Οι δικηγόροι στην Ελλάδα είναι πολλοί. Όχι απλά είναι πολλοί αλλά εξωφρενικά πολυπληθείς. Δεν είναι νοητό να έχει η Αθήνα μόνο τόσους δικηγόρους όσους έχουν ολόκληρα κράτη με πληθυσμό εξαπλάσιο της χώρα μας. Αυτή την πληθώρα των δικηγόρων την δημιούργησε αφενός ο υπερπροστατευτισμός του επαγγέλματος, αφετέρου η υπερπαραγωγή νομικών από τα πανεπιστήμια που οδηγεί σε προλεταριοποίηση και σοβιετοποίηση του κλάδου.
Έτσι δημιουργήθηκε μια οιονεί δημοσιοϋπαλληλική τάξη, μόνο που εδώ την αμοιβή του δικηγόρου δεν την δίνει το κράτος, όπως στην περίπτωση των γνήσιων δημοσίων υπαλλήλων, από τους φόρους που εισπράττει, αλλά φορτώνει το δικηγόρο....
πάνω στους πολίτες και μέσω του προστατευτισμού και των προκαθορισμένων αμοιβών, επιβάλλει στους πολίτες να αμείβουν τους δικηγόρους. Όταν ακούτε «άμισθος δημόσιος λειτουργός» σημαίνει ότι στον συγκεκριμένο κλάδο είναι οιονεί δημόσιοι υπάλληλοι, μόνο που τους πληρώνουν οι πολίτες.
Ο υπερπροστατευτισμός του δικηγόρου γίνεται με τρεις βασικούς τρόπους:
1) Υποχρεωτική παράσταση του δικηγόρου στις περισσότερες δίκες και στα συμβόλαια. Αυτό είναι ανήκουστο. Ο πολίτης πρέπει να είναι ελεύθερος να επιλέξει και όχι να του φορτώνει η Πολιτεία με το ζόρι να έχει δικηγόρο, ακόμα και εκεί που δεν θέλει. Επόμενο είναι να βλέπει ο πολίτης τον δικηγόρο σαν παράσιτο που πρέπει να πληρώσει. Και ο δικηγόρος όμως από την πλευρά του αισθάνεται πολύ άσχημα και άβολα. Δείτε τι συμβαίνει για παράδειγμα κατά την υπογραφή ενός συμβολαίου αξίας 100.000 ΕΥΡΩ, στην οποία υπάρχει και μεσίτης. Το γραμμάτιο προείσπραξης που πληρώνει ο πολίτης στον δικηγορικό σύλλογο 720 ΕΥΡΩ. Από αυτά κρατάει το συνδικαλιστικό όργανο, δηλαδή ο δικηγορικός σύλλογος το 35%, δηλαδή 252 ΕΥΡΩ συν 10 ΕΥΡΩ για θεώρηση υπογραφής (ελληνική πατέντα αυτό) και παίρνει καθαρά ο δικηγόρος στα χέρια του 468 ΕΥΡΩ, για τα οποία θα φορολογηθεί και από τα οποία θα πρέπει να πληρώσει και όλα τα έξοδά του. Ταυτόχρονα την ίδια στιγμή ο παριστάμενος μεσίτης θα πάρει 2% από τον κάθε συμβαλλόμενο, δηλαδή συνολικά 4.000 ΕΥΡΩ, μαύρα και αφορολόγητα. Το χειρότερο στην υπόθεση δεν είναι τα χρήματα.
