Το… μαγικό γ΄ τρίμηνο του 2016!

Εκτός από την αδυναμία του στο «παράλληλο νόμισμα» (την οποία έσπευσε να… καταπνίξει άμα τη εισόδω του στην κυβέρνηση), ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Παπαδημητρίου φαίνεται ότι ζει και σε… παράλληλο σύμπαν!

Και αυτή είναι η επιεικέστερη κριτική που μπορεί να του ασκηθεί. Εκτός και αν κοτζάμ υπουργός και κοτζάμ οικονομολόγος ενημερώνεται για τα της οικονομίας της χώρας από τα προπαγανδιστικά non papers των κυβερνητικών «πηγών», τα εκπορευόμενα κατευθείαν από Μαξίμου μεριά.

Υπάρχει, βέβαια, και η πιο απλή εκδοχή: Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις. Επομένως, αν καθίσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, τα μόνα «γράμματα» που θα μάθεις είναι τα ψέματα. Γιατί στην πραγματικότητα συγκρίνουν το 2016 με το καταστροφικό 2015. Συγκρίνουν τον εαυτό τους με τον… εαυτό τους! Δεν πάνε στο 2014, διότι τότε η σύγκριση θα ήταν συντριπτική.

Ο κ. Παπαδημητρίου, λοιπόν, μιλώντας στην εκδήλωση για την παρουσίαση της ετήσιας έκθεσης της ΕΣΕΕ, αναφέρθηκε στα… τεκμήρια που αποδεικνύουν ότι η πραγματική οικονομία… ανακάμπτει!

Ιδού τι είπε (και ποια είναι η πραγματικότητα):

Έως εδώ ήταν...

Η χώρα στα χέρια των δανειστών κυριολεκτικά. Η εξουσία στα χέρια μιας παρέας αριστερών και κάποιων πολιτικών "ηθοποιών". Μια "αριστερά" (ούτε οι ίδιοι την καταλαβαίνουν) που, όπως πιστεύω, θα μας ταλαιπωρήσει μέχρι το καλοκαίρι του 2018. Μέχρι τότε που θα εξαγγείλουν εκλογές. Τον υπόλοιπο χρόνο θα τον σπαταλήσουν σε αριστερές ανοησίες και καθολική εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Τίποτε άλλο.

Μέχρι και οι "53" (που τους έχουν δήθεν να κρατάνε τις "ιερές πλάκες" του αριστερού πιστεύω) δεν τους αντέχουν. Αντιλαμβάνονται την έκταση της γελοιότητας. Και αναγκάζονται να παραστήσουν τους αιρετικούς... μήπως σώσουν την κατάσταση.

Σε πλήρη εξέλιξη το σχέδιο της «νομισματικής παρένθεσης»!

Συνεχίζουν την τακτική του Γιάνη του Βαρουφάκη περί «δημιουργικής ασάφειας». Στην πραγματικότητα πρόκειται για δημιουργική καταστροφή, η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην δραχμή. Δεν κλείνουν την συμφωνία άμεσα, επειδή δεν θέλουν να την κλείσουν. Μεταθέτουν συνεχώς τον χρόνο, αν και ξέρουν ότι κάθε μέρα καθυστέρησης μας φέρνει πιο κοντά στο σχέδιο Σόιμπλε.

Στην αρχή μας είπαν ότι θα συμφωνούσαν οπωσδήποτε μέχρι τον Δεκέμβριο. Έπειτα ο Δεκέμβριος έγινε Ιανουάριος κι αν διαβάσουμε προσεκτικά την ανακοίνωση των Γερμανών που μιλάνε γενικόλογα για το... 2017, καταλαβαίνουμε ότι η βαλίτσα πλέον πάει μακριά. Μας λένε ότι δεν μπορούν να ψηφίσουν τα εργασιακά. Δεν μας λένε τι θα έχει αλλάξει τον Μάρτιο, τον Απρίλιο ή τον Ιούνιο. Πώς θα μπορέσουν τότε και δεν μπορούν σήμερα; Αξίζει αυτή η «αναμονή» για το ρίσκο που παίρνει η χώρα;