Η πρωθυπουργός της Σκωτίας δεν αποκλείει την παραμονή της Σκωτίας στην ΕΕ ...

Η πρωθυπουργός της Σκωτίας, Νίκολα Στέρτζον, δήλωσε ότι δεν αποκλείει την πιθανότητα η Σκωτία να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και μέρος της Βρετανίας, η οποία τάχθηκε στο σύνολό της υπέρ της εξόδου από την ΕΕ στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου κυρίως λόγω της ψήφου των εκλογέων στην Αγγλία και στην Ουαλία.

Ταξιδιωτική οδηγία Στέιτ Ντιπάρτμεντ για αποφυγή της Τουρκίας ...

Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ εξέδωσε οδηγία προς τους Αμερικανούς να αποφεύγουν τα ταξίδια στην Τουρκία, 24 ώρες μετά την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 265 άνθρωποι.

Με δεδομένη «την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου και τις συνέπειές της, ενθαρρύνουμε τους αμερικανούς πολίτες να επανεξετάσουν τα σχέδιά τους να ταξιδέψουν στην Τουρκία», αναφέρει ανακοίνωση της αμερικανικής διπλωματίας.

Βrexit: La has cagado compañero ...

H Βρετανία αποχωρεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση εξαιτίας της ανευθυνότητας των δύο πολιτικών άκρων που συναντώνται, όπως συνήθως, στο ίδιο έδαφος του μικροαστισμού και της στενοκεφαλιάς. Ο απολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι θετικός και όλη αυτή η φασαρία εναντίον της έχει αρχαϊκά, πρωτόγονα, χαρακτηριστικά: ιδεοληψίες περί εθνικής κυριαρχίας και ταυτότητας, παλιά μίση και πάθη ριζωμένα στους παγκοσμίους πολέμους και στους απoικιοκρατικούς ανταγωνισμούς. Η γαλλογερμανική συνεργασία, από την οποία προήλθαν οι σταδιακές μεταμορφώσεις της ευρωπαϊκής ιδέας είχε βάθος –μολονότι μετά τη γερμανική επανένωση η Γερμανία πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις από τη Γαλλία– και, στη συνέχεια, έγιναν πολλές, επιτυχημένες προσπάθειες σύγκλισης της ευρωπαϊκής περιφέρειας με τον ευρωπαϊκό πυρήνα. Αλλά, οι πολίτες, τα πλήθη, επέμεναν στα εθνικιστικά τους αισθήματα και, όπως είθισται, βρέθηκαν οι πολιτικοί που τα όξυναν και τα εκμεταλλεύτηκαν προβάλλοντας τα αρνητικά φαινόμενα: το ότι ο ελεύθερος ανταγωνισμός των προϊόντων και οι ρυθμίσεις των Βρυξελλών προκάλεσαν απώλειες, καθώς και το ότι η διόγκωση της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας (15.000 υπάλληλοι και μέλη ομάδων πίεσης: όχι και τόσο πολλοί τελικά...) αφαίρεσαν μέρος της κυριαρχίας των κρατών και κατέστησαν τις αποφάσεις «ανώνυμες».