Κυβέρνηση αμφιθεάτρου...

Ενθύμιο ακόμη μιας κατάληψης της Νομικής.

Το πιο διαφωτιστικό κείμενο για όποιον ενδιαφέρεται να καταλάβει τι είναι ακριβώς η κυβέρνηση που έχουμε σήμερα είναι η συνέντευξη του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη (ο παππούς Αλέκος της κυβέρνησης) στη Μαρία Κατσουνάκη, στην «Καθημερινή» της Κυριακής.

Οι αντιφάσεις του και η φυσικότητα (σχεδόν αθωότητα) με την οποία τις εκφέρει, η μποέμικη αντίληψη για τη ζωή και η ταυτόχρονη θρησκευτική προσήλωση σε παρωχημένα κομμουνιστικά θέσφατα, η άγνοια της ευρωπαϊκής πραγματικότητας και η ανατολίτικη νωχέλεια των τρόπων, όλα αυτά περιγράφουν τη φύση της σημερινής κυβέρνησης, ως προς το σκέλος του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ)―διότι οι ΑΝΕΛ είναι διαφορετικό φρούτο. Η προσωπικότητα του παππού Αλέκου, έτσι όπως προκύπτει αβίαστα στη συνέντευξη, είναι η απάντηση στο ερώτημα: τι είδους άνθρωποι μας κυβερνούν;

Ραχήλ Μακρή: Ο Καμμένος δεν έχει θέσεις ...

Πέρασαν οι παλιές καλές εποχές... 

...μόνο ταξιδάκια με φρεγάτες και selfies.

Τα παλιά μίση δεν ξεχνιούνται. Η πρώην βουλευτής των ΑΝ. ΕΛ και νυν του ΣΥΡΙΖΑ  Ραχήλ Μακρή καρφώνει τον Πάνο Καμμένο θέτοντας ακόμη και θέμα κόστους για τα ταξίδια που κάνει ως υπουργός Αμυνας με στρατιωτικά μέσα προκειμένου όπως λέει να βγάζει selfies.      

Σε ραδιοφωνική της συνέντευξη  στον ΒΗΜΑ FM η κ. Μακρή σχολίασε ειρωνικά : «Δεν τον είδα να συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις τον κ. Καμμένο ούτε τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Αυτό που βλέπω είναι ένα κυνηγητό για τη συμμετοχή τους στον κομματικό μηχανισμό με κάθε τρόπο, δηλαδή βλέπω ένα κυνήγι καρέκλας και το οποίο δεν μου φαίνεται και καθόλου περίεργο, γιατί υπήρξα σε αυτό τον χώρο και γνωρίζω πολύ καλά την ανθρωπογεωγραφία και αυτό που βλέπω είναι ταξιδάκια με Apache και με φρεγάτες που δεν ξέρω και πόσα κοστίζουν αυτά στον ελληνικό λαό, προκειμένου να βγάζει ο κ. Καμμένος selfies».

Βαφτίσια και στην εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ: Θα την πουν… σφυρί και δρεπάνι!

Μέσα στον ορυμαγδό των «βαφτισιών», απαρατήρητο πέρασε το γεγονός ότι κατά την τελευταία συνάντησή του με τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ κ. Γκουρία στην έδρα του Οργανισμού στο Παρίσι, ο κ. Τσίπρας υπέγραψε ένα ακόμη μνημόνιο.

Δεν το ονόμασαν, βέβαια έτσι, διότι το βάφτισαν «κοινό έγγραφο συνεργασίας».

Και ο κ. Τσίπρας δήλωσε πως επιθυμεί μια «νέα σχέση» με τον ΟΟΣΑ «μακριά από τις εργαλειοθήκες του παρελθόντος».

Εντάξει, αλλά τι ακριβώς περιλαμβάνει αυτό το μνημόνιο-έγγραφο;

Κάτι το συγκεκριμένο ή άλλη μια «δημιουργική ασάφεια»;

Όπως μας είπε (ο πρωθυπουργός) «είμαστε μια κυβέρνηση της Αριστεράς με νέες ιδέες και θέλουμε τεχνική βοήθεια για να τις εφαρμόσουμε»!

Η δοκός και η ακίδα...

Η σημερινή κυβέρνησή μας έχει ένα αναμφισβήτητο «χάρισμα» έναντι όσων προηγήθηκαν: δεν χρειάζεται τη βοήθεια των άλλων για να ρεζιλευτεί, γιατί τα καταφέρνει περίφημα μόνη της. Προ ημερών μόλις, κάναμε ολόκληρο διπλωματικό διάβημα στο Βερολίνο για μια φράση του Σόιμπλε η οποία ποτέ δεν ελέχθη. Κάναμε, δηλαδή, διάβημα για ένα μεταφραστικό λάθος, όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, επειδή κανείς δεν μπήκε στον κόπο να κοιτάξει το ακριβές κείμενο των δηλώσεων Σόιμπλε.

Η ειρωνεία του πράγματος, όμως, είναι ότι, αν δούμε τι πραγματικά ειπώθηκε από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας για τον Ελληνα ομόλογό του, θα διαπιστώσουμε ότι ο Σόιμπλε εν τέλει είχε άδικο και, επομένως, η ελληνική διαμαρτυρία ήταν σωστή, παρότι η αφορμή ήταν εσφαλμένη και η έκταση που έλαβε υπερβολική. Ο Σόιμπλε είπε απλώς ότι δεν φαντάζεται «ότι ο κ. Βαρουφάκης μπορεί να είναι τόσο αφελής σε επικοινωνιακά θέματα».