Ο Τσίπρας δείχνει πολιτικά «αφοπλισμένος»…

Αφοπλισμένος πολιτικά δείχνει ο Σύριζα, μετά την υπογραφή του μνημονίου και την οδυνηρή διάσπασή του, με την αποχώρηση της ομάδας Λαφαζάνη, του Μανόλη Γλέζου, της Ζωής Κωνσταντόπουλου και της ηγεσίας της νεολαίας του.

Η προεκλογική εκστρατεία του Αλέξη Τσίπρα είναι σαν να μην έχει κεντρικό στόχο, ενώ το σύνθημα για το «παλιό» και το «νέο» μοιάζει βγαλμένο απ” το μακρινό παρελθόν.

Τι απαντήσεις μπορεί να προσφέρει το δίλημμα αυτό, σε εκείνους που ψήφισαν Σύριζα τον Ιανουάριο και τώρα νιώθουν εντελώς απογοητευμένοι από τη διάψευση της ελπίδας τους; Γιατί να τον στηρίξουν ξανά από τη στιγμή που έγινε μνημονιακό κόμμα; Επειδή, κατά δήλωσή του, εκπροσωπεί το «νέο»; Δηλαδή το νέο μνημόνιο;

Ο περιπλανώμενος ψηφοφόρος...

Εδώ και μερικά χρόνια παρακολουθούμε τον μεσαιωνικό μύθο του «Περιπλανώμενου Ιουδαίου» σε πολιτικό remake και ελληνική παραγωγή.

Ο αρχικός βυζαντινός μύθος λέει ότι « Όταν ο Ιησούς Χριστός οδηγούνταν στον τόπο του Μαρτυρίου, φέροντας τον βαρύ Σταυρό διερχόμενος μπροστά από το κατάστημα ενός Εβραίου που έφερε το όνομα Αχασβήρος, οι Ρωμαίοι στρατιώτες ζήτησαν απ΄ αυτόν να κρατήσει για λίγο εκείνος τον Σταυρό προκειμένου να ξεκουραστεί ο Ιησούς. Ο Αχασβήρος όχι μόνο αρνήθηκε αλλά γυρνώντας προς τον Ιησού είπε: "βάδιζε, βάδιζε". Τότε ο Ιησούς στρέφοντας το βλέμμα του σ΄ αυτόν του απάντησε: "Βάδιζε και εσύ και να διατρέξεις όλη τη γη, χωρίς να σταθείς πουθενά, μέχρις ότου εγώ επιστρέψω από την Βασιλεία των ουρανών εις την Γην. Από δε της επομένης, ο Αχασβήρος άρχισε να περιπλανιέται και να περιφέρεται συνεχώς ανά την υφήλιο» Οι Μεσαιωνικές Ευρωπαϊκές παραλλαγές του έγιναν πολύ γρήγορα πηγή έμπνευσης.

Σκεφθείτε λίγο τη σημειολογία μιας αενάως περιφερόμενης φιγούρας στον κόσμο αυτό χωρίς ανάπαυση, καταδικασμένης σε συνεχή περιπλάνηση περιμένοντας τη λύτρωση που δεν έρχεται…. Έτσι τον 18- 19ο αιώνα ασχολήθηκαν με τον «Περιπλανώμενο Ιουδαίο» σημαντικοί λόγιοι του ρομαντικού κινήματος όπως ο Johann Wolfgang Goethe o Robert Hamerling o Eugene Sue κ.α

Δεν παλεύεται η κατάσταση...

Μικρή σημασία έχει ποιος θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Η χώρα μοιάζει παγιδευμένη με εκρηκτικά και το φιτίλι και έχει ανάψει εδώ και καιρό με ταχύτητα μετά τα capital controls πλησιάζει το μπαρούτι.

Τόσο οι δύο μονομάχοι των επικείμενων εκλογών όσο και τα μικρότερα κόμματα που διαγκωνίζονται για το ρόλο του ρυθμιστή των εξελίξεων διστάζουν να πουν την αλήθεια στην κοινωνία και συνεχίζουν να χαϊδεύουν τα αυτιά των κοινωνικών στρωμάτων που συγκροτήθηκαν την περίοδο της ευημερίας με δανεικά, υποσχόμενοι τις λιγότερες το δυνατόν απώλειες. Το μόνο που μπορούν να εξασφαλίσουν έτσι, είναι η απόλυτη κατάρρευση και καταστροφή όλων.