Εικασίες προσδοκώντας να μην επαληθευθούν ...

Μια εβδομάδα γεμάτη ένταση, αλλά και απρόβλεπτες εξελίξεις που θα μπορούσαν να αποδειχθούν εκρηκτικές και εκτός ελέγχου. Και ένας διάχυτος φόβος, ακόμα και στους κυβερνώντες, για το τι σημαίνει ο Ερντογάν στην Ελλάδα και στην υπό τουρκική επιρροή ελληνική (ακόμα) Θράκη. (Μια πιθανή Κριμαία σε μικρογραφία.) Καθώς οι γραμμές αυτές γράφονται έξι μέρες πριν δημοσιευθούν, ο συντάκτης δεν γνωρίζει τι συνέβη σήμερα που τον διαβάζετε. Εικάζει όμως τι θα μπορούσε να είχε συμβεί.

Ηδη προετοιμάζονται οι πρωταγωνιστές που σηκώνουν τη σημαία της ετήσιας εξέγερσης των τέκνων από τα βόρεια προάστια, που παίζουν, οσάκις δίνεται ευκαιρία, τους εκ του ασφαλούς επαναστάτες, με την αριστεροντοπαρισμένη ελληνική κοινωνία να ανέχεται ή ακόμα και να θαυμάζει τις επιδόσεις τους. Παριστάνοντας τους πενθούντες για τον φόνο του Γρηγορόπουλου, αγνοώντας κατά κανόνα τι ακριβώς συνέβη (όπως άλλωστε και στην αντίστοιχη τελετουργία των όσων υποτίθεται ότι συνέβησαν το 1973 στο Πολυτεχνείο), θεωρούν ως καλή ευκαιρία να εκτονωθούν καταγγέλλοντας, καταστρέφοντας, βρίζοντας και απειλώντας τους «μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους», οι οποίοι οφείλουν με ιώβεια υπομονή και χωρίς να χάνουν, όπως ο φονιάς Κορκονέας, την οφειλόμενη επαγγελματική ψυχραιμία να αμύνονται με ασπίδες, μη χρησιμοποιώντας κλομπ, και με την εύκολη αλλά πιο επιβλαβή χρήση χημικών, αποδεχόμενοι τις καταστροφές, καθώς οι άγραφες οδηγίες εντέλλονται να μην εμποδίζονται και να μην συλλαμβάνονται τα «παιδιά». Κάτι άλλωστε περιττό, αφού και οσάκις προσάγονται αφήνονται αμέσως ελεύθερα και ατιμώρητα.

Πλειστηριασμοί: Από το κακό στο χειρότερο και από ψέμα σε ψέμα...

Ως γνωστόν, οι δανειστές πιέζουν και περιμένουν να δουν την πλήρη εφαρμογή του νόμου για τους πλειστηριασμούς, ο οποίος αποτελεί ένα ακόμη προϊόν της «περήφανης διαπραγμάτευσης» των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Οι οποίοι (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) έκαναν καριέρα καταγγέλλοντας τα «κοράκια της καταστροφής» και τώρα τα ξένα funds ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια (ήδη από τον περασμένο Μάιο άρχισαν να εγκαθίστανται η Pillarstone, η Alvarez & Marsal δια της «αρμόδιας» θυγατρικής της IPM. η Resolute Asset Management και πάει λέγοντας).

Όπως επίσης είναι γνωστό μετά τη συμφωνία – τρίτο μνημόνιο του καλοκαιριού του 2015 (άλλη μια επιτυχία – μαζί με τα capital controls - της «περήφανης διαπραγμάτευσης» και του «λεβέντικου Όχι» στο δημοψήφισμα), επί του θέματος η κυβέρνηση έκανε δύο ακόμη «περήφανες» διαπραγματεύσεις.

Η μία ήταν χειρότερη από την άλλη.

Με τη διαπραγμάτευση του Νοεμβρίου 2015, σύμφωνα με όσα μας είχαν ανακοινώσει σε κοινή συνέντευξη Τύπου Τσακαλώτος και Σταθάκης, ακούσαμε για επιδότηση δόσης του στεγαστικού για τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά, διαγραφή μέρους οφειλών για εισόδημα μέχρι 35.500 ευρώ και αντικειμενική αξία μέχρι 230.000 ευρώ, καθώς και εισοδηματικά κριτήρια με δύο κατηγορίες ευάλωτων δανειοληπτών (170.000 και 230.000 αντικειμενική αξία).

Όπως μας είχαν πει πως η «συμφωνία» προέβλεπε επιδότηση της δόσης του στεγαστικού δανείου για τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά και διαγραφή μέρους των οφειλών για νοικοκυριά με εισόδημα μέχρι 35.500 ευρώ και αντικειμενική αξία ακινήτου μέχρι 230.000 ευρώ.

Αλέξη, κάντο όπως ο σ. Μαδούρο ...

Όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα των σοβαρών εταιρειών δείχνουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει στις επόμενες εκλογές. Μάλιστα, υπάρχει η άποψη πως όσο πιο αργά  αυτές διεξαχθούν, τόσο πιο οδυνηρή θα είναι η ήττα.

Τα όσα έχει διαπράξει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα τρία χρόνια που κυβερνά είναι γνωστά. Κάποια από αυτά έχουν παραγραφεί ποινικά, κάποια άλλα όχι. Όλα όμως έχουν αποτιμηθεί και αξιολογηθεί από τον λαό, κατά τρόπο απαράγραπτο.

Αυτά τα έχουν επισημάνει, κατά κόρον, τα στελέχη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλίμα για κάποιους υπουργούς της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και βέβαια και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Διώκεται η έκφραση γνώμης (στο Μαδουριστάν) ...

Π​αραθέτω μερικά από τα κύρια σημεία άρθρου μου που είχε δημοσιευθεί στις 16 Δεκεμβρίου 2016 σε αυτή τη στήλη με τον τίτλο «Η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική πόλη».

«Τι εννοούμε όταν λέμε πολυπολιτισμική κοινωνία, ή πολυπολιτισμική πόλη; Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τη Γαλλία. Εκεί η σύνθεση που οδήγησε στη θεωρία της πολυπολιτισμικότητας στηρίχθηκε στο αποικιοκρατικό της παρελθόν. Πληθυσμοί της πρώην αυτοκρατορίας, από το Βιετνάμ ακόμη έως την Αλγερία, πληθυσμοί που μιλούσαν γαλλικά ως επί το πλείστον, συνέρρευσαν στο πρώην μητροπολιτικό κέντρο για να ενταχθούν στην κοινωνία του. Το πρώτο και βασικό στοιχείο της ένταξης ήταν η προσφορά εργασίας. Υπήρχε η άποψη πως αν η κοινωνία εξασφαλίσει ένα στοιχειώδες επίπεδο ευημερίας, η ένταξη θα λειτουργούσε παραμερίζοντας τα όποια χάσματα, κυρίως τα θρησκευτικά. Είναι μάλλον προφανές ότι η θεωρία αποδείχθηκε φενάκη. Τα παρισινά προάστια, που μετατράπηκαν σε γκέτο, έγιναν καύσιμη ύλη για το επιθετικό Ισλάμ και τον πόλεμο που κήρυξε κατά του δυτικού πολιτισμού.