Με τέτοιες επιδόσεις πώς θα «πιαστούν οι στόχοι»;

Αυτόν τον καιρό η κυβέρνηση (που συστηματικά βαφτίζει την ήττα… νίκη και την οπισθοχώρηση… έφοδο) πανηγυρίζει επειδή, όπως λένε από το πρωί μέχρι το βράδυ, τα μέτρα (συγγνώμη το «νέο μίγμα πολιτικής») θα είναι δημοσιονομικώς ουδέτερα, καθώς για κάθε ευρώ επιβάρυνσης θα (προ)νομοθετηθεί ένα αντίστοιχο ευρώ ελάφρυνσης.

Πέραν του ότι δεν αντιλαμβάνεται κανείς για ποιο λόγο χρειάζονταν τα μέτρα αφού θα… εξουδετερωθούν από αντίμετρα, από όσα «συμφωνήθηκαν» στο Eurogroup, προκύπτει ότι το μόνο βέβαιο είναι τα μέτρα στο φορολογικό, στο συνταξιοδοτικό και στην αγορά εργασίας (όπως συγκεκριμένα ανέφερε ο κ. Ντάισελμπλουμ).

Τα άλλα, τα «αντίμετρα» θα εφαρμοστούν μόνο αν πιαστούν οι στόχοι.

Συγγνώμη, αλλά πώς θα «πιαστούν οι στόχοι»; Μόνο με τα «ματωμένα πλεονάσματα» (όπως τα αποκαλούσαν οι Τσίπρας και Καμμένος όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση;

Μαζί με τους Θεσμούς, έρχεται και ο λογαριασμός...

Στα "κάγκελα" οι βουλευτές...

Σηκώνει αυλαία σήμερα η τεχνική διαπραγμάτευση μεταξύ Θεσμών και Κυβέρνησης, με την επιστροφή των κλιμακίων του κουαρτέτου, οπότε και θα προσδιοριστεί το ύψος του λογαριασμού που θα κληθεί να νομοθετήσει η Κυβέρνηση για μετά το 2019.
Στο μαξιμινό επιτελείο, προδήλως επικρατεί αναβρασμός, γιατί τα "αγκάθια" στο δρόμο για την τεχνική συμφωνία, Staff Level Agreement, είναι πολλά και θα χρειαστούν βαθιές υποχωρήσεις από την ελληνική πλευρά για την εξαγωγή τους.
Την εβδομάδα αυτή, η κυβέρνηση αναμένεται να πληροφορηθεί, καταρχήν, το κόστος του νέου "δημοσιονομικού μείγματος" για μετά το 2019, καθώς και τις αποφάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σχετικά με το δημοσιονομικό κενό του 2018. ( Η Κομισιόν επ αυτού δεν βλέπει βάσει των δικών της προβλέψεων ανάγκη παρέμβασης).
Στο δια ταύτα, η εβδομάδα αυτή, είναι για την Κυβέρνηση, κολασμένη. Πέραν του ύψους των μέτρων στα οποία θα κληθεί να συμφωνήσει, παραλλήλως θα πρέπει να "γρηγορεί" στις συνεννοήσεις εάν επιθυμεί πράγματι να έχουν όλα τελειώσει έως τις 20 Μαρτίου, οπότε και θα πραγματοποιηθεί το επόμενο Eurogroup, έχοντας παράλληλα "καταπραΰνει" και τις αντιδράσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ που απαιτούν ισχυρά αντίμετρα μαζί με τις υποχωρήσεις.

Μίσος τοξικό ...

Οι εικόνες από το δυστύχημα στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας κόβουν πραγματικά την ανάσα. Τέσσερις άνθρωποι φεύγουν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου από τη ζωή μπροστά στα μάτια μας. Μια οικογένεια ξεκληρίζεται με τη μητέρα και το τρίχρονο παιδάκι της να βρίσκουν τραγικό και άδικο θάνατο και τον πατέρα -μια αυθεντικά τραγική φιγούρα- να παρακολουθεί ανήμπορος να αντιδράσει. Έναν πατέρα που θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του αναρωτώμενος πως θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα έτσι και είχε επιλέξει το επόμενο ή το προηγούμενο βενζινάδικο για να σταθμεύσει το αυτοκίνητό του.

Σε τέτοιες περιπτώσεις αρμόζει η σιωπή. Δεν έχεις τίποτα να πεις. Δεν πρέπει τίποτα να πεις.
Εδώ όμως είναι Ελλάντα (που έλεγε και ο Γιάτσεκ Γκμοχ). Κάποιοι απλώς δεν μπορούν να αφήσουν να πέσει κάτω μια τόσο "θεαματική" τραγωδία.