Η Αριστερά στην οικονομία της γνώσης...

Π​ολλοί ήλπισαν ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 σηματοδοτούσε το τέλος της «νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης» και την επανάκαμψη της Αριστεράς. Εκαναν λάθος σε όλα, πλην ενός. Η παγκοσμιοποίηση βρίσκεται σε κρίση, κάτι που φαίνεται από την εκλογή λαϊκιστών, απομονωτιστών, εθνοκεντρικών ηγετών οι οποίοι εκλέγονται με το σύνθημα «η τάδε χώρα πρώτα». Ομως, η αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης δεν γίνεται με τους κλασικούς αριστερούς όρους. Παντού, κερδίζουν δεξιοί μέχρι ακροδεξιοί ηγέτες, ενώ η Αριστερά χάνει. Και δεν κερδίζουν με φιλελεύθερες οικονομικές συνταγές –αυτές προϋποθέτουν τις ανοιχτές αγορές– αλλά με νεοσυντηρητικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μείωση των φόρων για τα υψηλά εισοδήματα του Ντόναλντ Τραμπ ή η περικοπή των κοινωνικών δαπανών του Βίκτορ Ορμπαν. Και φυσικά οι δασμοί στις εισαγωγές δεν είναι φιλελεύθερη πολιτική.

Η ανανέωση της Νέας Δημοκρατίας να είναι τολμηρή και συνετή ...

Οσο πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών τόσο θα φουντώνουν οι συζητήσεις σε όλα τα κόμματα, για το ποιοι θα είναι υποψήφιοι βουλευτές και τόσο θα βγαίνουν από την θήκη τους τα εσωκομματικά μαχαίρια με στόχο την επόμενη ημέρα.

Στην Νέα Δημοκρατία είναι καθολικό το αίτημα για ανανέωση προσώπων. Το γεγονός πως στην αρχηγία του κόμματος αναδείχθηκε ένας νέος, ηλικιακά πολιτικός, δημιουργεί τις προσδοκίες πως κάτι ανάλογο θα συμβεί και στην σύνθεση της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Δημοκρατίας.

Επ΄αυτού πέφτει πολύ σπέκουλα, εμφανίζονται πολλά «κατευθυνόμενα» δημοσιεύματα και βρήκαν την ευκαιρία κάποιοι άσπονδοι φίλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη να ραδιουργήσουν.

Τα πράγματα όμως είναι πολύ απλά, γιατί:

Μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος…

Ο Ευκλείδης είχε καθυστερήσει. Αν ήθελε να προλάβει υπουργικό συμβούλιο θα έπρεπε να αναχωρήσει γρήγορα και να εγκαταλείψει την συντροφιά του γέροντα μοναχού. Είχε έρθει ελπίζοντας να βρει λύσεις για τα μυστήρια της ζωής και της Οικονομίας. Να βρει λίγη ελπίδα. Και ποιος ξέρει; Να μάθει αν μια ημέρα θα ήταν αυτός ο καραβοκύρης. Μην φύγεις, τον διέταξε ο μοναχός.

Ο Κριμιζής είναι το «παλιό» και ο Παππάς το «νέο» ...

 Όλη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι θεμελιωμένη πάνω στην αντίθεση του «παλιού» με το «νέο». Το πρώτο είναι επιβαρυμένο με όλα τα αρνητικά της Μεταπολίτευσης και το δεύτερο, άσπιλο και αμόλυντο, αγωνίζεται για να τα εξαλείψει.

Το απλοϊκό αυτό σχήμα χαράζει και τις διαχωριστικές γραμμές που διαπερνούν την πολιτική ζωή της πατρίδας μας. Να σημειώσω πως ανάλογο διαχωρισμό είχε κάνει και η δικτατορία των συνταγματαρχών όταν «αποκαλούσε τους πολιτικούς της δημοκρατικής Ελλάδος, φαυλοκρατία», όπως επισημαίνει στο χθεσινό άρθρο του στο Liberal ο Α.Λοβέρδος.

Οι καμπάνες της προπαγάνδας ...

Έτσι έχουν τα πράγματα και στην πολιτική, στη δημόσια ζωή, στις διεθνείς σχέσεις πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Και να αναζητούμε – κάθε φορά και κυρίως οι δημοσιογράφοι που πάντα είναι έτοιμοι να πουν «αυτό είναι σημαντικό» - τα πραγματικά αίτια μιας δήλωσης ή μιας κίνησης.

Όχι για να αρνηθούμε, αλλά για να γνωρίζουμε. Και για να αποδεικνύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε δεύτερες σκέψεις. Για να γνωρίζουν και οι άλλοι πως κι’ εμείς ξέρουμε πως έτσι εξελίσσονται τα πράγματα στη διεθνή σκηνή και στον κόσμο των συμμαχιών.

Διαφορετικά, αν δεν το κάνουμε αυτό, αν δεν λέμε στον λαό ότι αυτό γίνεται γι’ αυτούς τους λόγους, αν δεχόμαστε πως οποιαδήποτε θετική δήλωση ή κίνηση είναι αποτέλεσμα των μεγαλοφυών κινήσεων της κυβέρνησης.

Γιατί αν το κάνουμε αυτό, τότε απλά επιδιδόμαστε σε καθαρή προπαγάνδα.

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές οι τελευταίες ειδήσεις σχετικά με τη στάση του Γάλλου Προέδρου Μακρόν έναντι της Ελλάδας.

Ολόκληρη η επιστολή του Σταμάτη Κριμιζή που εξευτελίζει το κομματικό κράτος του Παππα κου...

Την παραίτησή του από τη θέση του προέδρου του Ελληνικού Διαστημικού Οργανισμού υπέβαλε ο Δρ. Σταμάτης Κριμιζής, σχεδόν έναν μήνα μετά τον ορισμό του ΔΣ του Οργανισμού.

Ο κ. Κριμιζής, στην μακροσκελή επιστολή παραίτησής του, έκανε λόγο για υπουργικές αποφάσεις που «πρακτικά ακύρωσαν το λόγο ύπαρξης του ΕΛΔΟ, καθιστώντας τον μια μη αξιόπιστη γραφειοκρατική δομή που θα μπορούσε να γίνει υποχείριο οποιουδήποτε πολιτικού προϊστάμενου».

Ο πρώην πρόεδρος του ΕΛΔΟ χαρακτηρίζει τον γενικό γραμματέα Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων Βασίλη Μαγκλάρα, «Τσάρο του Διαστήματος», επισημαίνοντας ότι δεν έχει καμία γνώση και εμπειρία σε αυτόν τον τομέα.

«Πολύ σύντομα μου έγινε σαφές ότι ο κ. Γ.Γ. Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων έχει αναλάβει, υπό την ανοχή του κ. Υπουργού, το ρόλο του «Τσάρου του Διαστήματος» στην Ελλάδα, αν και δεν έχει καμία γνώση και εμπειρία σε αυτόν τον τομέα. Φαίνεται λοιπόν πως εγώ περισσεύω, εφόσον δεν δέχομαι να είμαι φερέφωνο κανενός», ανέφερε ο κ. Κριμιζής συμπληρώνοντας προς το τέλος ότι ζήτησε και πήρε τις διαβεβαιώσεις που έπρεπε από τον κ. Υπουργό, οι οποίες όμως τελικά δεν τηρήθηκαν. «Προσπάθησα να κάνω το καλύτερο δυνατόν, αξιοποιώντας τους καλύτερους. Δυστυχώς η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.

Ολόκληρη η επιστολή παραίτησής του:

Γιατί είναι επιβεβλημένη η αμφίπλευρη διεύρυνση της ΝΔ...

Η Νέα Δημοκρατία εισέρχεται στην τελική ευθεία των εκλογών με τον αέρα της νίκης, που κανένας δεν αμφισβητεί. Αυτό το γεγονός καθιστά αναγκαίο το άνοιγμα του κόμματος στους όμορους χώρους, ώστε να κλειδώσει όχι μόνον την νίκη, αλλά κυρίως την αυτοδυναμία.

Έτσι θα πρέπει ο αρχηγός της παράταξης να κάνει ουσιαστική χειρονομία προς στελέχη που βρίσκονται τόσο στον εκσυγχρονιστικό -μεταρρυθμιστικό χώρο, όσο και στον χώρο της Δεξιάς.

Αυτός είναι ο ισχυρός ηγέτης, αυτός οφείλει να πάρει και την σχετική πρωτοβουλία. Μια τέτοια κίνηση εκπέμπει αυτοπεποίθηση και σιγουριά και δίνει στους πολίτες την αίσθηση πως είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.

Η δική τους σημαία είναι το ψέμα!

Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι όταν οι ψεύτες και οι τυχοδιώκτες κατορθώνουν να αναρριχηθούν στην εξουσία, προκαλούν μεγάλα δεινά – τα περισσότερα στα εθνικά θέματα.

Κυρίως επειδή χρησιμοποιούν αυτά τα θέματα για προπαγάνδα. Και επειδή καταφεύγουν πάντα στην προσφιλή τους τακτική: Το ψέμα. Το οποίο είναι η μοναδική σημαία τους! Μια σημαία ευκαιρίας!

Με μεγάλη άνεση είναι ικανοί για το ίδιο θέμα να λένε κάθε φορά ό,τι τους βολεύει τη συγκεκριμένη στιγμή. Και το κάνουν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα κατά το... 2060 μ.Χ.

«Στήνουν μαύρο μέτωπο με στόχο την παλινόρθωση του παλιού πολιτικού συστήματος». Αυτό δεν το είπε ο Α.Τσίπρας το 2015 ή το 2016. Το είπε προχθές στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του απογοητεύοντας και διαψεύδοντας όλους αυτούς που διαπιστώνουν μια σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί είναι κοινός τόπος πως ο τρόπος εκφοράς του λόγου χαρακτηρίζει και την ταυτότητα και την ποιότητα του υποκειμένου.

Η ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία ενός κόμματος, διαμορφώνεται μέσα στον χρόνο με συλλογικές διαδικασίες που εκφράζουν κάθε στιγμή την μέση συνείδηση του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Στιγμιαίες μεταλλάξεις που υπαγορεύονται από τις σκοπιμότητες της στιγμής, δεν μπορεί να αλλοιώσουν τα δομικά χαρακτηριστικά ενός κόμματος.

Πολύ δε περισσότερο, αν αυτά έχουν εμφανιστεί και δοκιμαστεί στην πράξη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με έντονες τις κινηματικές—εξωθεσμικές συμπεριφορές. Αυτό λέει το καταστατικό του, αυτό υποστηρίζουν τα μέλη και τα στελέχη του. Και όλοι εμείς οφείλουμε να δεχτούμε—στο πλαίσιο του δημοκρατικού πολιτεύματος-- αυτήν την ταυτότητα τους.

Γίναμε Βενεζουέλα: Το είπαν και το έκαναν!

Όταν τον Μάρτιο του 2013, λίγο μετά την κηδεία του «ονειροπόλου συντρόφου», του «μεγάλου ηγέτη», του «σπουδαίου επαναστάτη», «εμπνευστή των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων», αυτού που μετέτρεψε τη χώρα του σε «δημιουργικό εργαστήριο», του Ούγκο Τσάβες δηλαδή, ο κ. Τσίπρας μας είπε ότι θα μας κάνει Βενεζουέλα, το… εννοούσε!

Όπως είχε πει, «είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται τον δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που, αργά ή γρήγορα, θα πορευτούν και άλλοι λαοί, σε ολόκληρο τον κόσμο»!

Και το είπε και το έκανε – δυστυχώς στην Ελλάδα!

Να εμπιστευόμαστε τις δημοσκοπήσεις;

Αυτό το ερώτημα απασχολεί πολιτικούς και σχολιαστές. Υπαρκτό σε όλη του την έκταση, καθώς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δημιούργησε αμφιβολίες για την αξιοπιστία τους.

Και να αναλογιστούμε πως στα δημοψηφίσματα πάντα οι επιλογές είναι δύο και συνεπώς η δουλειά των δημοσκόπων είναι ευκολότερη.

Βασικό στοιχείο που καθιστά μια δημοσκόπηση αξιόπιστη είναι πληρέστερη δυνατόν αντιστοίχηση του δείγματος με τις υπάρχουσες τάσεις στους πολίτες. Γι΄αυτό, άλλωστε, βλέπουμε δημοσκοπήσεις που γίνονται το ίδιο χρονικό διάστημα, από διαφορετικές εταιρείες, να έχουν σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ τους.

Τουρισμός: Όταν μιλούν οι αριθμοί…

Το έχουμε πει άπειρες φορές: Το μόνο ζεστό χρήμα που μπαίνει στη χώρα και διαχέεται σε όλους τους επαγγελματικούς τομείς είναι το χρήμα από τον τουρισμό.

Αλλά σα να μην μας έφθανε το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια κυριολεκτικά φλεγόμενη περιοχή, επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνέβη και αυτό: Αυξάνονται οι τουρίστες και μειώνονται οι εισπράξεις.

Τα στοιχεία του περασμένου Ιανουαρίου είναι καταλυτικά: Αύξηση 16% στους ταξιδιώτες και μείωση κατά 3% στα έσοδα. (Προσθέστε εδώ και την δραματική μείωση των επισκεπτών από τη Ρωσία κατά 84,8%, για να καταλάβετε τι σημαίνει η εκ μέρους του κ. Τσίπρα άκρως διαφημισμένη προσπάθεια ενίσχυσης των σχέσεων με τη Μόσχα. Είναι προφανές πως πετυχαίνει πάντα τα αντίθετα αποτελέσματα!).

Ποιες εκλογές; Ποιος θέλει να βγάλει τον Αλέξη από τα αδιέξοδά του;

Ο κ. Τσίπρας βιώνει καθημερινά έναν εφιάλτη, την δραματική μείωση των συντάξεων από τον Ιανουάριο του 2019. Θα πάει σε εκλογές πριν ή μετά από το ορόσημο του Ιανουαρίου; Η αντιπολίτευση δεν έχει λόγο να θέλει εκλογές νωρίτερα. Όχι πριν καταρρεύσει και η τελευταία ψευδαίσθηση που είχε καλλιεργηθεί επί σειρά ετών για το τι είναι η Αριστερά.

Ας δούμε την μεγάλη εικόνα: Η Ελλάδα είναι μία χώρα με μεγάλο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, με έναν αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα, με ένα βαθιά προβληματικό τραπεζικό τομέα, χωρίς βιομηχανία, χωρίς ανεπτυγμένη πρωτογενή παραγωγή, με υψηλή φορολογία, με διαλυμένο το ασφαλιστικό σύστημα και με έντονο δημογραφικό πρόβλημα. Το 2050, μόλις σε 30 χρόνια, η Ελλάδα θα έχει περίπου τον ίδιο πληθυσμό με αυτόν που έχει σήμερα, με τους ηλικιωμένους, όμως, να αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία. Όλο αυτό σας φαίνεται βιώσιμο;

Ούτε την ψήφο τους δεν θα βρουν!

Έβαλαν μπροστά γνωστούς δημοσκόπους για να αποδείξουν ότι ο Αλέξης ο Τσίπρας σχεδόν προηγείται του Κυριάκου Μητσοτάκη. Την ίδια ώρα περιφέρουν στις τηλεοράσεις γνωστούς «γίγαντες» της πολιτικής ζωής για να διαδώσουν την ιδέα ενός νέου Δεξιού κόμματος. Το κακό δεν είναι ότι τα πιστεύουν αυτά που λένε και κάνουν. Αλλά ότι στην… άλλη πλευρά υπάρχουν αρκετοί χρήσιμοι ηλίθιοι.

Είναι αλήθεια ότι στην Νέα Δημοκρατία υπάρχουν στελέχη που πιστεύουν ότι η ακτινοβολία τους είναι πολύ μεγαλύτερη από την πραγματική. Η θητεία τους σε πρώην κυβερνήσεις τους έχει δημιουργήσει μια στρεβλή εντύπωση, ότι θα κατέβουν στον δρόμο και ο λαός θα τους σηκώσει στα χέρια. Δεν μπορούν να συγχωρέσουν στον εαυτό τους ότι στις εσωκομματικές εκλογές εκλέχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και κάπου εδώ αρχίζει να βρίσκει έδαφος ο ΣΥΡΙΖΑ για να εκτελέσει τα σχέδιά του.

Έχει και η προπαγάνδα τα όριά της ...

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλονται εντός και εκτός συνόρων για να στηριχθεί η κυβέρνηση των capital control, της υπερφορολόγησης και του υπερταμείου (γι’ αυτό άλλωστε δίνεται και αυτή η πρωτοφανής στήριξη), η πραγματικότητα των αριθμών είναι αμείλικτη.

Τον Μάρτιο, ο Δείκτης Οικονομικού Κλίματος υποχώρησε στις 99,8 μονάδες, δηλαδή κάτω από το όριο των 100 μονάδων, καθώς, όπως προκύπτει από την έρευνα οικονομικής συγκυρίας του ΙΟΒΕ, εμφανίζεται «εξασθένηση των επιχειρηματικών προσδοκιών σε όλους τους επιμέρους τομείς της οικονομίας» και εντονότερα επιδεινώνονται οι επιχειρηματικές προσδοκίες στις κατασκευές και στη βιομηχανία, αλλά και στις υπηρεσίες και στο λιανικό εμπόριο.

Ιδού τα Ίμια ιδού και το πήδημα ...

Χθές ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών ανακήρυξε επίσημα τα Ίμια τουρκικά. «Υπό τουρκική κυριαρχία». Η είδηση μεταδόθηκε σαν μια ακόμα κλιμάκωση της έντασης από την Τουρκία. Καμιά σχέση με την πραγματικότητα! Επίσης, μεταδόθηκε σαν αρνητική εξέλιξη. Αντιθέτως. Η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να αισθάνεται ανακουφισμένη!

Η ανακήρυξη των βραχονησίδων σε τουρκικές δεν είναι κλιμάκωση καμιάς έντασης. Είναι επίσημη δήλωση κυριαρχίας. Δηλαδή κατάληψής τους από την Τουρκία. Και επειδή η Τουρκία δεν είναι κράτος θεωρίας, αυτό σημαίνει ότι η συμπεριφορά της στα νησιά θα αλλάξει ριζικά. Και θα υπερασπίζεται πλέον στο διηνεκές αυτή τη θέση. Δηλαδή τα «τουρκικά Καρντάκ». Με κάθε μέσο. Όχι στη θεωρία. Στην πράξη.

Το εθνικό συμφέρον και το δικό τους ...

Η ιστορία με τη σημαία στη βραχονησίδα θυμίζει ενοχλητικά Ιμια 1996. Το περιστατικό τίθεται ξαφνικά στο πεδίο των ελληνοτουρκικών και μάλιστα με αξιοσημείωτη επισημότητα και αυτοπεποίθηση από την πλευρά της Τουρκίας, ώστε, τουλάχιστον στο επίπεδο της διεθνούς κοινής γνώμης, δύσκολα να αμφισβητείται. Ο Νορβηγός ή ο Ινδονήσιος, που κοιτάζει από γενικό ενδιαφέρον τα διεθνή στο CNN, δεν μπορεί να γνωρίζει τα ελληνοτουρκικά εις βάθος· του αρκεί ότι την καταγγελία κάνουν πρώτα ο πρωθυπουργός και έπειτα ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, παρουσία μάλιστα του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ και στις δύο περιπτώσεις. Επομένως, δεν έχει σοβαρούς λόγους να αμφισβητήσει τη βαρύτητα της καταγγελίας.

