Σε καταστάσεις που είναι πολύ πιθανόν να μας οδηγήσουν σε νέα , πολύ επικίνδυνα αυτή την φορά, αδιέξοδα για την χώρα.
Τα μηνύματα , που εκπέμπουν το τελευταίο διάστημα , υπουργοί αλλά και άλλα «κυβερνητικά κανάλια» παραπέμπουν σε μια επανάληψη, έστω και με διαφορές , της περσινής καταστροφικής διαδικασίας και συμπεριφοράς της κυβέρνησης. Μιας συμπεριφοράς που οδήγησε την χώρα προ του γκρεμού και την υποχρέωσε όχι μόνον να υπογράψει νέο μνημόνιο, που δεν προβλεπόταν πριν λίγους μήνες, αλλά και αυτό το μνημόνιο να είναι το σκληρότερο από όλα. Και το πόσο σκληρό είναι, φαίνεται ανάγλυφα τώρα , που η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη, αν θέλει να τηρήσει την υπογραφή της, να φέρει «εξοντωτικά μέτρα».
Πιο χαρακτηριστικό από όλα και πιο πρόσφατο, είναι και το μήνυμα που έδωσε ο υπουργός Οικονομικών , ο κ Ε Τσακαλώτος, το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής δήλωσε χαρακτηριστικά : «Καταγράψαμε σημεία σύγκλισης και αυτά στα οποία χρειάζεται περισσότερη πρόοδος σε τεχνικό ή πολιτικό επίπεδο»
Ο κ Τσακαλωτος δηλαδή , επί της ουσίας λέει περίπου ότι έλεγε και ο κ Βαρουφάκης αλλά και ο κ Τσίπρας πριν 8 με 10 μήνες. Δεν γίνεται να πάρουμε μετρά, δεν έχουμε σχέδιο και στόχο. Αποφασίστε πολίτικα να χαλαρώσετε το πρόγραμμα.
Μόνον που αυτό, σήμερα, ένα χρόνο μετά την τραγωδία της «διαπραγμάτευσης» του 2015, έχει μια σειρά από αλλά χαρακτηριστικά και σηματοδοτεί εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Πρώτο και κύριο, η άλλη πλευρά, έχει ήδη την κακή προηγούμενη εμπειρία. Γνωρίζει δηλαδή πως η όποια πολιτική συμφωνία είναι πολύ πιθανόν να μην τηρηθεί, ως προς την υπόσχεση της άλλης πλευράς.
Το δεύτερο έχει να κάνει με το ότι η χώρα , βρίσκεται πια πέρα από τα όρια, σε σχέση με το ζήτημα των επενδύσεων. Και μια τέτοια ρύθμιση της αξιολόγησης , δεν εμφανίζει μια σταθερή (με οικονομικά δεδομένα) οικονομία, αλλά μια οικονομία που στέκεται με πολίτικα δεκανίκια. Δηλαδή, εμφανίζει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θέλει ο κάθε επενδυτής για να επιλέξει μια χώρα ως επενδυτικό του περιβάλλον.
Το τρίτο, έχει να κάνει με το ότι αν προχωρήσουμε σε τέτοια, πολιτική δηλαδή λύση, είναι σαφές ότι θα προβλέπει ανταλλάγματα, πολιτικής ας πούμε φύσεως. Και τα ανταλλάγματα αυτή την περίοδο είναι συγκεκριμένα. Συμφωνία για παραμονή στην χώρα μεγάλου αριθμού προσφύγων (πχ 300 χιλιάδες), αλλά και σε επίπεδο διεθνών σχέσεων, λύση σε Κυπριακό (ίσως και σε Σκοπιανό) εδώ και τώρα. Και χωρίς δυνατότητα μεγάλων διαπραγματεύσεων από την πλευρά μας, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό…
Η κυβέρνηση , δυστυχώς, δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί η εκ νέου λανθασμένη τακτική της και εγκλωβισμένη στις υποσχέσεις αλλά και τις ιδεοληψίες της , αφήνει και πάλι τον χρόνο να κυλά, ελπίζοντας ίσως στον… από μηχανής θεό.
Και αυτό , δυστυχώς, είναι το καλό σενάριο. Γιατί υπάρχουν και αλλά πολύ χειρότερα, όπως αυτό που διακινείται τα τελευταία εικοσιτετράωρα, σύμφωνα με το οποίο, η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε συμφωνία με τους δανειστές, έστω και με σκληρούς όρους και μετά θα την φέρει για έγκριση , μέσω δημοψηφίσματος, από τον ελληνικό λαό.
Δηλαδή, κάποιοι δεν έβαλαν μυαλό και μας οδηγούν πάλι σε τρελές «λύσεις».
Μόνον που, αν η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, σκεφτείτε τι είναι η επανάληψη μιας φάρσας…
Του Π. Τρουπιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου