«Και ήρθε μετά τη δικτατορία ο τυφώνας που ονομάστηκε Μεταπολίτευση με τις σειρήνες των γηπέδων και των σφαιριστηρίων και τους χιλιάδες εκ των υστέρων αντιστασιακούς που αγανακτισμένοι τραγουδούσαν τραγούδια ενάντια στη δικτατορία» έγραφε μεταξύ άλλων καυστικών ο μεγάλος Χατζιδάκις το 1980 σε ένα αυτοβιογραφικό κείμενό του που δημοσίευσε η ομογενειακή εφημερίδα «Νέος Κόσμος» της Μελβούρνης.
Ο κορυφαίος μουσικοσυνθέτης, ο γνήσιος διανοούμενος που τολμούσε να διατυπώνει δημοσίως τη γνώμη του για την Ελλάδα και τους σύγχρονους Ελληνες. Διαβάζοντάς το στα «Νέα» ανακάλεσα από τη μνήμη μου μια βαρυσήμαντη συνέντευξη που μου είχε δώσει για την εκπομπή μου «Στην κόψη του ξυραφιού» στον ραδιοσταθμό Top FM. Πολλοί τον θυμήθηκαν 20 χρόνια μετά τον πρόωρο θάνατό του κυρίως για τη μουσική του προσφορά. Ελάχιστα για τις τολμηρές και ιδιαίτερα ενοχλητικές κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις του. Ετσι τολμώ κι εγώ να ανασύρω από τη λήθη κάποιες πάντα επίκαιρες επισημάνσεις του από τη συνέντευξη αυτή:
