Πέντε χρόνια μνημονίου και εφτά ύφεσης, συνεχίζουμε να συζητάμε ακόμα τα ίδια πράγματα...

Μου συμβαίνει ένα ευχάριστο γεγονός το οποίο οδηγεί όμως σε δυσάρεστα συμπεράσματα. Όλη την εβδομάδα που μεσολαβεί μέχρι να γράψω αυτό το κείμενο, παρακολουθώ, διαβάζω μανιωδώς τα μέσα ενημέρωσης και κρατάω σημειώσεις. Εκατοντάδες σημειώσεις, δεκάδες σελίδες, τις οποίες διαβάζω και ξαναδιαβάζω συνεχώς. Τον τελευταίο καιρό, ενώ συνεχίζω να διαβάζω τον ίδιο όγκο πληροφοριών, παρατηρώ ότι δεν κρατάω σχεδόν καθόλου σημειώσεις. Ίσως μόνο τους τίτλους, τα γεγονότα.

Ο πρύτανης ζητάει να πληρωθούν οι μέρες της απεργίας που κράτησαν κλειστά τα πανεπιστήμια ένα εξάμηνο. Πλην του ότι κανείς λαϊκός αγωνιστής δεν αισθάνεται ντροπή να επιχορηγείται από το δημόσιο χρήμα ο αντιμνημονιακός του αγώνας εναντίον των δυνάμεων κατοχής, το ίδιο το γεγονός δεν προσφέρει τίποτα καινούργιο. Το ξέρουμε, έχει ξανασυμβεί, ξέρουμε τις αιτίες. Δεν κρατάω σημειώσεις γιατί πια τα «ξέρω», τα έχω γράψει, επαναλαμβάνομαι. Κι αυτό είναι το δυσάρεστο συμπέρασμα, γράφουμε για τα ίδια προβλήματα γιατί αντιμετωπίζουμε πάντα τα ίδια προβλήματα. Βρισκόμαστε δηλαδή ακόμα στο 2010. Ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες αποδέχτηκαν την πραγματικότητα και προχώρησαν στη λύση του προβλήματος, εμείς συνεχίζουμε ακόμα να προσπαθούμε να βρούμε το κόλπο για να αρνηθούμε την πραγματικότητα, να μείνουμε εκεί που είμαστε πριν την κρίση. Αν είχαμε προχωρήσει, τώρα θα συζητούσαμε τα πραγματικά προβλήματα, πώς δηλαδή θα αλλάξουμε τη χώρα, με ποιους τρόπους θα αναπτύξουμε την παραγωγή, θα κάνουμε μια βιώσιμη, ανταγωνιστική οικονομία. Εκεί θα είχαμε πολλές διαφορετικές προτάσεις να εξετάσουμε, να βρούμε τις πιο προοδευτικές λύσεις, αυτές δηλαδή που θα αποφέρουν μεγαλύτερο όφελος για περισσότερους. Δεν συζητάμε αυτό. Συζητάμε πώς θα διατηρήσουμε το χρεοκοπημένο καθεστώς.

Ο «μαθητής», ο «δάσκαλος» και οι ευθύνες...

Η κυβέρνηση χορεύει τον τελευταίο, όπως όλα δείχνουν, χορό με την τρόικα. Μετά τέσσερα χρόνια ζωηρής προσπάθειας, τα δύο μέρη δεν βρήκαν τον ρυθμό τους. Παρά τη μοναδική, στην ιστορία των διεθνών οργανισμών κινητοποίηση, το αποτέλεσμα είναι για κλάματα.

«Καλημέρα, Τζέρι. Πότε επιστρέφει ο κ. Τόμσεν;», ρώτησαν τον κ. Ράις, διευθυντή επικοινωνίας του ΔΝΤ, την πολύ κρύα 6η Φεβρουαρίου. «Η αποστολή θα επιστρέψει σύντομα. Μόλις ξεκαθαρίσουμε μια σειρά τεχνικών εκκρεμοτήτων», ήταν η μονότονη απάντηση.

ΩΣ ΕΔΩ .

Δεν Διαβάζω Ματωμένα Βιβλία...

