Προσεχώς βαθύτερα στο πηγάδι...

Μια σοβαρή κυβέρνηση σε μια σοβαρή χώρα με συνέχεια και συνέπεια του κράτους απέναντι στους πολίτες ενδεχομένως θα μπορούσε να απαιτήσει την καταγραφή όλων των περιουσιακών στοιχείων των πολιτών.
Και σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσαν να υπάρχουν σοβαρές πολιτικές και πρακτικές ενστάσεις για τις πιθανές συνέπειες σε σχέση με τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες αλλά και πρακτικές συνέπειες σε σχέση με τον αντίκτυπο της εφαρμογής ενός συστήματος "Μεγάλου αδερφού" στην κοινωνία.
Η οικονομική ελευθερία είναι η βάση της θεμελίωσης κάθε ελευθερίας σε μια κοινωνία.
Αν ένα έντιμο κράτος που νοιάζεται για τον πολίτη και όχι για τους πελάτες ήθελε να γνωρίζει τι είδους περιουσιακά στοιχεία έχει ο καθένας και πού είναι αυτά,  το κακό θα ήταν μικρότερο.

Όταν μιλούν για ελευθερία της γνώμης, εννοούν τη… δική τους!

Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταλάβουν ότι η κατασκευή εξωτερικών εχθρών ως προπαγανδιστικό όπλο αποδίδει μόνο στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Επειδή, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ – αν και θα το επιθυμούσε – ΔΕΝ μπορεί να επιβάλει τέτοιο καθεστώς, καθώς για κάτι τέτοιο δεν αρκούν οι λεονταρισμοί, έχουν δύο δρόμους: Είτε να βάλουν το κεφάλι κάτω και να δουλέψουν, είτε να παραιτηθούν!

Χάλασαν τον κόσμο με το ΔΝΤ – «δεν ζητήσαμε τη συμμετοχή του», είναι σκληρό, είναι νεοφιλελεύθερο, έχει ακραίες απόψεις, κακώς βρίσκεται στην Ευρώπη.

Και την άλλη μέρα, έβαλαν την ουρά στα σκέλια, με την κυβερνητική εκπρόσωπο να λέει το ακριβώς αντίθετο: «Δεν ζητήσαμε να φύγει το ΔΝΤ, διατυπώσαμε την άποψή μας»!

Τι προκύπτει δηλαδή από αυτά που είπαν (και μας ζάλισαν με τις κωλοτούμπες τους); Μα πως ούτε του ζήτησαν να μείνει, ούτε του ζήτησαν να φύγει!

Εμείς τι κάνουμε;

Χλευάσαμε προ ημερών αντικρίζοντας τη μισή κυβέρνηση να συνωθείται –περιστοιχισμένη από παντοειδείς σφωγγοκωλάριους– γύρω από τον Λάκη Λαζόπουλο.

Γελάσαμε (πολύ πικρά - πάντως γελάσαμε) προ εβδομάδων με την συνομιλία Μπιλ Κλίντον-Αλέξη Τσίπρα, όπου ο δεύτερος παρουσίαζε εικόνα ηγεμόνος εκ Δυτικής Λιβύης, για να θυμηθούμε τον Καβάφη. "...Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος που έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι...".

Ξεκαρδιστήκαμε προ μηνών με τη ρίψη στεφάνου στου γυαλού τα βοτσαλάκια και τη διοργάνωση χριστιανικού μνημοσύνου για τους Σαλαμινομάχους από τον Πάνο Καμμένο. Ο Στυλιανός Παττακός, εφόσον παραμένει διαυγής στα εκατόν τρία του, σίγουρα θα ζήλεψε που επί των ημερών της "Εθνοσωτηρίου" δεν είχε εμπνευστεί κάτι παρόμοιο...

Τα Μέσα Ενημέρωσης και ο πανικός της εξουσίας...

Τα Μέσα Ενημέρωσης ήταν , είναι (και όπως φαίνεται θα είναι) αυτά που φταίνε για τα κακώς κείμενα στην χώρα. Και συνήθως η επισήμανση για τις ευθύνες των Μέσων Ενημέρωσης (διαπλεγμένων ή μη, ανάλογα με την περίοδο) γίνεται από τους εκάστοτε κυβερνώντες όταν «τα βρίσκουν δύσκολα» κατά το κοινώς λεγόμενο.
Όταν δηλαδή οι επιλογές και οι κινήσεις τους δημιουργούν λαϊκή αντίδραση, όταν δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν αποτελέσματα από την  πολιτική τους , τότε είναι πολύ απλό.
 Φταίει ο τύπος που είναι ανάλογα με την περίπτωση « κακά πληροφορημένος» , ή « αντιπολιτευόμενος», ή προκατειλημμένος ή εν πάσι περιπτώσει διαπλεκόμενος με συμφέροντα και θέλει να ρίξει την  κυβέρνηση.