Ούτε κουβέντα για το εμπορικό έλλειμμα ...

Ακούμε αυτές τις μέρες ότι παρουσιάζεται αύξηση των εξαγωγών. Ωστόσο, αυτό που δεν ακούμε από τα κυβερνητικά χείλη είναι τι γίνεται με το εμπορικό έλλειμμα, δηλαδή το έλλειμμα που προκύπτει αν η αξία των εξαγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών μιας χώρας είναι μικρότερη από την αξία των εισαγόμενων.

Επίσης, αυτό που δεν ακούμε από τα κυβερνητικά χείλη είναι τι γίνεται με τον λεγόμενο «εισαγόμενο πληθωρισμό», δηλαδή την αύξηση του γενικού δείκτη τιμών στα εισαγόμενα προϊόντα – ο οποίος ανεβαίνει συνεχώς.

Έτσι, τον περασμένο Ιούνιο είχαμε αύξηση εξαγωγών της τάξης του 11,8%, αλλά στο τέλος του α' εξαμήνου καταγράφηκε αύξηση του εμπορικού ελλείμματος κατά 20,7%.

Στο πεντάμηνο (Ιανουάριος – Μάιος), το συνολικό εμπορικό έλλειμμα αυξήθηκε κατά 24,7% φτάνοντας τα 10,08 δις ευρώ.

Ανήθικοι άσχετοι και ανίκανοι...

Για την κυβέρνηση ισχύει η παροιμία "Όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι”. Στην περίπτωση των Σκουριών η ούρηση μπορεί να ήταν και αφόδευση.

Η κυβέρνηση έχει χειριστεί εντελώς λάθος την ιστορία με την εξόρυξη του χρυσού στη Χαλκιδική. Το λάθος ξεκίνησε από τότε που ήταν στην αντιπολίτευση και οργάνωνε τις κινητοποιήσεις εναντίον της επένδυσης.

Όταν όμως έχει λάβει τόσο σαφή θέση θα έπρεπε να την κρατήσει μέχρι τέλους, φροντίζοντας να αναπληρώσει τις απώλειες μιας τόσο σημαντικής για την οικονομία επένδυσης. Μιλάμε για κάποια σοβαρή αντιπρόταση και όχι τις εφηβικές, "χίπικες” ανοησίες περί μελισσοκομίας κλπ.

Πριν προχωρήσουμε, να ξεκαθαρίσουμε πως η άποψη της στήλης είναι πως οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της επένδυσης υστερούν έναντι του οφέλους της για την τοπική κοινωνία και τη χώρα.

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα παρά την "κωλοτούμπα” όφειλε σε κάποια πράγματα να παραμείνει συνεπής. Οι Σκουριές ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία γι’ αυτό.

Αντ’ αυτού δεν ανέλαβε το κόστος να σταματήσει την επένδυση και από την άλλη δεν φρόντισε να διευκολύνει την ολοκλήρωσή της, έτσι ώστε μέρος των απωλειών της κατά 180 μοίρες στροφής να το αναπληρώσει από τα οφέλη της επένδυσης για την οικονομία και μέρος της τοπικής κοινωνίας.

Μυστικός πράκτωρ Κουρουμπλής 0700 (τόνοι μαζούτ) ...

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής όπως και η κυβέρνηση έχουν όλα τα δίκια του κόσμου. Αν στην διαπραγμάτευση η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά στην αναπάντεχη δυσκολία ότι πρέπει να την κάνει με άλλους, στο ναυάγιο ο Παναγιώτης Κουρουμπλής είχε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο του τόπου και της νύχτας. Αν το ναυάγιο είχε γίνει ανάμεσα στις 09.30 και 11.00 το πρωί ώστε οι αργοπορημένοι να έχουν έρθει και οι κοπανατζήδες να μην έχουν φύγει η αντιμετώπιση της κρίσης θα ήταν διαφορετική.

Το ναυάγιο όμως δεν έδειξε την κατανόηση. Πήγε και έγινε στις τρεις το πρωί. Και ο υπουργός είχε δικαίωμα να το επικαλεστεί. «Ήμασταν εξαιρετικά άτυχοι γιατί το πλοίο βούλιαξε νύχτα και μετέφερε μαζούτ. Το πλοίο βούλιαξε στις 3 τα ξημερώματα». Τρεις τα ξημερώματα έξω από την Ψυτάλλεια και οι πιο σκληροί ναυτικοί λυγάνε. Για αυτά τα καταραμένα στενά γράφτηκαν οι στίχοι του  Νίκου Καββαδία «Οι Κούληδες με τη βαριά ωχροκίτρινη μορφή βαστάν σκυφτοί τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου, κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά, κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου». Είναι η ώρα που ο Πειραιάς αχνοφαίνεται στα 500 μέτρα και ο νους παίζει παράξενα παιχνίδια. Κάνοντας κάποιους να νομίζουν ότι επειδή μπήκαν σε ένα υπουργείο γίνανε και υπουργοί και άλλους να νομίζουν ότι επειδή γίνανε πρωθυπουργοί απόκτησαν το χάρισμα του λόγου.