Πορευόμαστε σαν ένα καράβι χωρίς πυξίδα ...

Είχε πει το 1991 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής: «Ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία η ανθρωπότης περνά μια βαθιά και πολύμορφη κρίση. Κρίση πολιτική, κρίση οικονομική και προπαντός κρίση αξιών. Διανύει μια μεταβατική περίοδο που τη χαρακτηρίζει καθολική και έντονη ανησυχία. Ανησυχία που εκδηλώνεται υπό διάφορες μορφές: από το άγχος μέχρι και τη βία. Γιατί ο άνθρωπος της εποχής μας θέλει να απομακρυνθεί από έναν τρόπο ζωής και αναζητεί καινούργιο. Δυσπιστεί προς τους υφιστάμενους θεσμούς και αναζητεί καινούργιους. Τέλος, αναζητεί καινούργιες αξίες για να στηριχθεί, χωρίς όμως να μπορεί να προσδιορίσει τη μορφή και το περιεχόμενό τους. Πορεύεται, με άλλα λόγια, σαν καράβι που έχασε την πυξίδα του. Η αγωνιώδης αυτή αναζήτηση αποτελεί αυτή καθεαυτήν μια εκρηκτική δύναμη που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αν κατά τα προσεχή χρόνια υπάρξει πολιτική και πνευματική ηγεσία ικανή να τη χειραγωγήσει, μπορεί η δύναμη αυτή να αποβεί δημιουργική. Αν όχι, μπορεί με τις αντιφάσεις που τη χαρακτηρίζουν να διευρύνει το χάος».

Πρόκειται για τη γεμάτη σοφία και ρεαλισμό αποτύπωση της εν πορεία εποχής μας από τον αείμνηστο πρόεδρο, η οποία δυστυχώς τείνει να επαληθευτεί στην απαισιόδοξη εκδοχή της. Τη θυμήθηκα με την ευκαιρία της επιμνημόσυνης δέησης που εψάλη στον τάφο του με τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τον θάνατό του.

Μήπως και οι Ιταλοί χρειάζονται τον Βαρουφάκη τους;

Η κρίση στην Ιταλία είναι αποκλειστικά πολιτική, καθώς ο πρόεδρος της ιταλικής Δημοκρατίας κινήθηκε μέσα στα όρια του Συντάγματος της χώρας του. Συνεπώς, δεν υπάρχει θεσμική κρίση.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι, αν στο όνομα της προστασίας της Δημοκρατίας και των αποταμιεύσεων των πολιτών, μπορεί να παρακαμφθεί η βούληση μιας κυβέρνησης που μόλις έχει εκλεγεί. Αν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να ερμηνεύσει και να εκφράσει αυθεντικά το εθνικό συμφέρον όχι μόνον ερήμην, αλλά και εναντίον της νωπής λαϊκής εντολής.

Ανεξαρτήτως των απαντήσεων στα παραπάνω ερωτήματα, το βέβαιον είναι πως η παρέμβαση αυτή του Σ. Ματαρέλα θα ενισχύσει τις αντισυστημικές δυνάμεις στην Ιταλία, με άγνωστα αποτελέσματα. Δηλαδή, αν ξαναγίνουν εκλογές και επικρατήσουν και πάλι τα ίδια πολιτικά κόμμα, και μάλιστα με αυξημένα ποσοστά, τότε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας τι θα κάνει; Θα ξαναθέσει βέτο;