Έρχεται η τρόικα στην Αθήνα ...

Ξεκινούν την Τετάρτη στην Αθήνα διαπραγματεύσεις στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, σύμφωνα με πηγές των δανειστών. Τα στελέχη αυτά της τρόικα (σ.σ. ή θεσμών όπως ονομάζονται πλέον) θα έχουν ραντεβού στο ΤΑΙΠΕΔ με στόχο να εξεταστεί η κατάσταση και η κυβερνητική πολιτική στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων, ενώ δεν αποκλείονται και επαφές με άλλα κυβερνητικά στελέχη.

Κοινοτικοί κύκλοι που μίλησαν στο Capital.gr επισημαίνουν ότι στενεύουν τα χρονικά περιθώρια έως το Eurogroup της προσεχούς Δευτέρας στο οποίο οι δανειστές περιμένουν τα πρώτα δείγματα γραφής της παρούσας κυβέρνησης.

Μια ιστορία από το (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον...

Η ελληνική κοινωνία, όλοι μας, τα τελευταία χρόνια παίρνει δύσκολες μέρες. Για μερικούς μάλιστα παρά πολύ δύσκολες.
 Η κρίση, κρίση για την οποία φταίνε όλοι και το πολιτικό σύστημα και η συνδικαλιστική νομενκλατούρα και η κυρίαρχη οικονομική τάξη αλλά και όλοι εμείς, ως πολίτες ( ο καθένας με το μερίδιο του βέβαια) έχει φτάσει όλα τα πράγματα , σε ολους τους τομείς στα όρια τους.
  Ως αποτέλεσμα αυτής της κρίσης, οι πολιτικοί αλλά και οι πολιτική , έχει χάσει κάθε αξιοπιστία στον μέσο πολίτη Και δικαίως.
  Δυστυχώς , όμως μέσα σε αυτή την απαξίωση, όπως είναι φυσικό φωνές που χαϊδεύουν αυτιά, λαϊκίστικες υποσχέσεις από οποία πλευρά και αν προέρχονται , γίνονται αυτόματα δεκτές.
 Μόνον που τώρα πια, επειδή οι εποχές (και οι άνθρωποι) έχουν αλλάξει πάρα πολύ , κι ας μην το καταλαβαίνουν οι περισσότεροι από τους πολιτικούς μας ταγούς, όσο εύκολα κάποιοι πιστεύουν τις υποσχέσεις και ζητωκραυγάζουν, τόσο εύκολα (ίσως και ευκολότερα) όταν δεν τις δουν να πραγματοποιούνται (γιατί συνήθως είναι ψεύτικες –μη πραγματοποιήσιμες) απογοητεύονται και το χειροκρότημα γίνεται «γιούχα».

Ο κόσμος, ο λαός και οι λαϊκιστές...

Οι λαϊκιστές καπηλεύονται συστηματικά την έννοια λαός, που κανονικά θα έπρεπε να αποδοθεί με τις λέξεις «κάτοικοι» ή «πληθυσμός» ή το πολύ, πολύ «εκλογικό σώμα», αν περί αυτού πρόκειται. Είναι προφανές ότι, όταν μιλάμε για τον λαό, προϋποθέτουμε ότι κάποιοι είναι έξω από τα πλαίσια που χαράζει αυτή η φορτισμένη λέξη και συγκροτούν μια αντιλαϊκή ομάδα, τους εκμεταλλευτές ή απλοϊκότερα τους εχθρούς του λαού. Βέβαια, συνήθως, μένει απροσδιόριστη η νομιμοποίηση που διαθέτει ο λαϊκιστής, που επικαλείται τον λαό ως φορέα των δικών του αντιλήψεων ή πεποιθήσεων ή καμαρώνει για λαϊκές κινητοποιήσεις, που δεν έχει ποτέ υποκινήσει ένα κόμμα ή μια παράταξη, αλλά αυθορμήτως δημιουργούνται και διογκώνονται, ως εκ θαύματος, πάντα προς την κατεύθυνση που οι λαϊκιστές δημαγωγοί επιθυμούν.

Για το ενδεχόμενο πιστωτικό γεγονός...

Των οικιών ημών εμπιπραμένων...

Απειλεί, λέει, ο Σόιμπλε με πιστωτικό γεγονός σχολιάζοντας σε γερμανικό κανάλι τις δηλώσεις Βαρουφάκη πως τα ομόλογα της ΕΚΤ είναι διαφορετικό χρέος από του ΔΝΤ και θα αντιμετωπισθεί διαφορετικά σε συνεννόηση με τους εταίρους.

Δεν απειλεί ο Σόιμπλε! Μεταφέρει το αυτονόητο. Το πιστωτικό γεγονός, θα το ξαναπώ, δεν είναι το ξεφώνημα ενός φεσωμένου εναντίον ενός μπαταχτσή, οπότε εάν αυτοί ψιλοαγαπιούνται δεν θα ξεφωνίσει ο φεσωμένος και με ένα "έλα μωρέ τώρα" καθαρίζει ο μπαταχτσής. Το πιστωτικό γεγονός το επισημαίνουν και το ξεφωνίζουν τρίτοι, των οποίων η δουλειά είναι ακριβώς αυτή: να ενημερώνουν την επενδυτική κοινότητα για το αξιόχρεο κρατών, τραπεζών, εταρειών. Οι περιώνυμοι οίκοι αξιολόγησης.

Πολύ δούλεμα και καθόλου αξιοπρέπεια ...

Η σύζυγος που τελείωσε νωρίτερα από τη δουλειά μπαίνει στην κρεβατοκάμαρα και βλέπει τον σύζυγο της με μια άλλη κυρία να επιδίδεται στην ικανοποίηση των γενετήσιων ορμών του είδους. Αυτός της λέει: «Ποιον θα πιστέψεις, εμένα ή τα ψευδόμενα σου μάτια;»

Στην θέση της κυρίας βρίσκεται η Ελλάδα αυτό τον καιρό, αφού ο κ. Τσίπρας έκανε την αναμενόμενη κολοτούμπα. Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε τον κ. Τσίπρα ή τα ψευδόμενα μάτια μας αν κάναμε τον κόπο να διαβάσουμε την συμφωνία που υπέγραψε.

Το καλοκαίρι του 2012 μου είχε κάνει εντύπωση το μεγάλο χαμόγελο του κ. Τσίπρα. Το κόμμα του είχε έρθει δεύτερο για δεύτερη φορά από το Μάιο και ήταν σίγουρο ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα μπορούσαν πλέον να σχηματίσουν κυβέρνηση. Τι τον έκανε τόσο ευτυχισμένο; Τότε είχα την εντύπωση ότι ο κ. Τσίπρας ήταν ένας λογικός άνθρωπος και νόμιζε ότι θα περνούσε άλλη μια περίοδος όπου οι αντίπαλοι θα έπρεπε να διαχειριστούν τα δύσκολα, ενώ αυτός εύκολα από την πλευρά της αντιπολίτευσης θα μπορούσε να λέει ότι θέλει.