Ο Καραμανλής, τα λάθη και οι λαϊκιστές!!!

Κάνω αυτό το σχόλιο σήμερα με αφορμή την δημόσια συζήτηση σχετικά με τις ευθύνες που έχουν οι πολιτικοί αλλά και ποιος οδήγησε την χώρα στο μνημόνιο.

Να δεχτώ ότι ο Γιώργος Παπανδρέου- ο οποίος πήρε την απόφαση να μπούμε στο… τούνελ- έχει δίκιο: Ο Καραμανλής φταίει για το μνημόνιο!

Δεν μπορώ ωστόσο να μην θέσω μερικά ερωτήματα: Όταν ο κ. Καραμανλής τον Μάρτιο του 2009 κάλεσε τον κ. Παπανδρέου να στηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα από την επερχόμενη παγκόσμια κρίση τι απάντησε τότε ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;

Πώς δρα ο «στρατός κατοχής»...

Αναφέρθηκα την περασμένη Κυριακή στις κάποιες χιλιάδες συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα, οι οποίοι εισπράττουν παχυλούς μισθούς και επιδόματα χωρίς επί χρόνια να εργάζονται στην υπηρεσία στην οποία έχουν προσληφθεί, ενώ ταυτόχρονα πληρώνονται και για δήθεν υπερωρίες.

Να υπενθυμίσω ότι καθώς δεν εργάζονται και υποθέτω πλήττουν από απραξία, προκηρύσσουν αλλεπάλληλες απεργίες χωρίς κανένα προσωπικό κόστος. Μπορεί οι καλούμενοι από εκείνους σε απεργία να χάνουν τις αποδοχές των ημερών της απεργίας (οσάκις τις χάνουν), οι συνδικαλιστές τους όμως εισπράττουν τον μισθό τους. Καθώς νομίμως ή κατ' ανοχήν δεν εργάζονται και συνεπώς δεν υποχρεούνται να προσέρχονται στην εργασία τους δεν είναι δυνατόν να απεργήσουν για να μετρηθούν οι μέρες που δεν εργάσθηκαν.

Ετσι ζητούν στους εργαζόμενους που εκπροσωπούν να απεργήσουν με απώλεια μισθού των ημερών απεργίας, ενώ οι ίδιοι που κήρυξαν την απεργία προφανώς πληρώνονται κανονικά.

New York Times: Αυτά είναι τα 3 μέτρα που πρέπει να πάρει άμεσα η Ελλάδα για να ανακάμψει...

Για την πορεία της ελληνική οικονομίας και την ανάγκη μιας «φρέσκιας» αρχής γράφουν οι New York Times, οι οποίοι επισημαίνουν πως είναι «εφιαλτική» η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και πως μόνο η ΕΕ μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα να ανακάμψει.

Σε άρθρο του Αριστείδη Χατζή καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών στους NYT, επισημαίνεται πως κατά τη διάρκεια της ταραχώδους ιστορίας της, η Ελλάδα πάντα κατάφερνε να είναι μέλος των νικηφόρων συμμαχιών. «Αμέσως μετά την ανεξαρτησία της, η Ελλάδα συνδέθηκε με την πανίσχυρη Βρετανική Αυτοκρατορία.

Στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους η Ελλάδα ήταν σύμμαχος των Δυτικών Δυνάμεων. Μετά από έναν τρομερό εμφύλιο πόλεμο, γλίτωσε από την ένταξη της ως νότιο κομμάτι της ''Σιδηράς Κουρτίνας'' και κατά τον Ψυχρό Πόλεμο ήταν μέλος του ΝΑΤΟ και σύμμαχος των ΗΠΑ. Αυτές οι συμμαχίες, βοήθησαν την Ελλάδα να πετύχει δύο όνειρα: Εθνική αφομοίωση και οικονομική ανάπτυξη».

Να τον χαίρονται, εκεί στου Μαξίμου...

Ανοίγει η ψαλίδα στις δημοσκοπήσεις υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Πράγμα απολύτως λογικό αν αναλογιστεί κανείς τις πολιτικές που έχει ασκήσει η τραγική για τη χώρα ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας. Ο κ. Σαμαράς δεν δικαιούται να υποστηρίξει πλέον ότι δεν "ήξερε" για τον υπουργό του. Η κυβέρνηση  θα πληρώσει ακριβά τις επιλογές Στουρνάρα για ακίνητα και ασφαλισμένους. Αυτό δείχνουν ήδη οι δημοκοπήσεις.

Ο κ. Στουρνάρας έχει ανοίξει πόλεμο κατά του ελληνικού λαού. Ο ίδιος μπορεί να νομίζει ότι ζει μία δεύτερη νιότη στην ΚΝΕ, αλλά κάποιος θα πρέπει να τον πληροφορήσει ότι οι κάτοικοι της Εκάλης είναι κι αυτοί  Έλληνες. Όπως και οι επαγγελματίες που είχαν την ατυχία να χρεοκοπήσουν και γι΄ αυτό το λόγο κυνηγιούνται ανελέητα από το κράτος.

Απελευθερώστε τον επιτέλους... Αφήστε τον να ... παίξει...

Τι τον πιέζετε με τα ακαδημαϊκά του "καθήκοντα" ;;;

Ο άνθρωπος είναι για άλλα πράματα ...

Εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου που πήγε να παίξει για 50-60 θεατές ...

Η τέχνη δεν γνωρίζει όρια...
Αυτό που με ενοχλεί ειναι άλλο...

Πικρό Χιούμορ ...

Ο απάνθρωπος κρατισμός του Γιάννη Στουρνάρα...

Από το «Τσοβόλα δώστα όλα» έχουμε περάσει στο «Στουρνάρα πάρτα όλα», και αυτή η αναπόφευκτη και φυσική κατάληξη επιβεβαιώνει έναν ακόμα κανόνα του εν Ελλάδι επάρατου φιλελευθερισμού: «Ένα κράτος που είναι αρκετά μεγάλο να σου δώσει ότι θέλεις, είναι επίσης αρκετά μεγάλο να σου πάρει ότι έχεις.»

Αυτή η επιβεβαίωση είναι αναπόφευκτη γιατί όλες οι κρατικές δαπάνες αργά ή γρήγορα μεταφράζονται σε φόρους, δηλαδή «δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα», γενικώς, δεν υπάρχει τίποτε δωρεάν στον μάταιο τούτο κόσμο. Είτε με δανεικά, που σημαίνει ότι θα τα πληρώσουμε με τόκο, είτε με πληθωρισμό που σημαίνει ότι τα χρήματα στην τσέπη μας θα μπορούν να αγοράσουν λιγότερα αγαθά, είτε με άμεσους και έμμεσους φόρους και εισφορές, ότι δαπανά το κράτος στο τέλος το πληρώνουν οι πολίτες. Και το ερώτημα που κάθε νοήμον άνθρωπος πρέπει να θέτει στον ευατό του κάθε φορά που κάποιος πολιτικάντης του υπόσχεται κάτι στο “τζάμπα” είναι ποιος ξέρει να δαπανά καλύτερα το εισόδημα του, ο ίδιος ή το κράτος;