Θα μπορούσε να πεις κανείς πολλά για την Εκκλησία και την στάση της απέναντι στο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Όμως η περίφημη πλέον εγκύκλιός της που χαρακτηρίζει την Ελλάδα «Χώρα υπό κατοχή» απηχεί αυτό που συμβαίνει σήμερα στην ελληνική κοινωνία – και το βλέπουμε άλλωστε κάθε ημέρα εδώ στα σχόλια: Δεν είναι πλέον μόνοι οι αριστεροί εκείνοι που ζητάνε επαναστατικές δράσεις και ανατροπές. Είναι και συντηρητικά κοινωνικά στρώματα που έβλεπαν μέχρι τώρα με απέχθεια τις διαδηλώσεις και τα λάβαρα. Είναι και «δεξιοί», ψηφοφόροι της καθεστηκυίας τάξης σε όλη τους την ζωή. Είναι και μικροαστοί που βλέπουν τα μαγαζιά τους να κλείνουν και τις περιουσίες τους να χάνονται που θέλουν να κατέβουν στους δρόμους και τότε οι “επαναστάτες” των Εξαρχείων δεν θα έχουν που να κρυφτούν. Και ο,τι συνέβη με τον Χατζηδάκη θα ξανασυμβεί σε λίγο. Έχουμε ξεχάσει τις αποδοκιμασίες προς Κακλαμάνη, Πάγκαλο, Σιούφα, Κουτρουμάνη και πολλούς άλλους;Η έκρηξη της λαϊκής οργής θα εντείνεται όσο η κυβέρνηση θα συνεχίζει να εφαρμόζει απαρέγκλιτα τις εντολές του ΔΝΤ και η χώρα να εξαθλιώνεται. Το «σύστημα» καταρρέει. Δεν έχει πλέον καμία βάση νομιμοποίησης. Και τίθεται μόνο ένα ερώτημα: . Υπάρχει κάποιος που μπορεί να σώσει την χώρα; Υπάρχει κάποιος που μπορεί να εκφράσει την λαϊκή αγωνία και να οδηγήσει την πατρίδα και τον λαό της σε δρόμους ελπίδας;
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτός ο ηγέτης μπορεί να είναι μόνο ο Αντώνης Σαμαράς. Όχι μόνο επειδή η πολύχρονη πολιτική μοναξιά του τον καθιστά μη συνένοχο στις τεράστιες ευθύνες του πολιτικού κόσμου. Αλλά και επειδή είναι ο μόνος πολιτικός ηγέτης σήμερα που έχει συγκροτημένη σκέψη, άποψη και όραμα για το μέλλον. Γι αυτό και τον πολεμούν με όλα τα μέσα.
Και να εξηγηθούμε: Δεν τα έκανε όλα καλά ο Σαμαράς στο χρόνο που πέρασε από την πανηγυρική εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ. Αλλά, κανένας αντικειμενικός παρατηρητής δεν μπορεί να απαιτεί να τα έχει κάνει όλα καλά, μέσα σε τέτοιες συνθήκες. Όπως και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα βασικά, τα ουσιαστικά, τα έκανε: Είπε όχι στο Μνημόνιο, έβαλε κόκκινες γραμμές στην εθνική πολιτική, απάλλαξε το κόμμα από τις βαρωνίες και τα φέουδα, του έδωσε ιδεολογικό στίγμα και άλλα πολλά. Από την άλλη μεριά δεν άνοιξε, όπως περιμέναμε όλοι, τις πόρτες της ΝΔ στο νέο αίμα, δεν ανανέωσε ριζικά τον κομματικό μηχανισμό και κράτησε κομματικές ισορροπίες που μόνο τον ίδιο ζημιώνουν και την κοινή υπόθεση για μια καλύτερη Πατρίδα. Αλλά αυτά τα λέμε κάθε ημέρα εδώ και θα συνεχίσουμε να τα λέμε μέχρι ν΄ αλλάξουν.
