Τα λεφτά δεν έρχονται με «νωπή λαϊκή εντολή»...

Μα γιατί γελάς κ. Σόιμπλε;
Τι είπε; Go Back;

Η επιλογή του Γιάνη με ένα ν ήταν μια έξυπνη επιλογή. Για δύο λόγους. Όταν οι Ευρωπαίοι αντίκρισαν πρώτη φορά τη νέα κυβέρνηση έμειναν έκπληκτοι. Όπως εκμυστηρεύονταν, περίμεναν να αντικρίσουν κάποιους νέους Ευρωπαίους ριζοσπάστες. Αντί αυτού συνάντησαν κάποιους εκπροσώπους της δημοσιοϋπαλληλίας, κάτι παλαιοκομμουνιστικών απόψεων πολιτικούς, από αυτούς που έχουν να αντικρίσουν στις χώρες τους από τη δεκαετία του ’70 και του ’80. Η επιλογή Βαρουφάκη ήταν η απάντηση σ’ αυτό το πρόβλημα. Την ώρα που τα σοβαρά ΜΜΕ της Ευρώπης αντιμετώπιζαν με ελαφρά ειρωνεία τις εξαντρίκ οικονομικές απόψεις του Έλληνα υπουργού, οι τηλεοράσεις και τα λαϊκά ταμπλόιντ είχαν βρει το νέο media darling. Μοντέρνο, πιασάρικο και ουάου.

Το ήθος του πελατειακού κράτους της Αριστεράς...

«Εμείς δεν μπορούμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε» κατά τον κ. Δραγασάκη. Και το τι είναι προκύπτει από τη διαπίστωση ότι «είναι παλιά και κλασική η μέθοδος της Αριστεράς να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, ώστε να την προσαρμόζει στα μέτρα και στις ανάγκες της» (Σ. Πολυμίλης, «Το Βήμα» 15/4). Αλλωστε, σύμφωνα με τον Λένιν, «η αλήθεια είναι μικροαστική συνήθεια». Ποιο είναι λοιπόν το διατυμπανιζόμενο ήθος της Αριστεράς που ως λάβαρο την έφερε «για πρώτη φορά» στην εξουσία;

Εν πρώτοις την Αριστερά στην εξουσία την έφερε το ΠαΣοΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και την ολέθρια κληρονομιά του έχει ως πρόγραμμα να επαναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα μπορούσε να εκληφθεί ως κακόγουστη φάρσα, αν δεν οδηγούσε το καράβι «Ελλάς» στα βράχια. Δείγμα ψεύδους: «Θα σχηματίσουμε ένα ολιγομελές ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα» είχαν πει. Με πάνω από 40 υπουργούς σχηματίστηκε η κυβέρνηση, με πολλαπλάσιους από ποτέ αναπληρωτές. Η «ευελιξία» της έγκειται στο ότι ο κάθε υπουργός και ο αναπληρωτής έχουν δική τους πολιτική και ο καθένας διορίζει συγγενείς και κομματικούς φίλους.

«Καλά του έκαναν του πλούσιου!»...

Η δυνατότητα και η ειρωνεία...
Μόλις τις προάλλες, ο Λεωνίδας Μπόμπολας, ένας από τους πλέον ισχυρούς ανθρώπους στην Ελλάδα, συνελήφθη για μια φορολογική εκκρεμότητα γύρω στα 4,5 εκατομμύρια, αν συγκράτησα σωστά τον αριθμό. Με βάση διάταξη νόμου, την οποία πέρασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Λ. Μπόμπολας πλήρωσε κάπου 1,8 εκατομμύρια και η υπόθεση διευθετήθηκε.

Δεν νομίζω να βγήκε σημαντικά κερδισμένος από τη διευθέτηση ο επιχειρηματίας. Υποθέτω ότι το ήμισυ τουλάχιστον του οφειλομένου ποσού θα ήταν τόκοι και προσαυξήσεις της αρχικής οφειλής. (Το σύστημα των υπερβολικών προσαυξήσεων, παρότι καθιστούσε ανείσπρακτες τις οφειλές, τείνω να πιστέψω ότι ήταν σκόπιμο από πλευράς του κράτους, ώστε να φουσκώνει τα στοιχεία του ενεργητικού του, αν το λέω σωστά στη γλώσσα της λογιστικής...). Συνεπώς: τέλος καλό, όλα καλά· εκείνος μεν ξεμπέρδεψε, η δε κυβέρνηση εισέπραξε τα εύσημα.