Διαισθάνομαι ότι η αναπόφευκτη σύγκρουση των προσωπικοτήτων (η τόσο άδικη για την κ. Φώφη: πεκινουά με ροτβάιλερ...) θα έπαιξε οπωσδήποτε κάποιο ρόλο στην υπόθεση της εκπαραθύρωσης του Βενιζέλου από το ΠΑΣΟΚ. Δεν αμφιβάλλω, όμως, ότι οι λόγοι ήσαν πρωτίστως πολιτικοί. Μπορεί η ίδια να το χάρηκε και να το ευχαριστήθηκε, μπορεί να αισθανόταν ότι του το χρωστούσε, αλλά δεν τον έδιωξε γι’ αυτό. Τον έδιωξε, επειδή κρίνει ότι έτσι έχει περισσότερες πιθανότητες να αυξήσει το 7,7% που έλαβε το κόμμα της στις ευρωεκλογές. Αλλωστε, προκειμένου να πείσει ότι το εννοεί ως πολιτική επιλογή και όχι ως προσωπική, ανέλαβε την ευθύνη για την έκβαση του εγχειρήματος, κάτι το οποίο υποχρεώθηκαν να δεχθούν όλοι στο ΠΑΣΟΚ, σεβόμενοι τη θέση της ως προέδρου.
