Ώρες-ώρες αισθάνομαι ότι η χώρα έχει εγκλωβιστεί σε μια αδιέξοδη μάχη όπως οι, κατά Καβάφη, Τρώες. Περιμένει το μοιραίο ή μια κάποια λύση που θα δοθεί από …..κάποιους άλλους! Αρκετοί Υπουργοί δίνουν την εντύπωση ότι ….αυτοσχεδιάζουν. Έτσι, χωρίς πρόγραμμα. Και στη συνέχεια προσπαθούν να μαζέψουν τα …ασυμμάζευτα! Άλλοι πάλι, απλώς εκτελούν οδηγίες της τρόϊκας! Και ο χρόνος τρέχει.
Πολύ φοβούμαι ότι η Κυβέρνηση:
- αντί να σχεδιάζει το μέλλον, με όραμα, διαχειρίζεται την καθημερινότητα με το ανάλογο αποτυχημένο μοντέλο των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ποτέ κανένας δεν ξεπέρασε την καθημερινότητα, χωρίς έναν μεγάλο στόχο. Γιατί χωρίς μεγάλους στόχους, τα μικρά και ασήμαντα, ανάγονται σε μεγάλα. Για να δικαιολογείται ο χρόνος που επενδύεται στη λύση τους.
-αναλώνει πολύτιμες δυνάμεις σε μια άχαρη αντιπαράθεση με το χτες, που δίνει τις τελευταίες και απέλπιδες μάχες οπισθοφυλακής, για να διατηρήσει κεκτημένα, το κόστος των οποίων φόρτωσε στις πλάτες των πολλών. Όμως, όποιος αντιμετωπίζει το αύριο με όρους τους χτες, χάνει και το σήμερα και το αύριο. Γιατί στα νέα προβλήματα δεν κάνουν οι παλιές συνταγές.
%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7.jpg)