Homo graecus ή homo sovieticus ...

«Το πολιτικό ύφος του κόμματος είναι χυδαίο, η γλώσσα ξεδιάντροπη, ο τρόπος σκέψης ύπουλος, η αντίληψη περί δικαίου αυθαίρετη, η επιχειρηματολογία υποκριτική».

Αυτά τα διόλου κολακευτικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν τα γράφει κάποιο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, ή κάποιος αντιπολιτευόμενος σχολιαστής. Τα γράφει, δυστυχώς, η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine στην κυριακάτικη της έκδοση.

Μια εφημερίδα που, κατά καιρούς, έχει αναδείξει και κάποια θετικά στοιχεία της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης.

Το Υπερταμείο στην υπηρεσία των δανειστών ...

Τελικά η αλήθεια εξακολουθεί να αποτελεί κάτι το τόσο πολύτιμο, που πρέπει να κρύβεται κάτω από πολλά μαξιλάρια ψεμάτων – για να θυμηθούμε και τον Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Στα ψέματα συμπεριλαμβάνονται και οι μισές αλήθειες και η απόκρυψη της αλήθειας και η στρεβλή παρουσίαση της πραγματικότητας.

Με δυο τέτοιες περιπτώσεις βρισκόμαστε αντιμέτωποι αυτόν τον καιρό – τρόπος του λέγειν δηλαδή το «βρισκόμαστε αντιμέτωποι», αφού ουδείς έχει δώσει την πρέπουσα σημασία.

Σήμερα, θα ασχοληθούμε με την πρώτη:

Ολόκληρη η Βαρυσήμαντη Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής ...

-Σήμερα συνεδριάζει η Κεντρική Επιτροπή του Κινήματος Αλλαγής. Θα παρευρεθείτε στη συνεδρίαση;

«Όχι. Δεν ασχολούμαι με τα οργανωτικά ζητήματα και τις εσωκομματικές δραστηριότητες. Βλέπω όμως ότι αυτό που επιτεύχθηκε με τη διαδικασία άμεσης εκλογής επικεφαλής, με σημαντική συμμετοχή πολιτών, αποδυναμώνεται με την επικράτηση μιας παλαιοκομματικής πρακτικής διακανονισμών «κορυφής» και παραγοντισμών. Φτάσαμε έτσι σε ένα Συνέδριο χωρίς εκλεγμένους συνέδρους, σε μια Κεντρική Επιτροπή και σε μια Εκτελεστική Γραμματεία με μέλη διορισμένα από τα πρόσωπα που κλήθηκαν να συγκροτήσουν το Πολιτικό Συμβούλιο πριν το Συνέδριο αλλά παραμένουν και μετά ως μόνιμη κατάσταση. Αυτά δεν συνέβαιναν ούτε στην Ένωση Κέντρου στις αρχές της δεκαετίας του 1960, χωρίς φυσικά να κάνω σύγκριση με τις προσωπικότητες εκείνης της εποχής. Αυτές οι συνεχείς οργανωτικές «διευθετήσεις» επηρεάζουν τον πολιτικό λόγο, την αξιοπιστία, τη στρατηγική ευκρίνεια και τη δυναμική του σχήματος. Δεν έχω, συνεπώς, να συνεισφέρω κάτι ως ένα από τα μέλη αυτού του σώματος. Συνεισφέρω ό,τι μπορώ ως μέλος της μιας από τις δυο Κοινοβουλευτικές Ομάδες του σχήματος.»

Το κατεστημένο και οι φαντασιώσεις του ...

Στην Ολλανδία η ύπαρξη ενός δικτύου κατασκοπίας της Τουρκίας, που είχε ως βάση τα -πολλά πλέον- τζαμιά στη συγκεκριμένη χώρα, ήταν η αιτία για να εξελιχθεί η υπόθεση σε ένα μεγάλο σκάνδαλο διεθνών διαστάσεων. Αργότερα, το Euronews μίλησε για δίκτυο κατασκοπίας της Τουρκίας, που έχει παρακλάδια στις πέντε από τις επτά ηπείρους του πλανήτη. Η Αυστραλία και η Ανταρκτική μέχρι στιγμής δεν είναι στη λίστα των κατασκοπευτικών προτεραιοτήτων του Ερντογάν.

Συρία: Επτά χρόνια «ένοπλη διπλωματία» ...

Επτά χρόνια πολέμου κλεισμένα, πάνω από 350.000 νεκροί, τουλάχιστον ένδεκα εκατομμύρια εκτοπισμένοι, επανειλημμένες καταγγελίες για χρήση χημικών, αναμέτρηση δύο συνασπισμών κρατών, αναβίωση του Ψυχρού Πολέμου, με την προπαγάνδα, αυτόν τον «πόλεμο μέσα στον πόλεμο», να προηγείται των πυραύλων.

Η «ουρά» της περίφημης «Αραβικής Άνοιξης» μετράει πληγές πάνω στο σώμα του συριακού λαού. Από τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου μερικές παραπάνω…

«Ο πόλεμος είναι η διπλωματία με άλλα μέσα», είχε πει ο Κλαούζεβιτς.

Στην περίπτωση της Συρίας – και γενικά της Αραβικής Άνοιξης – η διπλωματία πήρε από την αρχή τα όπλα.

Στην πραγματικότητα, διπλωματία ουδέποτε υπήρξε. Εκ των υστέρων μπορούμε να μιλάμε για «ένοπλη διπλωματία».

Ενα άρθρο (Α. Σαμαρά) και μια συνέντευξη (Β. Βενιζέλου) που τάραξαν τα νερά...

Δεν είναι τυχαίο πως και οι δύο συγκρότησαν μια από τις καλύτερες κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης. Με κριτήριο πάντα τον βαθμό δυσκολίας του έργου που είχε να επιτελέσει και τον βαθμό αποτελεσματικότητας.

Με απλά λόγια τι παρέλαβε η συγκυβέρνηση Σαμαρά—Βενιζέλου και τι παρέδωσε.Και όμως αυτό το έργο η μεν Νέα Δημοκρατία το προβάλλει με χαλαρότητα, το δε ΠΑΣΟΚ, όχι μόνον επιδεικτικά το αγνοεί, αλλά αισθάνεται και αμήχανα για αυτήν την συνεργασία.

Λες και κάποιος υποχρέωσε π.χ. την κυρία Φ. Γεννηματά να γίνει υπουργός. Συνεργάστηκαν γιατί αυτό επέβαλε το συμφέρον της πατρίδας μας.

Και πάλι θα ξανασυνεργασθούν αν οι μετεκλογικές συνθήκες το ξαναεπιβάλλουν. Αυτό ακριβώς είπαν, ο καθένας με τον τρόπο του, ο Α. Σαμαράς και ο Β. Βενιζέλος.

Τα αισθήματα του υπουργού ...

Ας υποθέσουμε ότι η σπουδή του κ. Καμμένου να ανακοινώσει πρώτος τον θάνατο του Γιώργου Μπαλταδώρου υποκρύπτει κάποιο αίσθημα. Δεν εννοώ αίσθημα πολιτικής ενοχής, θα περίμενα πολλά. Δεν νομίζω ότι περνάει από το μυαλό ούτε το δικό του, ούτε του πρωθυπουργού του ότι έχουν μερίδιο ευθύνης στον πόλεμο νεύρων που έχει κηρύξει στη χώρα μας η Τουρκία. Η κλιμάκωση του οποίου, αν μη τι άλλο, δηλοί κάποια ανικανότητα ή έστω αστοχία πολιτικού υλικού, πάντως αδυναμία χειρισμών, που πωλείται σε πολύ καλή τιμή με το περιτύλιγμα της ρητορείας και του παιδιάστικου παλικαρισμού. Η κυβέρνηση πάσχει από την αμηχανία του έφηβου που πάει για πρώτη φορά με γυναίκα. Συμπεριφέρεται σαν να μην ξέρει τι να κάνει, τι να πει, πώς να αντιδράσει. Οι πασχαλινές ευχές του κ. Τσίπρα στους δύο στρατιωτικούς περιγράφουν με ακρίβεια αυτήν την αμηχανία. «Απαιτούμε το τέλος του Γολγοθά σας», δήλωσε, λες και ύψωνε πανό σε διαδήλωση. Οταν εκπροσωπείς μια χώρα ολόκληρη δεν φθάνει να απαιτείς. Πρέπει να έχεις βρει και τον τρόπο για να ικανοποιηθεί η απαίτησή σου. Είναι η διαφορά του πρωθυπουργού από τον απλό πολίτη.

Κ. Μητσοτάκης : Έτσι θα επαναφέρουμε την ανάπτυξη στην χώρα ...

«Για το πως θα αναβιώσει και πάλι η αγορά των ακινήτων έχουμε καταθέσει ένα πλαίσιο έξι βασικών προτάσεων, που πιστεύουμε ότι θα δώσουν μια νέα πνοή σε μια αγορά την οποία θεωρούμε απολύτως καθοριστική για να συνεισφέρει στη συνολική αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας. Γι’ αυτό και το ζήτημα της αγοράς ακινήτων στο δικό μας σχέδιο για την ανάπτυξη βρίσκεται σε απόλυτη προτεραιότητα.
Μιας και μιλάμε και για αναπτυξιακά σχέδια δεν μπορώ να μη σχολιάσω το γεγονός ότι με παραπάνω από 2 χρόνια καθυστέρηση, η Κυβέρνηση φαίνεται να καταρτίζει επιτέλους ένα αναπτυξιακό σχέδιο για τη χώρα. Χωρίς, όμως, καμία διαβούλευση, χωρίς να κάνει καμία συζήτηση με τους φορείς της αγοράς. Είναι ένα σχέδιο το οποίο κρατάει κρυφό, μυστικό. Το συζητά με τους θεσμούς, αλλά όχι με τους Έλληνες πολίτες.

Χτυπήθηκε το Mirage κ. υπουργέ;

Ο Π. Καμμένος είναι υπουργός Άμυνας της χώρας. Ο τίτλος του απαιτεί μεγάλη σοβαρότητα. Πολύ μεγαλύτερη από όση επιδεικνύει ο κ Καμμένος. Ο υπουργός Άμυνας ανέβασε χτες στο ανεπίσημο, υπερεθνικό, ανεξέλεγκτο, χαβαλετζίδικο μέσο κοινωνικής δικτύωσης Twitter την είδηση του θανάτου ενός Έλληνα πιλότου εν υπηρεσία. Πριν το κάνει επίσημα το ελληνικό Πεντάγωνο. Με φρασεολογία που παραπέμπει σε χτύπημα από την Τουρκία!

Ίσως θα ήταν προτιμότερο να άφηνε το twitter για να παίζει μ' αυτό το παιδί του, όπως έχει ο ίδιος υποστηρίξει στο παρελθόν. Για να αποφύγει την προσωπική ευθύνη των γραπτών του. Αφού έχει δυσκολία να σταθμίζει τις συνθήκες, τις στιγμές και τη βαρύτητα των λέξεων στον επίσημο γραπτό λόγο.

Επενδύσεις: Ούτε στο νυχάκι του Σαμαρά ο Τσίπρας ...

Η τακτική του «μεγάλου ψέματος» παραμένει στο επίκεντρο της στρατηγικής του κ. Τσίπρα. Γι’ αυτό και κατά την ομιλία του στο Λαύριο (31 Μαρτίου, παραμονή πρωταπριλιας), δήλωσε το απίστευτο:

«Μόνο μέσα στη βδομάδα που μας πέρασε, ανακοινώθηκαν τρία μεγάλα επενδυτικά σχέδια που αφορούν την χώρα μας».

Αναφέρθηκε στην επένδυση της Deutsche Telekom για την ανάπτυξη τεχνολογικών δικτύων οπτικών ινών, ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, στην ανακοίνωση της δημιουργίας ενός fund συνολικού ύψους 400 εκατομμυρίων ευρώ, σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στην ανακοίνωση της απόφασης της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης να επενδύσουν 600 εκατομμύρια το 2018, άλλα τόσα το 2019 και να παρατείνουν τη συνεργασία τους με τη χώρα μας, επενδύοντας ακόμη περισσότερα έως το 2025.

Έξω οι εγκληματίες, μέσα οι νοικοκυραίοι ...

Mετά τη δολοφονία του εστιάτορα Μανώλη Οικονόμου στην Υδρα η Αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη επτά Γεωργιανών. Στα πολλά παράλογα της υπόθεσης ήταν και το γεγονός ότι «οι αστυνομικοί, όταν συνέλαβαν τους δύο από τους επτά Γεωργιανούς, βρήκαν τα αποφυλακιστήρια στις τσέπες τους...» Οι συγκεκριμένοι ήταν από τους χιλιάδες ευεργετηθέντες εγκληματίες του νόμου Παρασκευόπουλου. Η παραπάνω ιστορία έχει τη σημασία της για να καταλάβουμε το νομικό περιβάλλον που αντιμετωπίζει o 88χρονος από τη Γλυφάδα, ο οποίος πυροβόλησε τους επίδοξους ληστές του.

Μέχρι στιγμής γνωρίζουμε ότι ο 88χρονος πυροβόλησε όταν δύο κακοποιά στοιχεία εισέβαλαν στο σπίτι του. Τώρα αντιμετωπίζει τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες από το ελληνικό κράτος. Αν η έρευνα επιβεβαιώσει την αρχική εικόνα για το τι συνέβη το πρωί της Τρίτης, τότε θα έχουμε μια τυπική περίπτωση για το πώς το κράτος αντιμετωπίζει τον πολίτη που μόνο σκοπό έχει να προστατέψει τη ζωή και την περιουσία του.

Ο Κώστας Μπακογιάννης και ο καπετάν-Ερμής ...

Είναι γεγονός πως ένα κομμάτι του φιλελεύθερου χώρου αρέσκεται να δηλώνει πως «τιμά την Αριστερά και τους αγώνες της». Προφανώς, όσοι το υποστηρίζουν το κάνουν είτε από άγνοια της Ιστορίας είτε από ιδεολογική σύγχυση.

Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που την αποτελούν όλοι όσοι αισθάνονται άσχημα που δεν είναι Αριστεροί.

Προχθές ο Κώστας Μπακογιάννης τιμώντας την μνήμη του καπετάν –Ερμή δήλωσε πως «ο Β.Πριόβολος αφήνει πίσω του διδάγματα αγώνα για τους αδύναμους, τους αδικημένους, τους κατατρεγμένους, τους ξεχασμένους....για την Δικαιοσύνη, την Δημοκρατία, την Ενότητα».

Πασχαλινά ψέματα και Γολγοθάς δίχως τέλος ...

Πάσχα μπαίνει Πάσχα βγαίνει, Τσίπρας και Καμμένος υπόσχονται σταθερά… ανάσταση νεκρών! Και είναι τέτοια η περιφρόνησή τους προς τον ελληνικό λαό, τον οποίο έχουν υποβάλει σε έναν διαρκή Γολγοθά, που στα μηνύματά τους τα πασχαλινά χρησιμοποιούν, κάθε χρόνο, τις ίδιες ακριβώς εκφράσεις και λέξεις. Κάθε Πάσχα, η ανάσταση έρχεται, οι καλύτερες μέρες έρχονται, βρισκόμαστε στην «τελευταία στάση», κάθε δική τους Ανάσταση είναι «ξεχωριστή» και «σηματοδοτεί». Προσέξτε:

Ανάπτυξη : Η Ryanair κλείνει τη βάση της στα Χανιά στο μέσον της σαιζόν ...

Κλείνει τη βάση της στα Χανιά και μειώνει τις πτήσεις εσωτερικού στην Ελλάδα η ιρλανδική αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους Ryanair.

Σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση της εταιρείας, από την 1η Ιουνίου προχωρά στη μείωση των δρομολογίων εσωτερικού στην Ελλάδα μεταφέροντας ένα αεροσκάφος από την Αθήνα και ένα από τα Χανιά σε βάσεις της στη Γερμανία, όπου επεκτείνει τις υπηρεσίες της.

Η μαφία των αντισυνταγματικών νόμων ...

Όπως είναι γνωστό, ο Γ Κατρούγκαλος είναι συνταγματολόγος. Δηλαδή νομικός. Πώς είναι δυνατόν ένας νομικός να φτιάχνει έναν νόμο αντισυνταγματικό σαν τον ασφαλιστικό με τον ΕΦΚΑ; Με εξόφθαλμη την άνιση μεταχείριση πολιτών στα βάρη τους; Είναι κακός νομικός ο υπουργός; Η επαγγελματική του πορεία δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Το αντίθετο. Η απάντηση δεν βρίσκεται στον υπουργό. Αλλά, στη γραμμή της κυβέρνησης! Και όχι μόνο στο ασφαλιστικό.

Μια σύντομη ιστορική αναδρομή σε μερικά από τα βασικά νομικά πεπραγμένα της δείχνει το δρόμο.

Στην αρχή ήταν ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες. Νομικοί και πεπειραμένοι δημοσιογράφοι φώναζαν ότι έχασκε συνταγματικά. Επειδή το σύνταγμα, εκτός των άλλων, στηρίζεται σε μερικές βασικές αρχές. Μεταξύ των οποίων η ίση μεταχείριση. Ο αρμόδιος υπουργός εκώφευσε. Όχι επειδή δεν είχε νομικούς συμβούλους. Αλλά, επειδή δεν είχε δημοκρατική παιδεία. Πίστευε ότι η θέση εξουσίας και οι γνωριμίες με μέλη του δικαστικού σώματος αρκούσαν. Διαψεύστηκε. Πούλησε όμως στους αφελείς από το λαό ότι στρίμωξε τους καναλάρχες σε πέντε δωμάτια 4χ4! Τα οποία, μαζί με τα ανώφελα έξοδα της παρωδίας τα πλήρωσε ο επαναστάτης λαός…

Ιστορίες γραφειοκρατικής παραφροσύνης ...

Μαζί με τις ευχές μου, θα ήθελα χρονιάρες μέρες να ξεφύγω από την αμείλικτη και δυσοίωνη επικαιρότητα και να αναφερθώ σε ένα απίθανο περιστατικό που συνέβη την εποχή της χούντας, το οποίο θα μπορούσε ίσως να συμβεί και σήμερα χάρη κυρίως στην ακατανίκητη δημοσιοϋπαλληλική μονιμότητα.

Περνώντας με ΙΧ από την Ιταλία (1970) μου έκλεψαν από το αυτοκίνητο μια τσάντα, κάτι διόλου ασυνήθιστο στη χώρα αυτή. Δυστυχώς είχα μέσα και την ταυτότητά μου. Ετσι ξεκίνησα να βγάλω άλλη. Πρώτο απαραίτητο χαρτί το πιστοποιητικό γεννήσεως. Υποβάλλω στο υπουργείο Εσωτερικών αίτηση και ο υπάλληλος κοιτώντας με βλοσυρά μού ζητεί: «Την ταυτότητά σας». Δυσκολεύθηκα να βρω λόγια από την κατάπληξη για να παρατηρήσω ευσεβάστως ότι το πιστοποιητικό το ζητούσα για να βγάλω νέα ταυτότητα, επειδή μου έκλεψαν την παλαιά. Εκείνος όμως ήταν κατηγορηματικός: «Χωρίς να μου δείξετε ταυτότητα εγώ δεν μπορώ να σας δώσω το πιστοποιητικό. Ετσι λέει ο νόμος!».

Είναι συνυπεύθυνοι για ό,τι γίνεται ...

Αναφέρομαι στα ελάχιστα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που, κάποιοι αριστερούληδες προξενητάδες, προσπαθούν να τα εμφανίσουν πως κινούνται προς την σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση.

Αρχικά, είναι γνωστό πως αυτοί αποτελούν αμελητέο μέγεθος στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά εκπροσωπούν τους εαυτούς τους και τίποτα περισσότερο.

Ομως αυτός ο διαχωρισμός τους από τον σωρό των Συριζαίων εξυπηρετεί αυτούς που υποστηρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινείται, σταδιακά, προς πιο μετριοπαθείς θέσεις. Ως εκ τούτου, η συνεργασία μαζί του βρίσκεται μέσα στην λογική των εξελίξεων.

Συγχρόνως, οι φερόμενοι ως κεντροαριστεροί Συριζαίοι, με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να αποκτήσουν κάποιον ρόλο στο μετεκλογικό σκηνικό. Τότε, που –μετά την εκλογική ήττα—θα τεθούν επί τάπητος όλα τα ζητήματα που αφορούν την ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος τους.

Χρόνια Πολλά !

Θερμές Ευχές...

Το κόστος του τέλους ...

Το κόστος της αρχής, δηλαδή το κόστος εκείνου του πρώτου εξαμήνου με τον Βαρουφάκη, το γνωρίζουμε, έστω και κατά προσέγγιση: από τα 100 δισ., σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς, έως ακόμη και τα 200, όπως το υπολογίζει ο Τόμας Βίζερ. Το κόστος του τέλους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν το γνωρίζουμε ακόμη. Ελπίζω μόνο να μην έχει τη μορφή μιας «εθνικής τραγωδίας», κατά το στερεότυπο. Να μην είναι, δηλαδή, μια ανεπανόρθωτη ζημία την οποία θα υποστεί η εθνική κυριαρχία. Ειλικρινά, το ελπίζω· διότι, ουαί και αλίμονο αν συμβεί το απευκταίο με την Τουρκία: η χώρα για μακρό διάστημα θα εγκλωβιστεί στη νοσηρή εσωστρέφεια του πληγωμένου εγωισμού και της έξαρσης του εθνικισμού, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ανάπτυξή της. Ο φόβος του τελικού κόστους είναι εύλογος, διότι αυτό που ζούμε εδώ και περίπου δύο μήνες μοιάζει να είναι το τέλος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπορεί να διαρκέσει, μπορεί να είναι μακρόσυρτο και οδυνηρό· αυτό είναι όμως.

Τουρκία: Έλλειψη κράτους δικαίου και πολιτική αστάθεια καταστρέφουν τις ξένες εταιρείες ...

Οι γερμανικές εταιρείες ήταν για πάνω από εκατό χρόνια ευπρόσδεκτες στην Τουρκία. Για παράδειγμα, η Siemens βρίσκεται εδώ και 161 χρόνια στη χώρα, όταν η τότε Οθωμανική αυτοκρατορία στα μέσα του 19ου αιώνα, αποφάσισε να δημιουργήσει την τηλεγραφική της υπηρεσία.

Σήμερα στην Τουρκία δραστηριοποιούνται περισσότερες από 7.000 γερμανικές εταιρείες, επενδύοντας σχεδόν 13 δισ. ευρώ σε εργοστάσια, καταστήματα και γραφεία. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, το κλίμα έχει αλλάξει, αναφέρουν εκπρόσωποι των επιχειρήσεων.

Αυτό οφείλεται κυρίως στην πολιτική αστάθεια στη χώρα γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Welt. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξακολουθεί να ισχύει μετά την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι φυλακίστηκαν, περιορίστηκαν οι εξουσίες του κοινοβουλίου, ακόμα και ιδιωτικές εταιρείες δέχτηκαν πιέσεις.

Ο νεόπλουτος θείος ΣΥΡΙΖΑ...

Οι σπαρταριστές ιστορίες για διορισμούς ημετέρων δεν έχουν τέλος στον «υπαρκτό σουρεαλισμό» της ελληνικής πανδαισίας. Από καταβολής κράτους, υπάρχουν απίθανες καταγραφές για τις πιο τρελές περιπτώσεις.

Επομένως, η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί ιδιαιτερότητα. Η μόνη διαφορά βρίσκεται στην διαχείριση του «ηθικού πλεονεκτήματος» και στην παντελή έλλειψη αιδούς που τους διακρίνει. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι αυτοί δεν ντρέπονται. Ούτε για την εμπλοκή τους σε διάφορες ραδιουργίες ούτε και για τις εντυπώσεις που δημιουργούνται όταν έρχονται οι αποκαλύψεις.

Μακεδονικός Αγώνας και σύγχρονη ψοφιοσύνη ...

«Εντυπωσιακό!» «Απίστευτο!» «Ποιος το περίμενε;» «Μετά από τόσα μνημόνια και τόση ταλαιπωρία!» «Να μην ξεσηκωθούν για τις περικοπές και να ξεσηκωθούν για τη Μακεδονία!»

Τέτοια κατάπληκτα σχόλια ακούγονται τους τελευταίους μήνες…

Δεν ξέρω πόσοι ήταν αυτοί που ξαφνιάστηκαν μπροστά στην παλλαϊκή αντίδραση, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε - ξαφνικά και με μεγάλη πρεμούρα – να επιταχύνει τις συνομιλίες με το γειτονικό κρατίδιο και μάλιστα με σαφή πρόθεση να δοθεί το όνομα.

Αυτό που με βεβαιότητα μπορώ να πως είναι πως κυρίως ξαφνιάστηκαν αυτοί που δεν γνωρίζουν Ιστορία και επομένως δεν διαθέτουν ιστορική συνείδηση.

Διότι μόνο άνθρωποι που δεν διαθέτουν ιστορική συνείδηση μπορούσαν να διανοηθούν σύγκριση… μνημονίων και Μακεδονίας και να καταλήξουν στο συμπέρασμα πως… οι αντιδράσεις θα ήταν πανομοιότυπες!

Το «ναι» του ΚΑΣ είναι ένα ακόμα ρεζίλεμα ...

Τελικά, το ρεζίλι δεν το γλιτώσαμε. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο πήρε πίσω το «όχι» που είπε στο BBC για να γυρίσει σκηνές από τη Μικρή Τυμπανίστρια στο ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, οι «επαναστάτες» αρχαιολόγοι κατάπιαν αμάσητες τις κορώνες για το σενάριο που «δεν ταίριαζε με τα ιερά μνημεία» και η παραγωγή είπε για μια ακόμα φορά: Μη δίνεις σημασία. Δεν έχουμε να κάνουμε με σοβαρή χώρα.

Τι κατάφερε το ΚΑΣ με τη στάση του απέναντι στην παραγωγή του BBC; Να γελοιοποιηθεί και να γελοιοποιήσει και τη χώρα. Για πολλοστή φορά και από άλλη μια νεοελληνική σκοπιά. Η χτεσινή του συνεδρίαση κατόρθωσε να περικόψει τις ώρες γυρίσματος από 7πρωι-7απόγευμα σε 7 με 1 το μεσημέρι! Τρομερό επίτευγμα! Με τεράστια οφέλη στον ελληνικό τουρισμό, τον πολιτισμό και την επισκεψιμότητα του ναού του Σουνίου!

Σκίζει στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ ... :-)

Με ποσοστό 4,4% προηγείται η Νέα Δημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Καπα Research για την εφημερίδα Εθνος. Συγκεκριμένα η Ν.Δ. συγκεντρώνει ποσοστό 21,6% στην πρόθεση ψήφου έναντι 17,2% του κυβερνώντος κόμματος.

Ακολουθούν στην τρίτη θέση Κίνημα Αλλαγής και Χρυσή Αυγή με 7,8%, ενώ ποσοστό 6,3% συγκεντρώνει το ΚΚΕ.

Κάτω από το όριο του 3% συγκεντρώνουν, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, οι ΑΝΕΛ 2,5%, η Ενωση Κεντρώων 2,3%, 1,5% η Λαϊκή Ενότητα, 1,7% η Ελληνική Λύση, 1,4% Πλεύση Ελευθερίας και ΛΑΟΣ, 1,2% ΜεΡΑ25 και ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Υπάρχουν λύσεις για το Συμβούλιο της Επικρατείας…

Στις Δημοκρατίες, τα Συμβούλια της Επικρατείας υπερασπίζονται το Σύνταγμα, δια του ελέγχου της συνταγματικότητας των νόμων και των αυθαιρεσιών της διοίκησης.

Στα καθεστώτα, χρειάζεται να υπερασπιστούν το Σύνταγμα και έναντι γενικότερων απόψεων, νοοτροπιών, αντιλήψεων τις οποίες τα καθεστώτα επιβάλλουν αδιαφορώντας για αρχές που διαπερνούν το σύνολο του Θεμελιώδους Νόμου.

Εκεί βρισκόμαστε σήμερα.

Σε σημείο που θυμίζει τις πιο σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας μας. Τότε που κάποιοι επιχείρησαν να επιβάλουν τις απόψεις τους στο ΣτΕ, υποστηρίζοντας ότι το καθεστώς το οποίο εκπροσωπούν είναι «Επανάστασις», στηρίζεται εις τας λόγχας και «κόβει κεφάλια»! Είναι γνωστή η ιστορία του Παττακού και του αείμνηστου προέδρου τότε του ΣτΕ και μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας Στασινόπουλου.

Νίκο, αυτήν την στιγμή το μοναδικό ζήτημα είναι να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ ...

Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι αγαθοεργά σωματεία ούτε χώροι ανάγνωσης λογοτεχνικών έργων.

Όλα τα κόμματα αποβλέπουν στην διακυβέρνηση της χώρας τους. Όλα τα κόμματα επιδιώκουν, με την ψήφο των πολιτών, να ανέλθουν στην εξουσία. Όλα τα κόμματα, όταν αισθανθούν ισχυρά, ζητούν εκλογές.

Διαφορετικά αυτοακυρώνονται.

Κόμμα που ασχολείται μόνον με θεωρητικές αναζητήσεις, μετατρέπεται πολύ γρήγορα σε έναν όμιλο λίγων, αλλά «εκλεκτών».

Τα κόμματα, στις Δημοκρατίες, κερδίζουν τις εκλογές με τις πολιτικές τους θέσεις και την προσωπικότητα του αρχηγού τους. Συνεπώς, το ποιος κυβερνά δεν είναι ξεκομμένο από το πώς κυβερνά.

Έτσι αναδεικνύεται σε σταυρικό πρόβλημα το ποιος κυβερνά την χώρα, καθώς αυτό συναρτάται με πολιτικές θέσεις, ύφος, πρόσωπα.

Ούτε κουβέντα για το τέταρτο τρίμηνο ...

Το δ΄ τρίμηνο του 2017 υπήρξε χωρίς αμφιβολία από τα χειρότερα των τελευταίων χρόνων (εξαιρώ πάντα την περίφημη πρώτη φορά αριστερά του 2015 που, ωστόσο, είχε σοβαρές επιπτώσεις στο 2016).

Δεν βλέπω, όμως, να λέει κανείς κουβέντα.

Διότι εκτός από την ισχνότατη ανάπτυξη της τάξης του μόλις 0,1% που παρουσιάστηκε στο τέταρτο τρίμηνο (σε σχέση με το τρίτο τρίμηνο) σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, είχαμε και τα άλλα.

Ποιοι αποτελούν στη Bουλή την «προοδευτική» πλειοψηφία;

Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει την θέση πως στην σημερινή βουλή είναι διαμορφωμένη μια «προοδευτική» πλειοψηφία. Και έχει κάθε λόγο να το υποστηρίζει, καθώς έτσι βγαίνει από την πολιτική απομόνωση. Όμως κάποια στελέχη της Κεντροαριστεράς γιατί «τσίμπησαν»; Γιατί την λέξη «προοδευτικός» την έχουν ξεχειλώσει τόσο πολύ ώστε να χωρά και τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα; (Για να μην πω, πως την ξεχείλωσαν γι΄αυτόν ακριβώς τον λόγο.)

Είναι γνωστό πως στήνεται από τα γνωστά εκδοτικά παράκεντρα, από ολιγάρχες και από κάποιους επιτηδευμένα «αφελείς» το νέο πολιτικό σκηνικό, όπου το κομβικό δίλημμα θα είναι «πρόοδος ή συντήρηση».  Και βέβαια στον πόλο των «προοδευτικών»δυνάμεων θα είναι το ΚΙΝ.ΑΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ.