμελιά στην συμπεριφορά και τον λόγο παραμένει ανεπηρέαστη στον χρόνο που είναι πρωθυπουργός. Ο Τσίπρας ποτέ δεν κατάλαβε ότι αναλαμβάνει υποχρεώσεις επειδή έγινε πρωθυπουργός, για να συμπεριφερθεί σαν τέτοιος.