Οτμαρ Κάρας και Μανώλης Γλέζος ...

Οτμαρ Κάρας και Μανώλης Γλέζος: δύο σημαντικά πρόσωπα της επικαιρότητας, με τα οποία συνδέομαι κατά κάποιον τρόπο προσωπικά. Νομίζω χρήσιμες ορισμένες επισημάνσεις:

• Με τον κ. Κάρας γνωρίστηκα το 1999, όταν πρωτοαναδειχθήκαμε ευρωβουλευτές. Οριστήκαμε και οι δύο μέλη της Οικονομικής και Νομισματικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και συνεργαστήκαμε επί πέντε χρόνια. Είναι Αυστριακός, από τον σκληρό πυρήνα του κεντροδεξιού Λαϊκού Κόμματος. Αυτός ορίστηκε να διερευνήσει κατά πόσον η τρόικα ενεργεί νομοτύπως και με αίσθημα αλληλεγγύης, που είναι βασική καταστατική δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μαζί με τον βιετναμικής καταγωγής γάλλο Σοσιαλιστή Λίεμ Χοάνγκ-Νγκοκ θα συντάξουν σχετική έκθεση.

Αυτά παθαίνει όποιος χαϊδεύει τα αυτιά των ψεκασμένων...

Και ξαφνικά, εκεί που εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ το είχαν σχεδόν πιστέψει πως οδεύουν πλησίστιοι προς την εξουσία και πως ούριος άνεμος έπνεε στα πανιά αυτού του παράδοξου συνονθυλεύματος που συνιστά το λεγόμενο «αντιμνημονιακό μέτωπο», ξέσπασε ταραχή μεγάλη – τόσο μεγάλη που χρειάστηκε να συνεδριάζουν επί ημέρες τα όργανα του κόμματος και να ταξιδέψει ως την Κοζάνη κοτζάμ γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

Για να ακούσει, λέει, ποια είναι η γνώμη της τοπικής κοινωνίας – και προφανώς να διαπιστώσει πού ακριβώς πέφτουν οι ψεκασμοί!

Δηλαδή, εκεί που (δια στόματος αρχηγού στην Κεντρική Επιτροπή που διεξήχθη την 1η και την 2α Φεβρουαρίου) ακούσαμε περί εκλογών – δημοψηφίσματος και πως το κόμμα τίθεται «σε κατάσταση συναγερμού» και πως «στις δημοτικές εκλογές θα πάμε με όλα μας τα όπλα», αποδείχθηκε πως το όπλο δεν ήταν παρά ένα… εργαλείο αεροψεκασμού.

Οι πολίτες ακολουθούνε μόνο. Μήτε εκλέγουν πια, μήτε συζητούν…

«Από εδώ θα ξεκινήσει το αύριο. Ακόμα και όταν ελευθερωθούν τα μέρη αυτά, πάλι οι κοινότητες θα στερεώσουν τη διοίκηση- την πίστη των ανθρώπων στον εαυτό τους». Εκατό χρόνια πριν αυτές τις λέξεις ξεστόμιζε ο Ίωνας Δραγούμης, ταξιδεύοντας σε όλες τις γωνιές της τότε υπόδουλης μακεδονικής γής και αναγνωρίζοντας μες στην καθυστέρηση, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, τη μόνη δύναμη που θα μπορούσε να αναγεννήσει τις περιοχές αυτές. Τη διοικητική αποκέντρωση και την τοπική αυτοδιοίκηση.

Εκατό χρόνια μετά η ίδια ανάγκη, για τις ίδιες λέξεις, για τις ίδιες δυνάμεις. Να πιστέψουν οι άνθρωποι στον εαυτό τους και να αναγεννήσουν τις ρημαγμένες πόλεις τους. Να εκλέξουν τους ικανούς και να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους. Και αντί για αυτό η ίδια επωδός του παλαιοκομματισμού: oι εκλογές της αυτοδιοίκησης να γίνουν δημοψήφισμα και να συνθλιβούν για μια φορά ακόμα στις συμπληγάδες των μικρών και μεγάλων εμφύλιων σπαραγμών. Αυτών που δολοφόνησαν εκατό χρόνια πρίν τον Ίωνα Δραγούμη και οδήγησαν ένα ολόκληρο έθνος στην καταισχύνη μιας ακόμα εθνικής καταστροφής.

Οι Ελβετοί τώρα ανησυχούν για τις οικονομικές επιπτώσεις ...

