Δεν υπάρχει διέξοδος, η κυβέρνηση βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης με πάταγο καθώς τα δεδομένα στην οικονομία έχουν ξεπεράσει το σημείο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια αντιστροφή ή έστω ομαλή προσγείωση. Αν η οικονομία δεν επιτρέπει εξομάλυνση της κατάστασης όλα τα άλλα αποτελούν ευσεβείς πόθους.
Ήδη, οι ζώνες της χώρας που βρίσκονται εκτός ελέγχου της κρατικής εξουσίας (αυτό είναι εθνική κυριαρχία κι όχι ένα μνημόνιο κυρωμένο από τη Βουλή) διευρύνονται αλματωδώς από τα ανοιχτά σύνορα για πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, τις κλειστές εθνικές οδούς από τους αγρότες, την αδυναμία της αστυνομίας να διαφυλάξει π.χ. τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ από καθημερινές εμπρηστικές επιθέσεις, τις ψυχολογικές (προς το παρόν) επιθέσεις σε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, τους όλο και πιο συχνούς βανδαλισμούς τοπικών γραφείων του κυβερνώντος κόμματος κλπ.
Όπως με το ΝΑΙ και το ΟΧΙ η κυβέρνηση του δημαγωγού κ. Τσίπρα προσπάθησε να διασωθεί μέσω του διχασμού της κοινωνίας. Αυτή τη φορά μέσω της εφαρμογής μιας ταξικής πολιτικής να υφαρπάξουν από όσους αμείβονται με περισσότερα από 15.000 ευρώ το χρόνο για να συντηρήσουν το πελατειακό κράτος και παρακράτος που ελπίζουν να τους στηρίξει μέχρι τέλους.
Το μοντέλο αυτό δεν είναι βιώσιμο γιατί η αύξηση των φόρων από ένα σημείο και πέρα δεν αυξάνει τα έσοδα αλλά τα μειώνει. Μοιραία αυτοί από τους οποίους θα υποστεί η κυβέρνηση τις πιο σκληρές επιθέσεις θα είναι ο σκληρός πυρήνας των υποστηρικτών της, πέριξ του δημόσιου τομέα, όταν αντιληφθούν πως η στιγμή που θα πάνε στα ΑΤΜ και θα τα βρουν άδεια πλησιάζει. Η κατηγορία των πελατών του δημοσίου αποδείχθηκε και ο σκληρότερος τιμωρός του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τα τελευταία χρόνια της κρίσης.
Όταν λοιπόν με πρόφαση την φοροδιαφυγή η κυβέρνηση εξοντώνει ό,τι έχει απομείνει από τον υγιή και αιμοδότη ιδιωτικό τομέα, είναι θέμα χρόνου να στερέψουν τα έσοδα και να ξεκινήσει η τελευταία σκηνή του δράματος της ελληνικής χρεοκοπίας.
Κατά συνέπεια είναι θέμα χρόνου ο πρωθυπουργός και η παρέα του Μαξίμου να μην βρίσκουν μαντήλι να κλάψουν και όχι να ανακτήσουν τον έλεγχο της κατάστασης. Οι συνέπειες της καταστροφικής διακυβέρνησης του τελευταίου χρόνου, τουλάχιστον μέχρι τώρα, είναι τέτοιες που δεν μοιάζει απίθανο να αναζητηθούν και άλλες ευθύνες πέραν των πολιτικών.
Η κατάσταση στη χώρα βρίσκεται εκτός ελέγχου και οι πιθανότητες αντιστροφής του κλίματος και αποφυγής της κατάρρευσης είναι μηδαμινές.
Για του λόγου το αληθές προσέξτε τις τιμές στο Χρηματιστήριο των Αθηνών όπου η καθοδική διάσπαση για το Γενικό Δείκτη των 480 μονάδων φαίνεται σαν θέμα χρόνου πλέον καθώς οι ξένοι που ρίσκαραν και μετείχαν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ήδη γράφουν τεράστιες ζημιές.
Ο κλαδικός δείκτης των τραπεζικών μετοχών που απαρτίζεται κυρίως από τις μετοχές των συστημικών τραπεζών, από τα μέσα του περασμένου Δεκεμβρίου γράφει ζημιές κοντά στο 50% αφού από τις 60 μονάδες στις 20 Δεκέμβρη 2015, την Παρασκευή που πέρασε, έπεσε κάτω από τις 32 μονάδες.
Αν η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είχε την παραμικρή ελπίδα να αντιστρέψει την κατάσταση, οι τραπεζικές μετοχές θα βρίσκονταν 30-50% παραπάνω από τις τιμές που έγιναν οι τελευταίες ανακεφαλαιοποιήσεις.
Απώλειες περί το 50% σε ενάμιση μήνα σημαίνουν πως οι ξένοι και το ΤΧΣ που είχαν συνεισφέρει 4,9 και 4,4 δισ. ευρώ έχουν χάσει τα μισά κεφάλαια ήδη.
Τις τελευταίες μέρες είναι φανερό πως οι ξένοι έχουν πατήσει το "κόκκινο κουμπί" της εξόδου από την Ελλάδα. Δεν χρειάζεται ειδική πληροφόρηση, το δείχνουν οι πιέσεις που δέχονται οι τιμές.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλάβει που οδηγεί αυτή η κατάσταση σε σχέση με καταθέσεις, οικονομία, ανεργία, δημόσια έσοδα, ασφαλιστικές εισφορές.
Κατά συνέπεια όσοι προβλέπουν ανάπτυξη για την ελληνική οικονομία σύντομα, ειδικοί και μη, θα πρέπει να μας πουν τι πίνουν.
Το επικρατέστερο σενάριο λοιπόν μοιάζει να είναι αυτό που θέλει το 2016 να αποδεικνύεται η χειρότερη χρονιά των τελευταίων της χρεοκοπίας και την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα να πίνει το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους και μαζί της και η χώρα που την εμπιστεύθηκε.
Δυστυχώς όσο δεν υπάρχει μια σαφής μεταρρυθμιστική πλειοψηφία στην κοινωνία, όχι ο Κυριάκος αλλά ούτε ο Θεός δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, την πορεία φτωχοποίησης και τα χειρότερα...
Όταν διαμορφωθεί τέτοια πλειοψηφία βλέπουμε...
Του Κώστα Στούπα στο Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου