Το κόστος του τέλους ...

Το κόστος της αρχής, δηλαδή το κόστος εκείνου του πρώτου εξαμήνου με τον Βαρουφάκη, το γνωρίζουμε, έστω και κατά προσέγγιση: από τα 100 δισ., σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς, έως ακόμη και τα 200, όπως το υπολογίζει ο Τόμας Βίζερ. Το κόστος του τέλους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν το γνωρίζουμε ακόμη. Ελπίζω μόνο να μην έχει τη μορφή μιας «εθνικής τραγωδίας», κατά το στερεότυπο. Να μην είναι, δηλαδή, μια ανεπανόρθωτη ζημία την οποία θα υποστεί η εθνική κυριαρχία. Ειλικρινά, το ελπίζω· διότι, ουαί και αλίμονο αν συμβεί το απευκταίο με την Τουρκία: η χώρα για μακρό διάστημα θα εγκλωβιστεί στη νοσηρή εσωστρέφεια του πληγωμένου εγωισμού και της έξαρσης του εθνικισμού, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ανάπτυξή της. Ο φόβος του τελικού κόστους είναι εύλογος, διότι αυτό που ζούμε εδώ και περίπου δύο μήνες μοιάζει να είναι το τέλος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μπορεί να διαρκέσει, μπορεί να είναι μακρόσυρτο και οδυνηρό· αυτό είναι όμως.

Τουρκία: Έλλειψη κράτους δικαίου και πολιτική αστάθεια καταστρέφουν τις ξένες εταιρείες ...

Οι γερμανικές εταιρείες ήταν για πάνω από εκατό χρόνια ευπρόσδεκτες στην Τουρκία. Για παράδειγμα, η Siemens βρίσκεται εδώ και 161 χρόνια στη χώρα, όταν η τότε Οθωμανική αυτοκρατορία στα μέσα του 19ου αιώνα, αποφάσισε να δημιουργήσει την τηλεγραφική της υπηρεσία.

Σήμερα στην Τουρκία δραστηριοποιούνται περισσότερες από 7.000 γερμανικές εταιρείες, επενδύοντας σχεδόν 13 δισ. ευρώ σε εργοστάσια, καταστήματα και γραφεία. Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες, το κλίμα έχει αλλάξει, αναφέρουν εκπρόσωποι των επιχειρήσεων.

Αυτό οφείλεται κυρίως στην πολιτική αστάθεια στη χώρα γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Welt. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξακολουθεί να ισχύει μετά την απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016. Χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι φυλακίστηκαν, περιορίστηκαν οι εξουσίες του κοινοβουλίου, ακόμα και ιδιωτικές εταιρείες δέχτηκαν πιέσεις.

Ο νεόπλουτος θείος ΣΥΡΙΖΑ...

Οι σπαρταριστές ιστορίες για διορισμούς ημετέρων δεν έχουν τέλος στον «υπαρκτό σουρεαλισμό» της ελληνικής πανδαισίας. Από καταβολής κράτους, υπάρχουν απίθανες καταγραφές για τις πιο τρελές περιπτώσεις.

Επομένως, η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί ιδιαιτερότητα. Η μόνη διαφορά βρίσκεται στην διαχείριση του «ηθικού πλεονεκτήματος» και στην παντελή έλλειψη αιδούς που τους διακρίνει. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι αυτοί δεν ντρέπονται. Ούτε για την εμπλοκή τους σε διάφορες ραδιουργίες ούτε και για τις εντυπώσεις που δημιουργούνται όταν έρχονται οι αποκαλύψεις.