Αν κάνουμε μία συνοπτική αποτίμηση των χρόνων της κρίσης (δηλαδή από το 2009 που βρισκόμαστε σε ύφεση) θα διαπιστώσουμε πως… τίποτα δεν έχει αλλάξει σε επίπεδο δομών, διοίκησης και νοοτροπίας!
Όλα αυτά τα χρόνια:
-η ανεργία σκαρφάλωσε στο …30%
-η μεσαία τάξη συνεχίζει να πτωχεύει
-τα νοικοκυριά δεν μπορούν να πληρώσουν τους εξοντωτικούς φόρους
-οι επιχειρήσεις βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης, όμως τα αίτια που μας οδήγησαν στη δυσμενή και τραγική – για ορισμένους – θέση δεν καταπολεμούνται!
-η ανεργία σκαρφάλωσε στο …30%
-η μεσαία τάξη συνεχίζει να πτωχεύει
-τα νοικοκυριά δεν μπορούν να πληρώσουν τους εξοντωτικούς φόρους
-οι επιχειρήσεις βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης, όμως τα αίτια που μας οδήγησαν στη δυσμενή και τραγική – για ορισμένους – θέση δεν καταπολεμούνται!
Η απαξίωση της ακίνητης περιουσίας, η εξαφάνιση των μικρομεσαίων συνοικιακών επιχειρήσεων, οι στρατιές των ανέργων, οι οικογένειες που κρυώνουν, τα σπίτια που δεν έχουν ρεύμα,το κύμα των νεόπτωχων, τα συσσωρευμένα χρέη στις τράπεζες, τα δυστυχισμένα νιάτα που δεν έχουν δουλειά και μέλλον. Γιατί έγιναν όλα αυτά; Ποιο το αντιστάθμισμα και ποιο το νόημα αυτών των θυσιών;