Μέχρι και οι "53" (που τους έχουν δήθεν να κρατάνε τις "ιερές πλάκες" του αριστερού πιστεύω) δεν τους αντέχουν. Αντιλαμβάνονται την έκταση της γελοιότητας. Και αναγκάζονται να παραστήσουν τους αιρετικούς... μήπως σώσουν την κατάσταση.
Οποιαδήποτε, σοβαρή, κυβέρνηση μπροστά στην απειλή των δανειστών για τέταρτο μνημόνιο με μέτρα από 3-4 δισ. ευρώ και εναλλακτική λύση μόνο το grexit θα ήταν ήδη σε συναγερμό.
Θα ξεσηκωνόταν. Όχι με αστήρικτες λεκτικές βλακείες "...έρχεται η ανάπτυξη" ή "...θα αναστήσουμε την οικονομία". Αλλά θα έψαχνε τι κότσια μπορεί να βρει για βάλει ξανά μπροστά την οικονομία.
Τι χρειάζεται για μια συναινετική υπερπροσπάθεια παραγωγικών δυνάμεων και εργαζομένων παρέχοντας προϋποθέσεις και κίνητρα "επιστράτευσης".
Δεν χρειάζονται λεφτά. Με ένα νόμο και ένα άρθρο. Αντί τα βλακώδη "...σκίζω μνημόνια" και άλλα ξεφτιλίκια... καταργείς την καρδιά του συστήματος της γραφειοκρατίας.
Εγκρίσεις, άδειες και ύποπτους μηχανισμούς δήθεν παρακολούθησης της επιχειρηματικής δράσης. Τις ύποπτες δοσοληψίες με πρόσχημα μια ασήμαντη διαφάνεια στην διοίκηση.
Καταργείς (στην ουσία) όλο το σύστημα της διαφθοράς από την παρουσία τους ανίκανου κράτους σου. Ενός κράτος που (διαχρονικά, αποδείχθηκε) θεωρεί διακεκριμένο οικονομικό και κοινωνικό κλάδο τους λαθρέμπορους και το λαθρεμπόριο...
Ξεχνάς το κράτος και τον κομματικό στρατό και ρίχνεις προβολείς να φωτίσεις τα σκοτάδια που έχεις ρίξει την ιδιωτική οικονομία. Το μοναδικό παραγωγικό κομμάτι της χώρας.
Αρχίζεις άμεσα. Από τη μετανάστευση και την αποταμίευση. Και ψάχνεις να δεις τι μπορείς να κάνεις για να σταματήσεις την αιμορραγία της οικονομίας από τις 13.000 επιχειρήσεις που σου έφυγαν τη διετία του 2015-2016 στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Κύπρο και την Ευρώπη γενικά.
Αν μπορείς, αντί να κυνηγάς φορολογικά τους 470.000 νέους επιστήμονες και τεχνίτες που μετανάστευσαν, τους εντάσεις στην "επιστράτευση" σωτηρίας της οικονομίας. Με οποιονδήποτε τρόπο. Με τα όποια κίνητρα αποταμίευσης.
Βάση για τις κινήσεις αυτές πρέπει να είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πάντων προς τη χώρα. Προς την κυβέρνηση και τις προθέσεις της. Και ιδίως προς τις ικανότητές της να κάνει έργο.
Οι σκέψεις αυτές δεν είναι καθόλου θεωρητικές. Θα είχαν άμεσο αποτέλεσμα εάν η κυβερνητική παρέα δεν είχε μάτια μόνο για τις αριστερές ομάδες και τον κομματικό στρατό.
Εάν είχε πολιτικό θάρρος και ικανότητα να κουβεντιάσει ανοικτά με τους πραγματικούς ιδιωτικούς φορείς της παραγωγής. Αλλά να αντέξει στον διάλογο.
Βάση για συζήτηση θα είναι μία και μόνο. Η αποκατάσταση εμπιστοσύνης της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας στην εσωτερική αγορά. Και η επαναφορά εμπιστοσύνης στην εγχώρια αποταμίευση. Με κάθε τρόπο. Με κάθε μέσο.
Δεν τα έχει σκεφτεί όλα αυτά η κυβέρνηση; Καθόλου. Ούτε τα έχουν σκεφθεί ούτε τους απασχολούν.
Γιατί είναι ανίκανοι να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που προσφέρονται ακόμη και σήμερα που, όντως, η οικονομία αναζητεί (είναι νόμος αυτός) αναγκαστική διέξοδο για βάδισμα ή και τρέξιμο...
Αναζητείστε, ρωτήστε και ψάξτε, σε όλο το φάσμα της κρατικής μηχανής με επίκεντρο τον χώρο των υπουργικών χαρτοφυλακίων, να μάθετε αν έχουν έργο ή σχέδιο (την διετία 2015-2016) εκτός από τα αντικείμενα που συνδέονται με το τρίτο μνημόνιο και τα προαπαιτούμενα.
Ρωτήστε φορείς της παραγωγής, της επιχειρηματικής αγοράς, των αγροτών, της ναυτιλίας, των επαγγελματιών και των επιστημόνων (εκτός κομματικού στρατού) αν βρίσκονται σε διάλογο ( ουσίας) με την κυβερνητική παρέα. Και (ιδίως) αν περιμένουν κάτι συγκεκριμένο από τον διάλογο που έχουν. Αν έχουν και όσοι έχουν...
Ρωτήστε όλες τις ομάδες της παραγωγής αν γνωρίζουν που το πάει η κυβέρνηση και τι έχουν να περιμένουν. Αν υπάρχει κάποια ιδέα τέλος πάντων...
Από τις απαντήσεις θα καταλάβετε ότι η παρέα του Μαξίμου εκτός από το σκαρφάλωμα στην εξουσία δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο. Ειδικά από εδώ και πέρα.
Εάν είχαν σχέδιο. Έστω και ιδεολογικό όραμα για τη χώρα θα είχε φανεί. Και αν ήταν ρεαλιστικό θα μπορούσε να αποδώσει. Ανεξάρτητα από το μνημόνιο.
Γιατί θα προσαρμόζονταν με ανάλογο διάλογο. Βεβαίως με ειλικρινή διάλογο για άμεση ενεργοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από οικονομικό επιτελείο που να ξέρει και (κυρίως) να θέλει...
Στην δε περίπτωση που η "επιστράτευση" για επαναφορά της εμπιστοσύνης και της δράσης των ιδιωτικών παραγωγικών δυνάμεων της χώρας πετύχαινε ίσως και να μπορούσε η οικονομία (με ανάπτυξη ουσίας και όχι του πίνακα...) να τρίψει στην μούρη των δανειστών το νέο μνημόνιο και στον Σόιμπλε το grexit. Έτσι η πατρίδα θα είχε συνέχεια. Απλά θα χανόταν η παρτίδα για την κυβερνητική παρέα.
Του Γιώργου Κράλογλου στο capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου