Έμελλε να το δούμε κι’ αυτό: Ο ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι πριν λίγα χρόνια καλούσε το ΝΑΤΟ σε… αυτοδιάλυση, ο Τσίπρας που έτρεχε στη Ρωσία παρέα με τον Λαφαζάνη την ώρα που ετοιμαζόταν να εγκαταλείψει το ευρώ, ο Καμμένος που έλεγε πως είναι έτοιμος να δώσει στους Ρώσους το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και να κατασκευάζει… καλάσνικοφ στην Ελλάδα, αυτοί που προσφάτως υποδέχονταν με τιμές και δόξα τον Λαβρόφ, ο Κοτζιάς που μόλις πρόσφατα επισκέφθηκε τη Μόσχα από όπου ανακοίνωσε ότι δεν θα πάει διακοπές αν δεν «λύσει» και το «Αλβανικό», αυτός που την Αθήνα είχε αποκαλέσει τον Λαβρόφ κορυφαίο διπλωμάτη, οραματιστή με στρατηγική σκέψη και παιδί του ρωσικού λαού και του παγκόσμιου πολιτισμού». ο Τσίπρας που πρόσφατα χοροπηδούσε από τη χαρά του για την συνάντησή του με τον Πούτιν, αυτοί που έβριζαν την κυβέρνηση Σαμαρά επειδή ευθυγραμμίστηκε με τη Δύση στο θέμα των κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας και έκλαιγαν για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, αυτοί που διαμαρτύρονταν επειδή δεν ενημερώθηκαν για τις κυρώσεις, αυτοί που αποκαλούσαν τους Σαμαρά – Βενιζέλο «γραμματοκομιστές των γερμανικών συμφερόντων» και «καλούς μαθητές της νατοϊκής επιθετικότητας», αυτοί που πρόσφατα αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους στην τακτική των απελάσεων μετά την υπόθεση Σκριπάλ, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι μπήκαν στον χορό των απελάσεων (για το Σκοπιανό, βεβαίως), διαρκούσης της Συνόδου του ΝΑΤΟ. Και μάλιστα, όταν ακριβώς έναν μήνα νωρίτερα, ο Κοτζιάς επισκεπτόταν τη Μόσχα και αποδεχόταν ότι στο θέμα των Σκοπίων δεν υπήρξε έξωθεν παρέμβαση!
Ίσως να μην έχει πια νόημα να θυμίζουμε τι έλεγαν και τι έκαναν. Αλλά και πάλι, αν δεν τα λέμε, κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε και να πάψουμε ίσως να συνειδητοποιούμε πόσο εύκολα μπορούν να βρεθούν από την Ανατολή στη Δύση, με πόση ευκολία λένε τα ψέματα.
Σταχυολογώ:
