Ας σταματήσει η κυβερνηση να βάζει «τρικλοποδιές» ...στον εαυτό της ...

 Όλα για την επικοινωνία. Όλα για «να κάνουμε το κρέας ψαρί.»+
 Δυστυχώς η κυβέρνηση συνεχίζει αυτή την τακτική  ενώ τώρα πια στοχεύει σε δυο κατευθύνσεις.
 Η μια είναι η κατεύθυνση των ψηφοφόρων που πίστεψαν όσα έλεγε και υποσχόταν τα τελευταία χρόνια και πρέπει να τους πείσει ότι δεν άλλαξε και η άλλη είναι το σκληρό κομματικό της επιτελείο, αυτό που τελικά αποτελεί και την οργανωμένη βάση του Σύριζα , αυτό το 4%, που είναι πια «στα κάγκελα».
  Μόνον που τελικά , η κυβέρνηση με τις κινήσεις της αυτές , κινδυνεύει να βάλει άλλη μια τρικλοποδιά στον εαυτό της, όπως έγινε με την  ατελή συμφωνία του Φεβρουαρίου, με τις «αγριάδες» και τις ασάφειες Βαρουφάκη και με το δημοψήφισμα.
 Γιατί ήδη οι προεκλογικές υποσχέσεις έχουν ξεφτίσει, η «σκληρή διαπραγμάτευση» δείχνει να μην ήταν και πολύ σκληρή μια και κατέληξε σε «ήττα» όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε και σε μνημόνιο πολύ πιο σκληρό από αυτό που οι δανειστές προσέφεραν πριν την διαπραγμάτευση. Και το μαύρο δεν μπορεί να γίνεται πια κόκκινο στα μάτια πολιτών , ψηφοφόρων αλλά και στελεχών του Σύριζα.

Τι πραγματικά σημαίνει «υποκλοπή των ΑΦΜ»;

Αν αληθεύουν τα όσα απίστευτα γράφονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Κυριακής, σχετικά με σχέδιο «υποκλοπής» των ΑΦΜ για να γίνονται πληρωμές, χρήσιμο είναι να επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε, με βάση αυτά που έχουν δημοσιευτεί, ποιο θα ήταν πραγματικά το σχέδιο. Παραθέτω λοιπόν μερικές εύλογες ερωτήσεις και τις απαντήσεις τους.

Γιατί ήθελε ο κ. Γ. Βαρουφάκης να υποκλέψει τους ΑΦΜ; Δεν υπήρχε κανένας λόγος ο υπουργός Οικονομικών να «υποκλέψει» τους ΑΦΜ. Οι υπηρεσίες του υπουργείου του έχουν το δικαίωμα να επεξεργάζονται στοιχεία με τους ΑΦΜ για κάθε νόμιμη χρήση. Πιθανολογώ ότι ο κ. Βαρουφάκης εννοούσε να  «εκμεταλλευτεί» τους ΑΦΜ, για σκοπό διαφορετικό από αυτόν που έχουν σχεδιαστεί (τη φορολογία), ως μέρος ενός συστήματος παράλληλων πληρωμών. Μπορεί, όπως συνηθίζει, να χρησιμοποίησε μια πιο ποιητική αγγλική λέξη, π.χ. "usurp" ή "appropriate", που σημαίνουν «σφετερίζομαι» ή «ιδιοποιούμαι», και αυτό τελικά να μεταφράστηκε ως «υποκλέπτω».

Ποτέ ξανά Αριστερά...

Ο ​​κ. Τσίπρας προκάλεσε πρόωρες εκλογές τον Ιανουάριο στο όνομα μιας νέας συμφωνίας που θα έθετε τέρμα στη λιτότητα και θα μείωνε το χρέος. Ομως η εξάμηνη «σκληρή διαπραγμάτευση» βύθισε την οικονομία σε ύφεση, προκάλεσε τεράστια εκροή καταθέσεων, αύξησε τα μη εξυπηρετούμενα τραπεζικά δάνεια και τις απλήρωτες υποχρεώσεις του Δημοσίου και οδήγησε στην επιβολή περιορισμών στις κινήσεις κεφαλαίων. Η διαπραγμάτευση κατέληξε στην προοπτική τρίτου Μνημονίου, ύψους 86 δισ. ευρώ, αντί για την προληπτική γραμμή στήριξης των 11 δισ., που ήταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων τον περασμένο Νοέμβριο.

Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι μόνο οι απλήρωτες υποχρεώσεις του Δημοσίου και τα δανεικά που πρέπει να επιστραφούν σε διάφορους οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα προσέθεσαν 11 δισ. ευρώ στις δανειακές ανάγκες του Δημοσίου. Τι εμπόδιζε τον κ. Βαρουφάκη να πάρει μέτρα για να αποφύγει την μετατροπή του πρωτογενούς πλεονάσματος που κληρονόμησε σε έλλειμμα; Ο ίδιος δεν έλεγε «never, never, never» σε νέα πρωτογενή ελλείμματα;

Ανακωχή για διακοπές ...

Ε​​ξι μήνες με πρώτη φορά Αριστερά ή, αν προτιμάτε, με κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και, καθώς από σήμερα ξεκινά η άδειά μου και για μένα τυπικά κλείνει η φετινή «σεζόν», λέω να κάνω τον απολογισμό.

Τι μας αφήνει αυτή η πρωτόγνωρη εμπειρία; Με τους υπολογισμούς του Reuters, που δημοσιεύθηκαν προσφάτως, μας αφήνει ένα κόστος 63 δισ. στην οικονομία. Με τους υπολογισμούς τους δικούς μου (που είμαι πολύ πιο ολιγαρκής...), μας αφήνει ένα δεκαπενθήμερο διακοπών – και αυτές αμφίβολες, διότι υποτίθεται ότι στο μεταξύ θα «τρέχει» διαπραγμάτευση για τη συνολική συμφωνία ή, για να το πούμε με τ’ όνομά του, Μνημόνιο. Μια εύθραυστη ανακωχή κερδίσαμε, λοιπόν, και αυτό είναι όλο.

Η Ευρώπη έχει χάσει σε όλα τον μπούσουλα...

Η παρανόηση είναι η μητέρα του ψεύδους. Ετσι και η σκοπιμότητα δολοφονεί και τις καλύτερες προθέσεις. Το βλέπει αυτό κανείς σε σημαντικά διεθνή γεγονότα, αλλά και στις προσπάθειες κρατών να ξεπεράσουν δυσκολίες και αδιέξοδα. Η Ευρώπη έχει αρχίσει να χάνει τον μπούσουλα αναζητώντας περίπλοκες λύσεις σε σχετικά απλά προβλήματα.
Μιλώντας με ανθρώπους σοβαρούς και μετριοπαθείς σε διάφορες πόλεις της Ρωσίας, που τις τελευταίες ημέρες βρίσκομαι, άρχισα να αντιλαμβάνομαι γιατί το ευρωπαϊκό πείραμα κινδυνεύει να αποτύχει. Ενώ οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν κάθε διαθέσιμη δυνατότητα για να προωθήσουν στόχους και επιδιώξεις, οι Ευρωπαίοι μπλέκουν σε εννοιολογικά αδιέξοδα κι ατελέσφορες τελικές επιλογές. Στην περίπτωση του Ιράν, των ΗΠΑ και της Ρωσίας δούλεψαν συντονισμένα για να βρεθούν τρόποι επικοινωνίας με στόχους ευρύτερους από τον έλεγχο των πυρηνικών πειραμάτων της Τεχεράνης. Ανεξάρτητα από το ψυχρό κλίμα που επιφανειακά υπάρχει ανάμεσα σε Ουάσιγκτον και Μόσχα, οι δύο μεγάλες δυνάμεις δείχνουν να αντιλαμβάνονται τις διεθνείς γεωπολιτικές πραγματικότητας και την ανάγκη επαφής μεταξύ τους για έλεγχο των εξελίξεων.