#ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ... Μια λέξη που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε φιλελεύθερο άνθρωπο...

Είχα καιρό να γράψω κάτι δικό μου στο blog...

Ο ελάχιστος χρόνος που μένει καθημερινά επιτρέπει μόνο την δημοσίευση επιλεγμένων άρθρων σημαντικών αρθρογράφων  ...

Όμως η χθεσινή μέρα είναι ένα ορόσημο.
Η υπερψήφιση (όπως δηλώνει ο ίδιος) της υποψηφιότητας Παπαδημούλη για την αντιπροεδρία του Ευρωκοινοβουλίου από ορισμένους (όπως φαίνεται , ευτυχώς όχι από όλους) Ευρωβουλευτές της ΝΔ και  η τοποθέτηση του κ. Μαυρωτά στην Γ.Γ αθλητισμού με αναγκάζει να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα που δεν είναι δεδομένα...

Πρέπει να τονιστεί ότι όσοι ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία , αυτοί που από την εποχή της συγκυβέρνησης Σαμαρά -Βενιζέλου στήριζαν την αναγκαία αυτή λύση αλλά στεκόμενοι κριτικά στις αστοχίες της (πχ ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ) , αυτοί που στήθηκαν για ώρες στις ουρές για να ψηφίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην αρχηγία της ΝΔ , αυτοί που τα μαυροκόκκινα χρόνια της συγκυβέρνησης Τσιπρα-Καμμένου δέχθηκαν τον οχετό του παρακράτους , ΔΕΝ είναι ΖΑΙΟΙ...

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Το ιερό σκήνωμα της αντίστασης ...

Σχίστηκε το καλτσόν της αριστεράς... 

Μπαρουτοκαπνισμένοι, έχοντας φάει τα νιάτα τους στα βουνά τα χρόνια της αντίστασης κατά της χούντας, βγήκαν από τα αμπέχονά τους όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ασέβεια της νεαράς υφυπουργού. Πέρασαν στην τρίτη ηλικία πια οι βετεράνοι πολεμιστές και το σάκχαρο πάει κι έρχεται χωρίς να το καταλάβεις. Και έτσι, η ωραία χώρα τις τελευταίες ημέρες παρακολούθησε ακόμη ένα επεισόδιο στην επιθεώρηση που γράφει στη μαρκίζα «Απ’ την αντίσταση στη μεταπολίτευση». Ο πολιτισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία. Το γελοίο, η ακόμη βαρύτερη.

«Όταν λέω 9 η ώρα, εννοώ 9 η ώρα» (Κυρ. #Μητσοτάκης)

Δεν θα κάνω απολογισμό της πρώτης εβδομάδας της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Είναι θετικός, αλλά αυτό τελικά θα το κρίνουμε σε βάθος χρόνου. Αν κάτι με εντυπωσίασε, ήταν αυτό που είπε ο πρωθυπουργός προσερχόμενος στο υπουργείο Παιδείας και αποτελεί τον τίτλο του άρθρου μου.

Είναι γνωστό πως η συνέπεια στην ακριβή ώρα σημαίνει, πρώτον: πως σεβόμαστε αυτόν με τον οποίο θα συναντηθούμε και δεύτερον: πως γνωρίζουμε πώς θα διαχειριστούμε τον χρόνο μας.

Γιατί όταν προσερχόμαστε στην ακριβή ώρα μας, αυτό σημαίνει πως έχουμε προγραμματίσει και τις υπόλοιπες δραστηριότητες μας με τον ίδιο τρόπο. Σημαίνει πως η συνέπεια αρχίζει από τα πολύ απλά, όπως η έγκαιρη προσέλευση.
Ο περίφημος προγραμματισμός που όλοι τον επικαλούνται, τι είναι σε τελική ανάλυση; Η τήρηση της επίτευξης των στόχων μέσα στο προκαθορισμένο χρονικό πλαίσιο. Με απλά λόγια η συνέπεια μας στην σχέση χρόνος/στόχος.

Χαιρόμαστε με το αυτονόητο ...

Είδαμε τους υπουργούς να ορκίζονται με κουστούμια και γραβάτες και χαρήκαμε. Μάθαμε πως τοποθετήθηκε γιατρός στην Ακρόπολη και χαρήκαμε. Πληροφορηθήκαμε πως οι καταληψίες εγκατέλειψαν το ξενοδοχείο που είχαν καταλάβει και χαρήκαμε.

Χαρήκαμε που οι αστυνομικοί θα περιπολούν στους δρόμους.

Χαρήκαμε για το γεγονός πως οι υπουργοί έπιασαν αμέσως δουλειά, χαρήκαμε γιατί ο πρωθυπουργός θα τους αξιολογεί, χαρήκαμε, χαρήκαμε, χαρήκαμε.

Έπρεπε όμως να χαρούμε για όλα αυτά;

Σε μια κανονική χώρα, φυσικά και δεν θα έπρεπε να χαρούμε. Σε μια χώρα όμως από την οποία πέρασε ο τυφώνας ΣΥΡΙΖΑ, ναι, θα έπρεπε.

Δεν θα μας τρελάνετε εσείς!

Σύντροφοι! Η διεύθυνση του liberal.gr υπέβαλλε χτες την συνάδελφο Αγγελική Κώττη στο βασανιστήριο της ένορκης διοικητικής εξέτασης. Το βασανιστήριο ήταν το «ένορκη». Έγραψε η καλή δημοσιογράφος ότι ιατρός τοποθετήθηκε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης για να μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ασθενείς και οδοιπόρους. Είναι δυνατόν; Τόσα χρόνια που προτεραιότητα ήταν ο… άνθρωπος, δεν υπήρχε γιατρός στην Ακρόπολη;

Στην Ακρόπολη! Στο σπουδαιότερο μνημείο του αρχαίου κόσμου. Άνθρωποι ξεκινούν από την άλλη άκρη του κόσμου για να προσκυνήσουν τον ιερό βράχο και να εκπληρώσουν έτσι το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής. Και στον χώρο αυτόν, ο οποίος δέχεται χιλιάδες επισκεπτών καθημερινά, δεν δύναται να προσφερθεί ιατρική βοήθεια σε κάποιον που την είχε ανάγκη.

Η παρακμή της Ηρώδου Αττικού ...

Ο νέος πρωθυπουργός εγκαθίσταται, όπως ξέρετε, στο παλιό υπουργικό γραφείο του, επί της Βασ. Σοφίας. Το ευχάριστο εδώ είναι ότι η μετακόμιση γίνεται για λόγους οργανωτικούς, για την καλύτερη λειτουργικότητα του πρωθυπουργικού γραφείου δηλαδή. Και είναι ευχάριστο, διότι σημαίνει ότι ο Μητσοτάκης αναλαμβάνει προετοιμασμένος, γνωρίζοντας ότι χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει. Προσωπικώς, δεν περίμενα τίποτε διαφορετικό εκ μέρους του. Μπορεί να υστερεί σε γοητεία (αν και τελευταία έπαψαν να ακούγονται τέτοια παράπονα – γιατί άραγε;), πάντως υπερτερεί σε «homework».

Μου έλεγαν σχετικώς συμμαθητές του από το σχολείο (προερχόμενοι μάλιστα από πολιτικές οικογένειες της άλλης πλευράς, αν αυτό έχει σημασία) ότι στο καλοκαιρινό σχολείο στην Αμερική, όπου πήγαιναν όλοι μαζί, ο Κυριάκος τους έδινε ελαφρώς στα νεύρα, γιατί, ενώ ήταν από τα χαράματα στη βιβλιοθήκη να δουλεύει, το βράδυ πρωτοστατούσε επίσης σε όλες τις γυμνασιακές αγριότητες.

Ενός λεπτού σιγή για τον ΣΥΡΙΖΑ ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πήρε το 31,5% των ψήφων στις εκλογές της Κυριακής, αυτό όμως ήταν το κύκνειο άσμα του. Γιατί αν θελήσουμε να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα θα πρέπει να παραδεχτούμε πως αυτό το ανέλπιστο ποσοστό οφείλεται αποκλειστικά στον ίδιο τον Α.Τσίπρα.

Πήρε επάνω του το παιχνίδι και, παρ΄όλες τις προβλέψεις, μετέτρεψε την συντριβή σε μια αξιοπρεπή και διαχειρίσιμη ήττα.

Συνεπώς, είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού στον χώρο του.

Από το ίδιο το βράδυ των εκλογών ο Α.Τσίπρας κατέστησε σαφές πως θα επιδιώξει να δημιουργήσει μια ευρύτερη παράταξη που θα καλύπτει τον χώρο από την Νέα Δημοκρατία ως το ΚΚΕ.

H σύνθεση της κυβέρνησης Μητσοτάκη ...

Πρωθυπουργός: Κυριάκος Μητσοτάκης
Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης: Παναγιώτης Πικραμμένος

1. Υπουργείο Οικονομικών:

Υπουργός: Χρήστος Σταϊκούρας

Υφυπουργός αρμόδιος για τη Φορολογική Πολιτική και τη Δημόσια Περιουσία: Απόστολος Βεσυρόπουλος

Υφυπουργός αρμόδιος για τη Δημοσιονομική Πολιτική: Θεόδωρος Σκυλακάκης

Υφυπουργός αρμόδιος για το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα: Γεώργιος Ζαββός

Προς κ. #ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ Πράξη πρώτη: Ξηλώστε το παρακράτος!

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυβέρνησαν στήνοντας το δικό τους παρακράτος, χρησιμοποιώντας λίγα ερυθρά και πολλά παλαιοπασοκικά κύτταρα. Το βάρος των Τσιπροκαμμένων έπεσε από την πρώτη στιγμή στην Δικαιοσύνη και στις υπηρεσίες ασφαλείας. Κατανάλωσαν, ακόμη, πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο για τον έλεγχο της ενημέρωσης, στα πρότυπα του συντρόφου Μαδούρο. Η νέα διακυβέρνηση περνάει υποχρεωτικά από το ξήλωμα αυτού του παρακράτους. Ούτε ένα λεπτό ανοχής!

Η πρώτη πράξη του κ. Τσίπρα, όταν κέρδισε τις εκλογές του 2015, ήταν να διορίσει τον νέο αρχηγό της ΕΥΠ, τον δημοσιογράφο Γιάννη Ρουμπάτη. Ο Αριστερός κύριος Τσίπρας διόρισε ηγεσία την ΕΥΠ πριν καν ανακοινώσει την νέα κυβέρνησή του. Στην συνέχεια δημιουργήθηκαν και άλλες υπηρεσίες ασφάλειας, επειδή, προφανώς, οι ηγέτες της εθνοσωτήριας κυβέρνησής μας αισθανόντουσαν ανασφάλεια.

#ΝεαΔημοκρατία με Κ. #Μητσοτάκης ξανά αυτοδύναμη κυβέρνηση ...

Πώς ο Τσίπρας παγιδεύτηκε στη σχέση του με τον Καραμανλή ...

Δεν γνωρίζω αν υπήρξε ρητή συμφωνία μεταξύ Τσίπρα—Καραμανλικών και ούτε θα το μάθουμε ποτέ. Γιατί αν πράγματι υπήρξε, ουδείς εκ των πρωταγωνιστών θα το ομολογήσει. Aν δεν υπήρξε, δεν υπήρξε. Τέλος.

Ομως, μετά βεβαιότητος, υπήρξε μια --εξ αντικειμένου ταύτιση συμφερόντων-- που εδραζόταν πάνω στο άγχος του Α.Τσίπρα να αποκτήσει προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό.

Ποιο ήταν το deal;

Ενας τουρίστας από το ανατολικό μπλοκ ...

Τι άλλο θα ακούσουμε στις τέσσερις ημέρες που έμειναν, με τη σημερινή, αναρωτιέμαι. Ευτυχώς, θέλω να πω, που τελειώνει η προεκλογική περίοδος, διότι, έτσι όπως κατρακυλά ο Τσίπρας από μέρα σε μέρα σε όλο και μεγαλύτερα βάθη γελοιοποίησης, φοβάμαι ότι στο τέλος θα πιάσω τον εαυτό μου να τον λυπάται κιόλας – σχήμα λόγου, βεβαίως.

Ο απερχόμενος πρωθυπουργός ξεπέρασε πια την απλή (όσο και αν τεχνικά ήταν άψογη) μίμηση της φωνής του Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα μιλάει και εξ ονόματός του, έχει δηλαδή εντελώς ταυτισθεί με τον ρόλο, κάτι που οπωσδήποτε αποτελεί πρόοδο – μικρή μεν, αλλά πρόοδο. Του είναι αδιανόητο, λέει, πως το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου βοηθά τον «γιο του Εφιάλτη» (ο Κυριάκος είναι αυτός)· και εξήγησε, δύο φορές μάλιστα, ότι ο ίδιος ο Παπανδρέου αποκαλούσε Εφιάλτη τον Κων. Μητσοτάκη. Υπονοώντας ότι εκείνος απλώς το επαναλαμβάνει (ίσως από σεβασμό προς τα ιερά κείμενα του παπανδρεϊσμού) και, με την ευκαιρία, το κολλάει και στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Πότε με τον Βελουχιώτη, πότε με τον Ελεύθεριο Βενιζέλο ...

Είναι θλιβερό το φαινόμενο ένας αρχηγός κόμματος να περιφέρει το ιδεολογικό σαρκίο του από εδώ και από εκεί.

Και το φαινόμενο γίνεται θλιβερότερο όταν αυτός είναι πρωθυπουργός.

Έτσι, ξαφνικά πληροφορηθήκαμε πως ο Α.Τσίπρας έχει τις ρίζες του στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Αυτό τουλάχιστον δήλωσε ο ίδιος προχθές.

Στον Ελευθέριο Βενιζέλο, έναν απηνή διώκτη των κομμουνιστών και εμπνευστή του ιδιώνυμου του 1929.

Συγχρόνως όμως, ο Α.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν τις ιστορικές καταβολές τους και στον Άρη Βελουχιώτη, αν κρίνω από το γεγονός πως αφίσες του κοσμούν υπουργικά γραφεία.

Άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε στην Δραπετσώνα, μέσα σε επαναστατικό οίστρο, πως «με την Αριστερά δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα».

Τελικά τι είναι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ; ποιος είναι ο Α.Τσίπρας;

Ποιους θα επιλέξουμε;

Δοκίμασα στο μυαλό μου διάφορους «κομψούς» τρόπους για να θέσω το ζήτημα και, τελικά, προτίμησα τον απλούστερο, δηλαδή την ευθύτητα. Θέλω να σας προτείνω υποψηφίους για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου: σε ποιους να δώσετε σταυρό προτίμησης. Δεν είναι η γνώμη ενός δήθεν ειδικού, γιατί στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν υπάρχουν ειδικοί. Είναι η δική μου γνώμη, κουβαλάει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά – και, ευελπιστώ, κάποια θετικά– της προσωπικότητάς μου, και τη διατυπώνω με τον τρόπο ακριβώς που κουβεντιάζω για το ίδιο θέμα με τους φίλους μου. Οπως πάντα, είναι αμέτρητες οι γωνίες από τις οποίες μπορείς να κοιτάξεις ένα ζήτημα και μάλιστα ένα τόσο σύνθετο όσο η επιλογή των καλύτερων από ένα ψηφοδέλτιο. (Ο επιθεωρητής Κάλαχαν το έχει κλείσει αυτό διά παντός, με τον χαρακτηριστικό νατουραλισμό του ύφους του…) Επομένως, ξέρετε τι αγοράζετε.

Ο Κυριάκος τον άφησε να μαλώνει μόνος του ...

Ο Α.Τσίπρας περιφέρει μαζί με τον πόνο του για την ήττα και τον θυμό του, καθώς δεν βρίσκει πολιτικό να μαλώσει μαζί του. Ούτε με τον Θεοδωράκη τα κατάφερε, όταν αποκάλυψε πως σχεδίαζαν από κοινού την είσοδο του Ποταμιού στην κυβέρνηση.

Με μια λακωνική ανακοίνωση ο Σ.Θεοδωράκης τον διέψευσε. Αποτέλεσμα; Οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του – περίπου 1,5% - μετά βεβαιότητος θα οδεύσουν προς την Νέα Δημοκρατία.

Ο πρωθυπουργός την μεγαλύτερη απογοήτευση την πήρε όταν δεν κατάφερε να μαλώσει στο debate με τον Κυρ. Μητσοτάκη. Γιατί περί αυτού θα επρόκειτο. Ας μην νομίζει ο αναγνώστης πως θα διεξαγόταν μια συζήτηση πολιτισμένων ανθρώπων. Αυτό το debate θα ήταν η τελευταία ευκαιρία του μήπως και πάρει κάποιους πόντους. Ως εκ τούτου ο Α.Τσίπρας θα μετέβαλε την συζήτηση σε ριγκ.

Άλλωστε, δεν είχε να χάσει τίποτα.