Απορώ με τους συμπολίτες μου που διαμαρτύρονται εναντίον της απόπειρας της κυβέρνησης να επιτρέψει στον πολιτικό κόσμο της χώρας να απολαύσει νομίμως τις χαρές των οφ σορ εταιρειών. Με μια άλλη κυβέρνηση οι διαμαρτυρίες τους θα είχαν νόημα και γι’ αυτό άλλωστε σε αυτές θα πρωτοστατούσαν και οι σημερινοί μας κυβερνήτες. Με μια αριστερή κυβέρνηση, όμως, οι διαμαρτυρίες είναι –αν όχι εκ του πονηρού– τουλάχιστον αφελείς. Κι αυτό γιατί η αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη του Έντιμου ή Ειλικρινούς ή Ικανού ή Μορφωμένου (ο βοθρατζ... εε.. ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποφασίσει) νομοθετεί λαμβάνοντας υπ’ όψιν της το αριστερό ήθος. Ένα ήθος που επιτρέπει στους αριστερούς βουλευτές να έχουν ή να συμμετέχουν σε οφ σορ χωρίς να εγείρονται υποψίες καθώς ο στόχος τους δεν είναι ο προσωπικός πλουτισμός αλλά η χρηματοδότηση της διαρκούς επανάστασης (η επανάσταση πρέπει να είναι διαρκής καθώς με μια επανάσταση μια κι έξω τα έσοδα όσο να ’ναι περιορίζονται).
