Το θάρρος και ο έκπληκτος φασισμός...

Θάρρος δεν είναι η άγνοια κινδύνου.

Θάρρος και γενναιότητα είναι να γνωρίζεις τον κίνδυνο και να κάνεις όλες τις αναγκαίες κινήσεις για να τον αποφύγεις, χωρίς ωστόσο να παραμελείς το καθήκον σου – προς την πατρίδα σου, προς τα έργα στα οποία αφοσιώνεσαι.

Γενναίος δεν είναι αυτός που πέφτει στη φωτιά χωρίς να ξέρει ότι θα καεί, πιστεύοντας πως είναι άτρωτος ή πως αυτό που βλέπει μπροστά του δεν είναι φωτιά.

Γενναίος είναι αυτός που στη φωτιά πέφτει γνωρίζοντας ότι θα καεί για έναν υπέρτερο σκοπό.

Και είναι ακόμη γενναιότερος αυτός που πηδά πάνω από τη φωτιά, επειδή γνωρίζει πως αυτό που βρίσκεται μπροστά του είναι η φωτιά.

Η άγνοια κινδύνου δεν είναι δείγμα ευφυίας. 

Είναι δείγμα στενοκεφαλιάς και πείσματος.

Την ώρα που ο Ανδρέας Τσίπρας ετοιμάζεται να κρατικοποιήσει τα πάντα...

Ποσό ύψους 10 δισ. ευρώ ευελπιστεί να συγκεντρώσει η Ιταλική κυβέρνηση μέσα στο 2015 εάν επιτύχει  να προχωρήσει με μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων.
Οι επιλογές είναι τρεις, σύμφωνα  με δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας της χώρας Πιερ Κάρλο Πάντοαν, στην εφημερίδα Il Messaggero.
Πρόκειται για τα ιταλικά Ταχυδρομεία, η εταιρεία Enav, που διαχειρίζεται τον έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας, και η ιταλική δημόσια επιχείρηση σιδηροδρόμων FS.

Κι όμως, ο κ Στουρνάρας εχει δίκιο...

Είναι οι δηλώσεις του κ Στουρνάρα , «εμπρηστικές» για την ελληνική οικονομία, όπως λένε οι οικονομολόγοι του Σύριζα και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος «διέβη τον Ρουβικώνα», όπως λέει ο κ Δραγάτης, ή απλώς « είπε την πραγματικότητα προειδοποιώντας», όπως υποστηρίζει ο ίδιος ;

 Η παρέμβαση του κ Στουρνάρας τις τελευταίες μέρες και οι αναφορές του τόσο στην κατάσταση του τραπεζικού συστήματος στην χωρά όσο και στα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει  πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και μια (παρατεταμένη) προεκλογική περίοδος  άναψε φωτιές στο πολιτικό σκηνικό.
 Ο κ Στουρνάρας, που όπως είναι γνωστό δεν αποτελεί και το πιο αγαπητό πρόσωπο για τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης  βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, με πολλούς από τον Σύριζα να απειλούν ακόμα και με «κυρώσεις» τον κεντρικό τραπεζίτη.

Ο Αλέξης και ο... τρόμος μη τυχόν και κυβερνήσει...

Οι αγορές, οι επενδυτές, δεν παίζουν κομματικό κρυφτούλι. Απλά πράγματα. Αμα βλέπουν σταθερότητα, μικρή διακινδύνευση, προοπτική, αγοράζουν. Αμα βλέπουν κίνδυνο, πουλάνε. Οι Αμερικανοί δεν πούλησαν άρον άρον τις μετοχές τους στη Eurobank για να πλήξουν το αγλάισμα της παγκόσμιας επανάστασης που ονομάζεται Τσίπρας και να φοβηθεί η μπαμπάτσικη καλλονή, η Ξουλίδου, και να ψηφίσει Δήμα, αλλά γιατί προφανώς όλα τα καψοκαλύβικα που λέει ο Αλέξης τα θεώρησαν κίνδυνο να γίνουν τα λεφτά τους στάχτη και μπούρμπερη. Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να προκαλέσει σε παγκόσμιους επενδυτές ενέργειες ενάντια στα ίδια τους τα συμφέροντα για να ωφεληθεί ο Χ Σαμαράς ούτε μπορεί ελληνικό κόμμα ή κυβέρνηση να υποβάλλει στον παγκόσμιο Τύπο το τσουνάμι που είδαμε με εκτιμήσεις για δέος και καταστροφή αν έρθουν οι Σκουρλέτηδες στην κυβέρνηση. Κανείς στην Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να υποχρεώσει τόσους αξιωματούχους, αναλυτές να «συκοφαντήσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/Σόλο Ζουρνά ως ακραία δύναμη αστάθειας. Το κάνουν τα στελέχη του μόνα τους επτά φορές την ημέρα και μαλώνουν και μεταξύ τους. Ο Λαφαζάνης σηκώνει το μπαϊράκι κι ο Παππάς τρέχει να το μαζέψει.

Χάθηκε και το τελευταίο επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ...

Με δεδομένο ότι ουδείς πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έβρισκε λεφτά για να μοιράσει και ουδείς θεωρεί πως θα έθετε μονομιάς τέλος στη λιτότητα, όπως διατείνονται τα στελέχη του, ποιος θα ήταν ο πραγματικός λόγος για τον οποίο θα του δινόταν η ευκαιρία να κυβερνήσει, ρίχνοντας τη σημερινή κυβέρνηση;

Άλλο λόγο από το επιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να διαπραγματευτεί το χρέος επειδή πιστεύει ότι θα πετύχει περισσότερα δεν βλέπει κανείς.

Άλλωστε, εδώ και μήνες αυτό υποστηρίζουν: Ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και θα πάνε σε μια «επιθετικότερη» διαπραγμάτευση, προκειμένου να πετύχουν καλύτερους όρους, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους, μορατόριουμ, «πάγωμα» για τουλάχιστον πέντε χρόνια ή «θάψιμο» στα έγκατα της ΕΚΤ για… εξήντα χρόνια και συμφωνία για μη πληρωμή των τοκοχρεολυσίων – αυτό το τελευταίο δεν πρόκειται να συμφωνηθεί ποτέ και αν γίνει μονομερώς θα σημάνει άμεση χρεοκοπία.