«Ο κ. Ρέππας, αντί να προστατεύει κομματικές μεθοδεύσεις, οφείλει να ανακαλέσει τα αποτελέσματά τους. Αντί να συγκαλύπτει παράνομες πράξεις που προκαλούν βλάβη του δημοσίου συμφέροντος, να αναλάβει άμεσα τις επιβαλλόμενες πρωτοβουλίες, για την αποκατάσταση της νομιμότητας.
Επειδή, όμως, προσποιείται άγνοια και αμνησία, του θυμίζουμε:
· ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ: Η τελευταία έκθεση της Ε.Ε. (στη σελ. 50) αναφέρει ότι, ενώ “καθ’ όλη τη διάρκεια του 2011, έπρεπε να είχαν επιτραπεί 5.333 προσλήψεις, παρόλα αυτά το πρώτο και το δεύτερο τρίμηνο του 2011, ο αριθμός των προσλήψεων υπολογίζεται σε 10.862”.
Συνιστούν – ναι ή όχι; - οι προσλήψεις αυτές παραβίαση του νόμου που ψήφισε η ίδια κυβέρνηση και προκαλούν – ναι ή όχι; -βλάβη του δημόσιου συμφέροντος;
Συνέβαλαν – ναι ή όχι;- στον εκτροχιασμό του Προϋπολογισμού;
Είναι ή δεν είναι ανήθικες, αφού εξαιτίας τους γίνονται τώρα μαζικές απολύσεις με το φερετζέ της εφεδρείας;
Έχω την υποψία – βεβαιότητα – άποψη πως ο θεσμός του οικονομικού εισαγγελέα δημιουργήθηκε για να του φορτωθούν πάσης φύσεως αμαρτίες. Από τις πιο «μικρές» ως τις πιο μεγάλες.
Και σ’ αυτήν την περίπτωση δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά αν κρίνουμε μόνο από τις υποθέσεις του Νοεμβρίου, στην υπηρεσία – θεσμό που δημιουργήθηκε τον περασμένο Μάρτιο πρέπει να απασχοληθεί το… σύνολο του εισαγγελικού δυναμικού της χώρας.
Αυτή τη στιγμή, ο οικονομικός εισαγγελέας (όχι ως πρόσωπο, αλλά ως θεσμός, καθώς υπάρχει και αναπληρωτής και τουλάχιστον τρεις ακόμη εισαγγελείς, σύμφωνα με τον νόμο), απασχολείται με ό,τι πετάει, κολυμπάει ή περπατάει!
Από την παράνομη λειτουργία και τις παράνομες αποφάσεις της ΕΛΣΤΑΤ ως τις πανάκριβες ιστοσελίδες διαφόρων οργανισμών του Δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Διάφορες υποθέσεις έχουν προκαλέσει την παρέμβαση του οικονομικού εισαγγελέα, προφανώς επιμερίζονται, μοιράζεται δηλαδή η δουλειά, αλλά μήπως μπορούν και οι κυβερνήτες μας (λέμε τώρα) να κάνουν κάτι ώστε να μην προκαλούν συνεχώς την παρέμβασή του;
Διότι αν εξαιρέσουμε τους μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου – που κι’ αυτό παίζεται, διότι στο τέλος θα βρεθούμε είτε μπροστά σε πογκρόμ, είτε μπροστά στις γνωστές υποθέσεις πτώχευσης (ακόμη και δόλιας, αλλά πάντως ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος), είτε μπροστά σε οφειλέτες που… το κράτος τους χρωστά περισσότερα – όλες οι άλλες τρέχουσες υποθέσεις έχουν προκληθεί από το κράτος και όχι από τους πολίτες.