)

Τι άλλο περιμένουμε να συμβεί; Να γίνουμε Ουκρανία;

Μπορεί το «ουκρανικό πρόβλημα» σε διεθνές επίπεδο να εντοπίζεται στο ενδεχόμενο απόσχισης της Κριμαίας και προσάρτησής της στη Ρωσία, με κίνδυνο να δημιουργηθεί προηγούμενο αλλαγής συνόρων, ωστόσο επιτακτική είναι η ανάγκη το ενδιαφέρον όλων να εστιαστεί στο φαινόμενο της ναζιστικής ακροδεξιάς, όπως αυτό εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια στη χώρα.
 
Οι εικόνες και οι πληροφορίες που φθάνουν από την πρώτη στιγμή της κρίσης είναι αποκρουστικές και άκρως αποτροπιαστικές.

Οι «σκληροπυρηνικοί» του Δεξιού Τομέα έχουν εξελιχθεί σε ομάδες κρούσης που φορώντας κουκούλες και ντυμένοι με στολές παραλλαγής τρομοκρατούν, ξυλοκοπούν δημοσιογράφους και προσπαθούν να επιβάλουν τις ναζιστικές απόψεις τους υποτάσσοντας εντελώς τη νέα κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι τους έχει συμπεριλάβει στις τάξεις της.

Από την πρώτη στιγμή των διαδηλώσεων κατά της (διεφθαρμένης) κυβέρνησης Γιανουκόβιτς, αυτοί ήσαν που καθόριζαν την ατζέντα στους δρόμους των μεγάλων ουκρανικών πόλεων.

Μια μικρή σούμα με όσα υποσχέθηκε χθες το "Ποτάμι" ...

Κείμενο 22 σελίδων στο οποίο περιλαμβάνονται κάποιες θέσεις και προτάσεις του νεοσύστατου «Ποταμιού» δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, σε μια εμφανή προσπάθεια του κ. Στ. Θεοδωράκη να απαντήσει σε όσους ήδη του καταλόγισαν απουσία ιδεολογικού στίγματος, απαξιώνοντας το εγχείρημά του ως «απολίτικο και επικοινωνιακό».

Προκειμένου, μάλιστα, να προλάβει όσους τυχόν τον επικρίνουν και πάλι ως «γενικόλογο και ασαφή» σπεύδει να υπενθυμίσει τα «γαλάζια Ζάππεια» και τα «πράσινα λεφτά υπάρχουν» για να υποστηρίξει ότι «η χώρα χρειάζεται επεξεργασμένες λύσεις τις οποίες», όπως λέει, «θα βρούμε μαζί με τους πολίτες που θα πιστέψουν στη δύναμή τους».
Στο κείμενο αποφεύγεται να αυτοπροσδιοριστεί το «Ποτάμι» ως μνημονιακό ή αντιμνημονιακό. Με έναν μάλλον γενικόλογο τρόπο, προτείνεται η αντικατάσταση του Μνημονίου από ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, ενώ για το δημόσιο χρέος, η ανάγκη της μείωσης των επιτοκίων και του χρόνου αποπληρωμής του.

Το ευχάριστο ξεμπλοκάρισμα !

Μια παρακμιακή μιζέρια που επιτέλους μπορεί να φύγει από την Αθήνα ...

Αυτό βέβαια ενοχλεί τους επαγγελματίες μίζερους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν έχει καμία σημασία...

Το ξεμπλοκάρισμα των "προσφυγικών" , των εγκαταλελειμμένων αυτών ερειπίων  θα δώσει εκτός από το προφανές (αρκετές θέσεις εργασίας στον χειμαζόμενο τομέα των κατασκευών) και κάτι παραπάνω...

Χαλαρά το νομοσχέδιο για το ηλεκτρονικό πόθεν έσχες...

Δεν είναι δα και επείγον...

Λίγο πριν από το Πάσχα αναμένεται να παραδώσει το σχέδιο νόμου για την υποβολή του πόθεν έσχες με ηλεκτρονικές μεθόδους, η σχετική νομοπαρασκευαστική επιτροπή που έχει συσταθεί με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης.

Έργο της επιτροπής στην οποία επικεφαλής είναι ο Ιωάννης Σακελλάκος, αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου είναι η κατάρτιση σχεδίου νόμου για τη δημιουργία συστήματος ελέγχου: