Ετσι είναι ο πάτος ...

Ο Σώρρας εμπνέει ... 

Τόσο καιρό πέφτουμε, καταρρέουμε, καταβαραθρωνόμαστε κι αναρωτιόμαστε στις κουβέντες, στο ίντερνετ, στις σελίδες τούτες: Μα πού είναι ο πάτος; Πώς μοιάζει; Ε νάτος. Φρονώ πως επιτέλους τον είδαμε. Η ιστορία με το “μνημείο για τους νεκρούς της ΕΡΤ”. Αυτός είναι ο πάτος.

Όλα τα παλαβά που συνέβαιναν μέχρι τώρα σ’ αυτή την ατέλειωτη κρίση και σ’ αυτή την απίθανη χώρα ήταν κραυγαλέα μα αποσπασματικά σημάδια, ανολοκλήρωτα. Τα πάντα πλέον γύρω μας μοιάζαν εξαχρειωμένα, μα όχι ακόμα ατόφια, ξεκάθαρα άθλια. Πάντα κάτω απ’ τα βουνά των σκουπιδιών στον καύσωνα υπήρχε κι ένα ολοένα και πιο θολό “ναι μεν, αλλά”. Ε, εδώ δεν υπάρχει. Ολόκληρη η ιστορία με το “μνημείο για τους νεκρούς της ΕΡΤ” είναι γελοία. Την παρακολουθείς και λες, εδώ είμαστε. Φτάσαμε στο τέλος της λογικής. Εδώ είναι ο πάτος.

Τεκμήρια διαβίωσης ή φορολογικής εξόντωσης;

Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας μας οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν αδιακρίτως στα δημόσια βάρη σύμφωνα με τις δυνάμεις τους, όπου με τη φράση «σύμφωνα με τις δυνάμεις τους», ορίζεται η αρχή της φοροδοτικής ικανότητας δηλαδή η συνεισφορά κάθε πολίτη ανάλογα με το πραγματικό εισόδημά του, το οποίο πρέπει να φορολογείται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε η φορολογική επιβάρυνση να είναι μικρότερη στα χαμηλά εισοδήματα και φυσικά μεγαλύτερη όσο μεγαλώνει το εισόδημα.

Τα τεκμήρια, διαβίωσης και απόκτησης περιουσιακών στοιχείων, καθιερώθηκαν με το Ν. 820/1978 ο οποίος είχε τίτλο «Περί λήψεως μέτρων διά την περιστολήν της φοροδιαφυγής και άλλων τινών συναφών διατάξεων», σε μία προσπάθεια της πολιτείας να περιορίσει το συνεχώς εντεινόμενο φαινόμενο της φοροδιαφυγής έχοντας, μέσω αυτών, μια κατ’ αρχήν ένδειξη φοροδοτικής ικανότητας. Στην πράξη όμως τα τεκμήρια λειτούργησαν ως ένας τρόπος προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος και της επιβολής φόρου.