Tα οράματα, η καθημερινότητα και ο Νικήτας Κακλαμάνης...

Οι περισσότεροι από τους πολιτικούς της χώρας μας και όχι μόνον τώρα , άλλα τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και μετά-προτιμούσαν να μιλούν για τα μεγάλα ζητήματα, για το μέλλον, για τις αλλαγές που πρέπει γενικώς να γίνουν και για τα οράματα τους αύριο.
  Και ομολογώ ότι όλα αυτά, ιδιαίτερα αν είσαι νέος , ακούγονται παρά πολύ καλά  Χαϊδεύουν τα αυτιά, γιατί νομίζεις ότι ξεκίνα η αλλαγή της κοινωνίας και του κόσμου.
 Πιστεύεις πως ζεις κι εσύ ένα μεγάλο όραμα και μετέχεις σε ένα μεγάλο και ωραίο αγώνα-ταξίδι.
 Και ομολογώ επίσης ότι ναι πρέπει οι πολίτικοι να σκέφτονται και το αύριο και το μεθαύριο. Να προγραμματίζουν για τις επόμενες τετραετίες άλλα και τις επόμενες γενιές.
 Να οραματίζονται νέες δομές και ευτυχισμένες ζωές.
  Μόνον που όλα αυτά θα πρέπει να γίνονται όταν έχουν λυθεί μια σειρά από προβλήματα του σήμερα.

Θα μας πει κάποιος επιτέλους ποιος είναι ο ρόλος του «παράξενου επισκέπτη» κ. Γκαλμπρέιθ;

Μέχρι στιγμής – και παρά την εμφάνιση του κ. Τσίπρα στη Βουλή προκειμένου να δώσει εξηγήσεις, επιλέγοντας τελικά να μείνει πιστός στη ρήση «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» - απαντήσεις για το περιβόητο και διαβόητο «Σχέδιο Βαρουφάκη» δεν έχουμε λάβει.

Ακούσαμε διάφορα περί «μελέτης επιπτώσεων» και σχεδίου «έκτακτης ανάγκης» - όλα αντιφατικά μεταξύ τους – αλλά περί του ρόλου του Αμερικανού καθηγητή Τζέιμς Κένεθ Γκαλμπρέιθ στην υπόθεση, όχι μόνο δεν γίνεται κουβέντα, αλλά και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας αποφεύγει να αναφερθεί στο θέμα.

Ο κ. Τσίπρας μίλησε γενικά και γενικόλογα για «μια ομάδα εργασίας για να ετοιμάσει ένα σχέδιο άμυνας σε περίπτωση ανάγκης». Αλλά για την ταμπακιέρα (Γκαλμπρέιθ) ούτε λόγος.

Αφού παραδέχθηκε πως ο ίδιος έδωσε εντολή για τη συγκρότηση της ομάδας, ο κ. Τσίπρας διερωτήθηκε: «Είναι όμως δυνατόν μια χώρα να βρίσκεται σε πολεμική απειλή απόβασης εχθρικών δυνάμεων και εσείς να κατηγορείτε το επιτελείο της άμυνας ως φιλοπόλεμο; Αυτό που κάνετε είναι έξω από κάθε λογική».

Όχι, κ. Τσίπρα. Έξω από κάθε λογική είναι αυτό που κάνατε εσείς. Όχι μόνο επειδή βάλατε μια μυστική ομάδα να καταρτίζει σχέδιο που θα σας διευκόλυνε να πάρετε την απόφαση για έξοδο από το ευρώ (διότι οι επιπτώσεις από την έξοδο είναι γνωστές και δημοσιοποιημένες), αλλά και επειδή δεχθήκατε επικεφαλής μιας τέτοιας ομάδας να τοποθετηθεί ένας περαστικός, ένας παραδόξως συχνός επισκέπτης, ένας ξένος χωρίς καμιά θεσμική νομιμοποίηση.

Έργο ΣΥΡΙΖΑ... Απώλειες €4 ως 10 δισ. στο ΑΕΠ λόγω capitals controls!

«Δεν μετανιώνω σε τίποτα για το τελευταίο πεντάμηνο» δήλωσε ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας στην τελευταία του συνέντευξη, όταν ρωτήθηκε για τον αντίκτυπο που είχαν το κλείσιμο των τραπεζών και η επιβολή των capital controls στην πραγματική οικονομία.

Ξεκαθαρίζοντας ότι μιλάει πολιτικά, δικαιολόγησε την άποψή του υποστηρίζοντας πως η Ελλάδα έγινε πρωτοσέλιδο σε όλα τα μέσα ενημέρωσης στον πλανήτη και διοργανώθηκαν πολλές διαδηλώσεις αυθόρμητες υπέρ της Ελλάδας σε ευρωπαϊκές χώρες (!), ενώ εκτίμησε ότι η κατάσταση στην οικονομία είναι αναστρέψιμη.

Η «δραχμή» της Ζιμπάμπουε...

Δεν ξέρω αν τα μάθατε, αλλά στη Ζιμπάμπουε κηδεύουν και επίσημα το εθνικό τους νόμισμα, έξι χρόνια μετά τον θάνατό του. Ναι, ως τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2015, η κεντρική τράπεζα της Ζιμπάμπουε δίνει το δικαίωμα στους κατόχους δολαρίου Ζιμπάμπουε να το αλλάξουν με το αμερικάνικο δολάριο. Συγκεκριμένα, δίνοντας κάποιος 10.000 τρισεκατομμύρια δολάρια Ζιμπάμπουε παίρνει 40 σεντς του αμερικάνικου δολαρίου! Βέβαια το νόμισμά τους δεν πέθανε τώρα, αλλά έξι χρόνια νωρίτερα. Αιτία θανάτου, ο υπερπληθωρισμός που άγγιξε τα κάποια δισεκατομμύρια % το 2008. Ως αποτέλεσμα, το 2009, αναγκάστηκαν να σταματήσουν την έκδοση νέων χαρτονομισμάτων και επέτρεψαν επίσημα τις συναλλαγές σε συνάλλαγμα, κάτι που γινόταν ήδη στη μαύρη αγορά και στις καθημερινές συναλλαγές.

Ποιος είναι τελικά ο κ. Γ. Βαρουφάκης...

«Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις», έλεγε ο μεγάλος ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης. Η περιπέτεια που έζησε η χώρα υπό τον τέως υπουργό Οικονομικών του κ. Τσίπρα, επιβεβαιώνει τη σοφία του κανόνα. «Επάγγελμα;» ρωτούσε ο αστυνομικός, και ο καθείς δήλωνε την επαγγελματική ιδιότητα που επιθυμούσε.

Κάπως έτσι εμφανίστηκε και το πρόβλημα ταυτότητος της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Αλλη ήθελαν τα στελέχη του κόμματος, άλλη ταίριαζε με την εξεύρεση τίμιου συμβιβασμού και άλλη ήθελε ο Γιάνης Βαρουφάκης (Γ.Β.). Με αποτέλεσμα κανείς να μην αντιλαμβάνεται πού πάνε τα πράγματα και τι στο καλό επεδίωκε η ελληνική κυβέρνηση. Σύντομα έπαυσε να γίνεται κατανοητός ο τρόπος του ίδιου του πρωθυπουργού: πού το πήγαινε ο κ. Τσίπρας, αν υποθέσουμε πως ήταν πράγματι αυτός που καθοδηγούσε τον κ. Βαρουφάκη;