Λενινιστικός ιδεασμός...

«Τι κρίμα να θέλεις να είσαι Νασέρ και να είσαι Παπαδόπουλος.» Το ευφυολόγημα αποδίδεται στον Γεώργιο Παπανδρέου τον Α’ αμέσως μετά τη σύλληψή του από τους συνταγματάρχες το 1967. Παραφράζοντάς τον, τηρουμένων δε όλων των δυνατών ιστορικών και μη αναλογιών, θα διακινδυνεύσω το δικό μου: «Τι κρίμα να θέλεις να είσαι Λένιν και να είσαι Τσίπρας.» Δέχομαι τη διόρθωση: «Ευτυχώς που είσαι Τσίπρας ενώ θα ήθελες να είσαι Λένιν.» Ενώ δηλαδή επιθυμείς διακαώς να καταλάβεις τα Χειμερινά Ανάκτορα επειδή θαυμάζεις τον Λένιν, αδυνατείς διότι είσαι Τσίπρας και περιβάλλεσαι από τον κ. Παππά, ας πούμε στον ρόλο του Στάλιν, και τον κ. Καμμένο στον ρόλο του Τρότσκι, ο οποίος υπήρξε οργανωτής του Κόκκινου Στρατού.


Η συγκυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με το εθνικιστικό και ξενόφοβο απόκομμα, άμα τη αναδείξει της, καταβάλλει έντιμες προσπάθειες να αποδείξει τη λενινιστική της συνέπεια. Προσπαθεί να ανακαλύψει Χειμερινά Ανάκτορα στον κόσμο του 2015, ματαίως όμως. Είτε δεν τα βρίσκει γιατί ακολούθησε λάθος οδηγίες, αντί να στρίψει στο πρώτο φανάρι, έστριψε στο δεύτερο, είτε νομίζει πως τα βρήκε αλλά αποδείχτηκε πως χτύπησε λάθος κουδούνι, είτε πολύ απλά, τα Χειμερινά Ανάκτορα δεν υπάρχουν. Ο κόσμος μας, ο πολιτισμένος κόσμος στον οποίον ανήκομεν ακόμη, έχει προ πολλού συνταξιοδοτήσει τους επαναστάτες και τις επαναστάσεις τους. Συγκαταλέγονται κι αυτοί στις παράπλευρες απώλειες των δυτικών δημοκρατιών.

Οφείλουμε βεβαίως να αναγνωρίσουμε τις προσπάθειες και να μην παραγνωρίσουμε το πείσμα του και τη σταθερότητα της πίστης του. Στην αρχή νόμισε πως τα «Χειμερινά Ανάκτορα» είναι οι συναντήσεις κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών. Τις πολιορκούσε επί εφτά μήνες, υποσχόταν πως στην Ευρώπη θα αλλάξουν όλα επειδή εμφανίστηκε ο νέος Λένιν, ώσπου αναγκάστηκε να συμβιβαστεί ως Τσίπρας. Κάνοντας μούτρα βέβαια, δηλώνοντας δυσαρεστημένος, όμως τι να κάνουμε; Αντί για την Ευρώπη, έστρεψε το επαναστατικό του μένος κατά του Ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής, κατέλαβε τη Δημόσια Τηλεόραση και άνοιξε την ΕΤ 3 για να πάει η χώρα μπροστά.

Επειδή όμως το Ραδιομέγαρο, όσο μέγαρο κι αν είναι, μάλλον θυμίζει χλωμό φωτοαντίγραφο των Χειμερινών Ανακτόρων όταν τελειώνει το μελάνι, δεν χόρτασε τον λενινισμό του. Ετσι επετέθη εναντίον της ιδιωτικής εκπαίδευσης και των καπιταλιστών που εκκολάπτει, αφού κατήργησε τον ΕΝΦΙΑ – άλλο ανάκτορο κι αυτός. Αλήθεια τι γίνεται με εκείνο το ζητηματάκι του ΦΠΑ; Θα μείνει, θα φύγει, ή μήπως θα μείνει μέχρι να φύγει; Κι αν τα εκπαιδευτήρια δεν του κάνουν, υπάρχουν και οι μικρές ζυθοποιίες οι οποίες έχουν γεμίσει με Χειμερινά Ανάκτορα τον τόπο.

Αν κατάλαβα καλά, πάλι στο ίδιο σημείο βρισκόμαστε. Μετά από τόσες επιθέσεις και τόσες καταλήψεις πάλι περιμένουμε τη δόση για να σταθούμε στα πόδια μας, πάλι θα κάνουμε ό,τι δεν κάναμε. Και το χειρότερο είναι ότι οι επαναστάτες μας έχουν αρχίσει να ξεμένουν από Χειμερινά Ανάκτορα. Oμως όλο και κάτι θα βρεθεί, θα μου πείτε, για να βγάλουμε κι αυτόν τον χειμώνα.

Του Τ. Θεοδωρόπουλου από την Κ.