Με τις ύβρεις δεν πας πουθενά...

H σφισσα ΑΒΓΗ...

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο πρόεδρος της Κομισιόν κ. Γιουνκέρ έκανε ειδική αναφορά στο γεγονός ότι δεν αποτελεί μορφή υψηλής πολιτικής τέχνης να βρίζεις τους Γερμανούς, διότι αυτό οδηγεί σε αναγέννηση των δυσάρεστων αισθημάτων.

Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στη ζωή και στις κοινωνικές σχέσεις, τίποτε δεν προσφέρουν οι ύβρεις – αν πραγματικά επιδιώκεις λύσεις ή καλές σχέσεις.

Αλλά στην περίπτωση την δική μας, έγινε κάτι ακόμη χειρότερο, προπαγανδιστικότερο και διχαστικότερο: Όλοι όσοι έχουν μια διαφορετική άποψη ταυτίστηκαν με το απόλυτο «κακό» και αποκλήθηκαν «μερκελιστές», «προδότες», «γερμανοτσολιάδες» και όλα τα σχετικά.

Μια ματιά να ρίξει κανείς στην ελληνική Ιστορία, θα διαπιστώσει ότι η πατρίδα μας έζησε τις πιο άγριες εμφυλιοπολεμικές στιγμές της όταν οι μισοί αποκαλούσαν προδότες τους άλλους μισούς.

Στην παρούσα συγκυρία μάλιστα, η ταύτιση υπήρξε τόσο έντονη, που ακόμη και ξένοι (όπως ο Ισπανός Πάμπλο Ιγκέλσιας των «Ποδέμος»), πήραν το θάρρος (για την ακρίβεια το… θράσος) να χαρακτηρίσουν ένα ελληνικό κόμμα και τον αρχηγό του «εκπρόσωπο της κ. Μέρκελ στην Ελλάδα».

Περάσαμε όλη την προεκλογική περίοδο και την πρώτη μετεκλογική, ακούγοντας διάφορα «ηρωικά» και κάθε άλλο παρά διπλωματικά:

Η κυβέρνηση επιλέγει να παρουσιάζει την προφανή υποχώρηση και την αναγκαστική αλλαγή του προγράμματός της ως «νίκη»...

Όχι εγώ... Αλλά οι ...*

Μόνη διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός!
1. Εισαγωγή

Μία αποτίμηση της «μεταβατικής» συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου είναι ότι αποτελεί ανακωχή που επετεύχθη με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης και αποδοχή από την άλλη πλευρά (των «θεσμών»). Στο επόμενο διάστημα, μέχρι το πέρας του τετραμήνου, θα διαμορφωθούν οι όροι διαπραγμάτευσης για την επόμενη συμφωνία. Αυτό κατά μία έννοια σημαίνει ότι δεν κρίθηκε τίποτα ακόμη. Όμως, η αποτίμηση αυτή είναι επισφαλής. Πρώτον, η ίδια η «μεταβατική» συμφωνία αλλάζει το συσχετισμό δύναμης. Δεύτερον, επειδή οι «εχθροπραξίες» θα συνεχίζονται σε όλη τη διάρκεια του τετραμήνου (έλεγχος των δεσμεύσεων και επανερμηνεία των όρων της από κάθε πλευρά) απαιτείται να κατανοήσουμε πρώτα το τοπίο των διαπραγματεύσεων.

2. Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου: Ένα πρώτο βήμα σε ολισθηρό έδαφος …

2α. Οι στόχοι της διαπραγμάτευσης

Τα μαντάτα του Ιουλίου να δεις...

Η τετράμηνη παράταση του μνημονίου δεν έδιωξε ούτε τα βράχια ούτε έστριψε το καράβι. Παραμένουμε στο ίδιο σημείο με σβηστές τις μηχανές... Ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει εξετάσεις τον Ιούλιο και για «πτυχίο» επιτυχούς στροφής. Και για τα λεφτά «φροντιστηρίου» μαθημάτων... του δευτέρου εξαμήνου του 2015. Μέχρι τότε οι Λαφαζάνηδες, οι Κατρούγκαλοι και οι Στρατούληδες μόνο ζημιά κάνουν. Το μέγεθος της θα φανεί με τα μαντάτα του Ιουλίου...

Μέχρι τον Ιούλιο δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουμε ούτε τις παγωμένες (από το προηγούμενο μνημόνιο) δόσεις ούτε προκαταβολές, ούτε και άλλα βοηθήματα για να τα βγάλουμε πέρα.

Και για να ανοίξουν οι δανειακές χρηματοκάνουλες... θα χρειαστούν νούμερα που να επιβεβαιώνουν τις ευχές του τετράμηνου μνημονίου που παρέτεινε το μνημόνιο της μεθαυριανής λήξης.