Με μία άκρως οριακή πλειοψηφία και ποσοστό της τάξης του 50,3% οι Ελβετοί είπαν χθες «ναι» στον περιορισμό της εισροής μεταναστών στη χώρα τους. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δικαίωσε τους εμπνευστές του από το δεξιό λαϊκιστικό Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα και προβλέπει την ουσιαστική άρση της ελεύθερης κυκλοφορίας των ατόμων, που προέβλεπε διμερής συμφωνία της Ελβετίας με την Ε.Ε.
Ως εκ τούτου, περιορίζεται το δικαίωμα των πολιτών της Ε.Ε. να εγκαθίστανται και να εργάζονται ελεύθερα σε ελβετικό έδαφος. Η εφαρμογή του μέτρου ελέγχου της εισροής μεταναστών προβλέπει τον καθορισμό ανώτατου αριθμού μεταναστών ετησίως, καθώς και την εισαγωγή ποσόστωσης για την εγκατάσταση και εργασία των αλλοδαπών στην Ελβετία.

Η "ευαίσθητη" Δανία ... (Του Βορρά για να είμαστε καθαροί...)

Δανία: θανατώθηκε παρά τις εκκλήσεις η «πλεονάζουσα» καμηλοπάρδαλη...

Μαζική εκστρατεία στο διαδίκτυο απέτυχε να βάλει «φρένο» στα σχέδια του Ζωολογικού Κήπου της Κοπεγχάγης να θανατώσει μια υγιέστατη νεαρή καμηλοπάρδαλη και να την ταΐσει σε σαρκοβόρα ζώα επειδή... περίσσευε.

Ο Μάριους θανατώθηκε το πρωί της Κυριακής.

Περί του σταυρού στις Εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο...

Προσωπικά θα ήμουν υπέρ ενός ΜΙΚΤΟΥ συστήματος , ΑΝ υπήρχε εσωκομματική δημοκρατία στα κόμματα...

ΑΝ δηλαδή τα μέλη του κόμματος ΨΗΦΙΖΑν με κάλπη αυτούς που θεωρούν αξιόλογους...

Όλοι μας από το 1981 ζήσαμε τις επιλογές των ΑΡΧΗΓΩΝ των κομμάτων...
Κάποιες ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένες  και κόσμησαν το ευρωκοινοβούλιο δίνοντας "πόντους" στην Ελλάδα και άλλες ήταν οικτρές αποτυχίες προσβάλλοντας  και την χώρα αλλά και τους ανόητους που τους τοποθέτησαν σε εκλόγιμες θέσεις...

Εφά(Ρ)παξ με ξένα κόλλυβα!

Την προηγούμενη Πέμπτη έγινε γνωστό ότι οι εργαζόμενοι στον ΟΠΕ (Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών) είχαν βρει ένα ανέξοδο τρόπο για να εισπράττουν ένα δεύτερο «εφάπαξ» που έφθανε μέχρι τις 170 χιλιάδες ευρώ σε κάποιες περιπτώσεις όταν έβγαιναν στη σύνταξη.

Το μέσο για το δεύτερο «εφάπαξ» ήταν ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο με την Εθνική Ασφαλιστική με τις εισφορές να πληρώνονται εξ' ολοκλήρου από τον ΟΠΕ.

Με άλλα λόγια, οι υπόλοιποι φορολογούμενοι πλήρωναν για να εισπράττουν το δεύτερο εφάπαξ οι εργαζόμενοι του ΟΠΕ όταν έβγαιναν στη σύνταξη.

Ο αρχιτεκτονικός μετασεισμός του 53 ...

*Στην φωτογραφία το Αργοστόλι του 1875.

H δεκαετία του 50 ήταν μια περίοδος ραγδαίας αρχιτεκτονικής καταστροφής. Στο όνομα του νεοτερισμού και της προόδου ολόκληρες πόλεις καταστράφηκαν για να δημιουργηθούν  οι σημερινοί γκρίζοι και βάρβαροι χώροι συγκέντρωσης πληθυσμού.

Στην περίπτωση της Κεφαλλονιάς η αφορμή για την καταστροφή ήταν ο σεισμός του 1953. Η αιτία, η λιγούρα της εποχής για το μοντέρνο που επέβαλε τα καινούργια κτίρια που αντικατέστησαν τα γκρεμισμένα να είναι τα γκρίζα τσιμεντένια κουτάκια που καμία σχέση δεν είχαν με την κουλτούρα και την ιστορία του νησιού. Πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ήταν τα δημόσια κτίρια που κτίστηκαν φαίνεται από τους ίδιους ανθρώπους που γέμισαν την ίδια εποχή τα περιβόητα Ξενία σε όλη την Ελλάδα.