Πανελλήνιες εκδηλώσεις… συμπαράστασης στον ΣΥΡΙΖΑ!

Η χθεσινή γενική απεργία νέκρωσε την Ελλάδα.

Προφανώς επρόκειτο για άλλη μια εκδήλωση… λαϊκής συμπαράστασης προς τον ΣΥΡΙΖΑ!

Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται ξανά και ξανά όλοι, από τον πρώτο ως τον τελευταίο: Ο Λαός συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ που έφερε το χειρότερο μνημόνιο από... καταβολής μνημονίων οργανώνοντας πανελλήνιες εκδηλώσεις προς τιμήν του (του ΣΥΡΙΖΑ) και ο ΣΥΡΙΖΑ του το ανταποδίδει (του λαού) συμφωνώντας με τις κινητοποιήσεις του, τις οποίες επισήμως «χαιρετίζει» δια αλλεπάλληλων κομματικών ανακοινώσεων.

Κάπως έτσι τα βλέπουν τα πράγματα από το παράλληλο σύμπαν όπου έχουν εγκατασταθεί.

Οι δηλώσεις περί συμφωνίας και συμπαράστασης του λαού συνεχίζονται ακάθεκτα και ιδού η τελευταία εσοδεία:

Ο Σόιμπλε δεν μπορεί να τους (ξανα)σώσει…

Το περασμένο καλοκαίρι της κολάσεως, τότε που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε βρει (αρνητικό) πολιτικό αποκούμπι στον «ακραίο» Σόιμπλε, επειδή ήθελε να μας πετάξει έξω από το ευρώ, μου ήρθε η ιδέα: ο αντιγερμανισμός σύντομα θα περάσει (όπως πέρασε ο αντιαμερικανισμός) και κάποια στιγμή κάποιος από αυτούς θα ευχαριστήσει «την κυβέρνηση της Γερμανίας», ίσως και τον ίδιο τον «δαίμονα» υπουργό των Οικονομικών της, «για την προσφορά του(ς)».

Τότε η συλλογιστική αυτή  φαινόταν παραλογη. Κι ας ήταν ο Σόιμπλε, με το σχέδιό του «ελληνική έξοδος», που άνοιξε τα μάτια του Τσίπρα και της ομάδας του, με αποτέλεσμα – συνεπικουρούμενοι από τον Ολάντ, τον Ρέντσι, τον Γιούνκερ και λίγους ακόμα ευρωπαίους αξιωματούχους – να κάνουν τη στροφή την τελευταία στιγμή και να αποτρέψουν το μοιραίο.

Οι δραχμιστές, ο επίμονος Σόιμπλε και τα κουλουβάχατα της Ευρώπης…

Ένα από τα βασικά ερωτήματα που δεν έχουν ακόμη απαντηθεί είναι ποιες τελικά ήσαν οι διαφορές των δραχμιστών και του Δόκτωρ Σόιμπλε. Και γιατί οι ευρωπαϊστές ήταν «γερμανοτσολιάδες», όταν οι απόψεις τους ήταν σε ευθεία σύγκρουση με εκείνες του Δόκτωρα και των ψεκασμένων. Μην τα φορτώνετε όλα στον Βαρουφάκη, σύντροφοι. Είναι βολικό, αλλά ο Γιάνης δεν ήταν δραχμιστής!

Ο Γιάνης «ελέγχεται» για πολλά πράγματα. Πείτε ό,τι θέλετε, αλλά δραχμιστής δεν ήταν! Όποιος διάβασε τη συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στο liberal.gr θα καταλάβαινε πολλά πράγματα. Η ουσία είναι ότι από τη μία πλευρά έχεις ένα κόμμα του 3% με πολλές εσωτερικές αντιφάσεις που ανήλθε στην εξουσία μέσα από μία παράξενη ιστορική συγκυρία και από την άλλη την εμμονή του Δόκτωρα Σόιμπλε, και όσων συμφερόντων εκπροσωπεί, για το Grexit.

Είμαι από εκείνους που είχαν υποστηρίξει πριν πολλά χρόνια ότι η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να υιοθετήσει το ευρώ. Από τη στιγμή που μπήκε όμως στη ζώνη του ευρώ δεν μπορεί να βγει! Θα ήταν καταστροφικό! Από την άλλη πλευρά, δεν είμαι ευρωλάγνος. Η Ευρώπη του διαφωτισμού δεν μπορεί να είναι ταυτισμένη με ένα νόμισμα. Δεν μπορούμε να κάνουμε θρησκεία ένα εργαλείο. Εδώ έχουμε βάλει το κάρο μπροστά από το άλογο και περιμένουμε να τρέξουμε στις αρματοδρομίες…

Θα αποσύρουν Κατρούγκαλο, Τσακαλώτο αντί των νομοσχεδίων...

Η συντρόφισσα Ζωή δεν μετράει τα λόγια της, αλλά και δεν τα μασάει. Τα περί δικτατορίας που αποκάλυψε, ως απειλή από τον Τσίπρα, στο διάλογό της, τον περασμένο Ιούλιο, έχουν την ερμηνεία τους.

Το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνει την εξουσία. Θα φέρει την αξιολόγηση των δανειστών αποσύροντας αντί του ασφαλιστικού - φορολογικού τους Κατρούγκαλο - Τσακαλώτο.
Οι καρέκλες και η εξουσία πάνω απ' όλα. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνουν βήμα πίσω τώρα που πολιόρκησαν το κράτος με τις θέσεις εξουσίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της διαπλοκής και των συμφερόντων.

Συστημένο... στην (#proti_fora_aristera) κυβέρνηση...

«Γράμμα» στην κυβέρνηση έστειλαν χθες δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, απ’ όλη την Ελλάδα, θέλοντας να εκφράσουν την αντίθεσή τους στις επικείμενες ανατροπές του ασφαλιστικού και της φορολογίας. Το μήνυμα δεν ήταν «ταξικό».

Γιατί, πολύ απλά, ήταν εκεί όλοι. Ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες, ναυτεργάτες, επιτηδευματίες, οδηγοί ΤΑΧΙ και όλων των μέσων μεταφοράς, φορείς και γενικά άνθρωποι από όλες τις επαγγελματικές τάξεις, χωρίς εισοδηματικά κριτήρια. Το μήνυμα όμως ήταν ένα και σαφές.

Απογοήτευση.  Απογοήτευση από όσους είχαν πιστέψει ότι όντως μπορεί να υπάρξει κάτι διαφορετικό έξω από τα μνημόνια.
Απογοήτευση από όσους ήλπιζαν ότι και εντός μνημονίων ίσως αλλάξουν οι πολιτικές και γίνουν πιο… κοινωνικές. Απογοήτευση όμως και για τα ψέματα που κάποιοι, ηθελημένα ή αθέλητα, δεν έχει σημασία πια, είπαν σε όλους.