Θα είναι μαζί ως το τέλος. Αλλά ποιο τέλος;

Στην παγκόσμια και στην ελληνική Ιστορία πάντα υπήρχαν δημαγωγοί, ψεύτες, τυχοδιώκτες, αρνητές των ίδιων των ιδεολογιών τους, προδότες των πολιτικών, θρησκευτικών και εθνικών πεποιθήσεών τους.

Το έκαναν για να αρπάξουν την εξουσία και για την διαιώνιση αυτής της εξουσίας τους.

Όσο κι’ αν ψάξει κανείς, όμως, δύσκολα θα βρει κάποιους που να ήταν όλα αυτά μαζί.

Και σίγουρα δεν θα βρει κανέναν που να είπε τόσα πολλά και τόσο συσσωρευμένα ψέματα.

Και κυρίως δεν θα βρει κανέναν που με τόση μαεστρία να αλλάζει το ένα ψέμα με το άλλο ψέμα την ίδια σχεδόν χρονική στιγμή.

Το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου αποτελεί πρωτοφανές παγκόσμιο και ιστορικό φαινόμενο.

Για την εξουσία, συνηθίζουμε να λέμε. Μόνο γι’ αυτό;

Προφανώς για την εξουσία και τα παρακολουθήματά της. Αλλά μόνο γι’ αυτό;

Η αμήχανη στιγμή που ούτε οι Εσθονοί δεν του δίνουν σημασία ...

Η ανακοίνωση του Σταύρου Κοντονή για την άρνηση συμμετοχής της Ελλάδας σε συνέδριο για τα εγκλήματα του κομμουνισμού τυπικά γράφτηκε για το εξωτερικό. Στην ουσία απευθύνεται στο εσωτερικό. Στον Περισσό και τα Εξάρχεια ή οπουδήποτε μετριέται με το χρώμα της. Είναι και ο λόγος που στην ανακοίνωση η λογική, η ιστορία και η εικόνα της χώρας γίνονται παράπλευρες απώλειες. Κάτι που ελάχιστα πρέπει να απασχόλησε τον Κοντονή.