Διαισθάνομαι ότι η αναπόφευκτη σύγκρουση των προσωπικοτήτων (η τόσο άδικη για την κ. Φώφη: πεκινουά με ροτβάιλερ...) θα έπαιξε οπωσδήποτε κάποιο ρόλο στην υπόθεση της εκπαραθύρωσης του Βενιζέλου από το ΠΑΣΟΚ. Δεν αμφιβάλλω, όμως, ότι οι λόγοι ήσαν πρωτίστως πολιτικοί. Μπορεί η ίδια να το χάρηκε και να το ευχαριστήθηκε, μπορεί να αισθανόταν ότι του το χρωστούσε, αλλά δεν τον έδιωξε γι’ αυτό. Τον έδιωξε, επειδή κρίνει ότι έτσι έχει περισσότερες πιθανότητες να αυξήσει το 7,7% που έλαβε το κόμμα της στις ευρωεκλογές. Αλλωστε, προκειμένου να πείσει ότι το εννοεί ως πολιτική επιλογή και όχι ως προσωπική, ανέλαβε την ευθύνη για την έκβαση του εγχειρήματος, κάτι το οποίο υποχρεώθηκαν να δεχθούν όλοι στο ΠΑΣΟΚ, σεβόμενοι τη θέση της ως προέδρου.
Το κρίσιμο ερώτημα, από την απάντηση στο οποίο θα κριθεί το ζήτημα, είναι ποιος από τους δύο, Βενιζέλος ή Φώφη, είναι χρησιμότερος για το μέλλον της χώρας. Ο Βενιζέλος είναι το ΠΑΣΟΚ που κατάλαβε τα λάθη του, έστω και αν δεν τα ομολόγησε ευθαρσώς. Το τελευταίο μάς ενοχλεί, οπωσδήποτε, αλλά η πολιτική, όπως και γενικότερα η κοινωνική ζωή, δεν γίνεται με απόλυτες αλήθειες, όπως πιστεύουν οι ηθικολόγοι. Αρκούν και οι κατά προσέγγισιν αλήθειες, φθάνει να συνοδεύονται από τις σωστές πράξεις. Ο Βενιζέλος έμαθε από τα λάθη του και το απέδειξε γενναία, τόσο με τη στάση του στην κυβέρνηση Σαμαρά (των Σαμαροβενιζέλων) όσο και με την κορυφαία κοινοβουλευτική παρουσία του στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Αυτόν διέγραψε η κ. Φώφη.
Από την άλλη πλευρά, τι είναι η πρόεδρος που τον διέγραψε; Η κ. Φώφη εκπροσωπεί την ιστορική ΠΑΣΟΚάρα, που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεφύγει από την εποχή της και, γι’ αυτό, είναι σήμερα ένας θλιβερός αναχρονισμός, στην όψη και στο πνεύμα. Είναι το ΠΑΣΟΚ που είτε δεν μπόρεσε να καταλάβει είτε δεν ήθελε (καμία σημασία δεν έχει τι από τα δύο) ούτε τι συνέβη στη χώρα ούτε πώς συνέβαλαν στην καταστροφή οι δικές του πολιτικές. Το ΠΑΣΟΚ που δεν ανταποκρίθηκε στην ευθύνη να κάνει κάτι για να διορθώσει το κακό, γιατί ούτε καν ένιωσε την ευθύνη. Πράγμα περίεργο, αν θυμηθούμε κάτι που η ίδια ξεχνάει: ότι μετείχε στη βδελυρά κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, έστω και ως διακοσμητικό στοιχείο – ήταν αναπληρώτρια υπουργός Εθνικής Αμύνης, με αρμοδιότητα τη στρατιωτική βιομηχανία της χώρας. (Μόνο αυτήν, ευτυχώς! Αν και, ούτως ή άλλως, η στρατιωτική βιομηχανία της χώρας μας είναι αχανής, οπότε δεν θα της έμενε χρόνος για μεγαλύτερες αρμοδιότητες...)
Το ΠΑΣΟΚ της κ. Φώφης είναι όχι μόνον άχρηστο για το μέλλον της χώρας, είναι και επικίνδυνο. Η παρουσία του Βενιζέλου στις τάξεις του ήταν η εγγύηση του κεντρώου χαρακτήρα του, η εγγύηση ότι εκείνο το ΠΑΣΟΚ στεκόταν πράγματι ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς τον Βενιζέλο, το ΠΑΣΟΚ (ή όπως αλλιώς το λένε τελευταία) δεν είναι παρά η υπόσχεση μιας καλύτερης εκδοχής του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που προτείνει στους ψηφοφόρους είναι η ελπίδα ότι το ΠΑΣΟΚ της κ. Φώφης θα είναι η καλή Αριστερά των μύθων, όχι αυτή που γνωρίσαμε μέσω του ΣΥΡΙΖΑ. Ερχεται, δηλαδή, να προσφέρει στους ψηφοφόρους ό,τι ακριβώς προσέφερε και ο ΣΥΡΙΖΑ προ πενταετίας: τον μύθο της επιστροφής στο παρελθόν. Ερχεται να ανανεώσει την αυταπάτη που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και, με τον τρόπο αυτόν, έρχεται να παρατείνει την περιπέτεια της χώρας. Ιδού, λοιπόν, γιατί η ψήφος σε αυτό το ΠΑΣΟΚ, της κ. Φώφης, είτε είναι πεταμένη στα σκουπίδια είτε ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ – τι από τα δύο είναι χειρότερο, δεν ξέρω.
Προκαλεί, ωστόσο, κατάπληξη η λογική που έκανε την κ. Φώφη να στρέψει το ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν βγει κερδισμένο το ΠΑΣΟΚ, θα είναι η πρώτη φορά που το μικρό ψάρι θα τρώει το μεγάλο! Εν πάση περιπτώσει, το ΠΑΣΟΚ τελειώνει και τυπικά με την εκπαραθύρωση του Βενιζέλου, η ΠΑΣΟΚάρα όμως έχει πάντα εφεδρείες και, επομένως, μέλλον. Αν κατάλαβα σωστά, η Βάνα Μπάρμπα στηρίζει αναφανδόν Φώφη και διατίθεται να εκτεθεί, όπως πάντα.
ΥΓ. Τελικά, ενώ αυτή δεν ήταν η αρχική μου πρόθεση, το σημείωμα κατέληξε σε νεκρολογία, αλλά του ΠΑΣΟΚ...
Του Στ. Κασιμάτη στην έντυπη Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου