Το περασμένο Σάββατο, σας μίλησα από τη Χαλκιδική, για όλα εκείνα που μας κάνουν υπερήφανους που είμαστε Νεοδημοκράτες. Για όλα εκείνα που προσφέρουμε, επί σαράντα χρόνια, στην Πατρίδα και στη Δημοκρατία...
Απόψε θα σας μιλήσω για τις ευθύνες μας από δω και μπρός, για το μέλλον των παιδιών μας!
Όμως δεν ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε. Την ημέρα εκείνη την ιστορική και για την παράταξη και για τη Δημοκρατία και για την Ελλάδα:
Ήταν 24 Ιουλίου, 40 χρόνια πριν. Κατέβηκε ο Καραμανλής από το αεροπλάνο. Ένα με το πλήθος, στο δρόμο προς το Προεδρικό Μέγαρο, κοντοστάθηκε και γυρνώντας προς μια ομάδα νέων ανθρώπων που τον χειροκροτούσε, τους είπε τις λέξεις αυτές που δεν τις έβγαλα ποτέ από το νου μου:
«ζητώ σωφροσύνη, πατριωτισμό και αρραγή εθνική ενότητα»!
Τα λόγια εκείνα παραμένουν όσο ποτέ επίκαιρα. Τότε κάλυπτε τη χώρα η απειλή του πολέμου και η σκιά της δικτατορίας. Σήμερα καλύπτει τη χώρα η σκιά του οικονομικού πολέμου που απειλεί τη δημοκρατία μας.
Τα 40 χρόνια της παράταξής μας σήμερα ταυτίζονται με τη μεγάλη ευθύνη όλων μας, όπως προκύπτει από τα λόγια του ιδρυτή μας:
«σωφροσύνη, πατριωτισμός, και αρραγής εθνική ενότητα»
Γι’ αυτό και η σημερινή εκδήλωσή δεν είναι μια πανήγυρης κομματική. Είναι αντίθετα μια αναβάπτιση όλων μας στα νάματα της Δημοκρατίας. Είναι ένα συμβόλαιο τιμής όλων μας, να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε το έργο που εκείνος τότε ξεκίνησε.
