Κατά συνέπεια για την αξιοπρέπεια των Ελλήνων νοιάζεται όποιος φροντίζει να τους λέει την αλήθεια, έστω και αν αυτή είναι πικρή και απαιτεί θυσίες.
Το υπ’ αριθμόν ένα από άποψη δυσκολίας επίλυσης πρόβλημα της χώρας, είναι το συνταξιοδοτικό. Η Ελλάδα όπως έχουμε ξαναγράψει πληρώνει ως ποσοστό του ΑΕΠ τις περισσότερες συντάξεις στην Ε.Ε. Αν δεν φροντίσει να το λύσει αυτό μειώνοντας τη συνταξιοδοτική δαπάνη, στο τέλος το συνταξιοδοτικό θα καταρρεύσει και οι συνταξιούχοι θα μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο.
Κατά συνέπεια για τους συνταξιούχους φροντίζουν όσοι προσκομίζουν ρεαλιστικές προτάσεις και όχι όσοι υπόσχονται "λαγούς με πετραχήλια".
Στην Ελλάδα καταβάλουμε κάθε μήνα 2,35 δισ. ευρώ για συντάξεις άρα σε 12μηνη βάση καταβάλουμε περί τα 28,15 δισ. ευρώ. Με ένα ΑΕΠ περί τα 180 δισ. ευρώ αυτό αναλογεί στο 15,5%. Λίγο παραπάνω δηλαδή απ’ όσα δαπανούν για συντάξεις η Ολλανδία και η Δανία. Η Γερμανία δαπανά περί το 12% του ΑΕΠ της.
Το ερώτημα είναι αν η ελληνική οικονομία μπορεί να καταβάλει για συντάξεις ποσοστό επί του ΑΕΠ το ίδιο με χώρες όπως η Δανία ή η Ολλανδία.
Αν η ετήσια δαπάνη για συντάξεις μειωθεί στο 12% του ΑΕΠ, όσο της Γερμανίας που είναι μια ισχυρή οικονομία, σημαίνει πως η ετήσια δαπάνη πρέπει να πέσει στα 21,5 δισ. ευρώ, δηλαδή μείον 6,6 δισ. ευρώ ή μια μείωση της τάξης του 23%.
Το ερώτημα που πρέπει να θέσει καθένας στον εαυτό του με ειλικρίνεια είναι αν η ελληνική οικονομία μπορεί να πληρώνει όσο και η γερμανική για συντάξεις; Αν όχι, το πιθανότερο είναι είτε με ευρώ είτε με δραχμή η πραγματικότητα να προσγειώσει τα δεδομένα σε επίπεδα ανάλογα με αυτά της Βουλγαρίας ή της Ρουμανίας.
Οι εξαγωγές της ελληνικής οικονομίας αντιπροσωπεύουν περίπου το 12% του ελληνικού ΑΕΠ. Αντίστοιχα οι εξαγωγές για Γερμανία, Δανία, Ολλανδία αντιπροσωπεύουν το 50, το 54 και το 82,94% των αντίστοιχων ΑΕΠ.
Οι μισθωτοί το 2013 δήλωσαν συνολικά εισόδημα 30,1 δισ. ευρώ όσο περίπου και οι δαπάνες για συντάξεις. Σας φαίνεται βιώσιμο το μοντέλο;
Το πρόβλημα με τις συντάξεις θα ήταν μικρότερο σήμερα, αν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχε εφαρμοστεί η μεταρρύθμιση Γιαννίτση. Τότε όμως η πλειοψηφία της κοινωνίας είχε βγει στα "κάγκελα" για να ματαιώσει τη μεταρρύθμιση και τα κατάφερε.
Η κυβέρνηση σήμερα, τα στελέχη (και το πολιτικό προσωπικό) της οποίας αντιστρατεύτηκαν κάθε μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού (και όχι μόνο) ψεύδεται όταν υποστηρίζει πως μπορεί να εγγυηθεί την καταβολή των συντάξεων.
Οι συντάξεις καταβάλλονταν όσο το κράτος μπορούσε να δανειστεί μέχρι το 2010 με δανεικά και μετά με την υπερφορολόγηση. Από το 2010 και μετά όμως ένα σημαντικό μέρος των φόρων δεν προέρχεται από το εισόδημα αλλά από την καταλήστευση των καταθέσεων των νοικοκυριών. Οι καταθέσεις όμως μετράνε μήνες πλέον...
Οι ξένοι δεν πρόκειται να βάλουν το χέρι στη τσέπη, άρα;
Οι συνέπειες
Συνέπεια της υπερφορολόγησης και των υψηλών εισφορών είναι η υψηλή ανεργία. Καμία σοβαρή εταιρεία δεν πρόκειται να επενδύσει στην Ελλάδα με τέτοιο κόστος φορολόγησης και ασφαλιστικών εισφορών.
Κατά συνέπεια το 1,5 εκατ. των ανέργων θα αυξάνεται και θα απασχολείται όλο και λιγότερο περιστασιακά στη μαύρη εργασία αντί 300-400 ευρώ με τάση μείωσης.
Το αποτέλεσμα είναι η οικονομία να μπορεί να δημιουργεί εισφορές και έσοδα για όλο και λιγότερες συντάξεις μέχρι τελικής κατάρρευσης.
Ο αρμόδιος Υπουργός Κοινωνικών ασφαλίσεων υποστηρίζει πως εγγυάται κάθε ευρώ των συντάξεων που καταβάλλονται. Δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή λέει ψέματα...
Ο κ. Βαρουφάκης υποστηρίζει πως οι "Θεσμοί" ζητούν να κοπεί το ΕΚΑΣ, το βοήθημα των χαμηλοσυνταξιούχων.
Από την Κομισιόν για πρώτη φορά στα 5 χρόνια των μνημονίων βγήκαν και διέψευσαν τα περί περικοπών στους χαμηλοσυνταξιούχους. Επιβεβαίωσαν πως ζήτησαν μείωση των δαπανών για συντάξεις κατά 1% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει 1,8 δισ. ευρώ περίπου.
Με βάση τα στοιχεία, οι συνταξιούχοι κάτω από το εθνικό όριο συνταξιοδότησης, λαμβάνουν συντάξεις κατά μέσο όρο 30-40% υψηλότερες από τους συνταξιούχους άνω των 65 ετών.
Με βάση τα στοιχεία που παρέθεσα πιο πάνω ούτε η πρόταση των "Θεσμών" οδηγεί σε κάποιο βιώσιμο μοντέλο. Αν η Ελλάδα είχε μια ανταγωνιστική εξωστρεφή οικονομία π.χ. με 100 δισ. ευρώ εξαγωγές προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, ίσως το ασφαλιστικό να ήταν βιώσιμο.
Σήμερα όμως με 20 δισ. ευρώ εξαγωγές και 13 δισ. εισροές από την τουριστική βιομηχανία αυτό είναι απίθανο.
Για να αντιληφθεί κάποιος τον παραλογισμό που "δέρνει" την κοινωνία μας αρκεί να διαβάσει το παρακάτω χθεσινό ρεπορτάζ σχετικά με την επέκταση των συντάξεων των άγαμων θυγατέρων και στους άγαμους υιούς: "Όπως αποφάσισε το Ελεγκτικό Συνέδριο και αποκαλύπτει το "Έθνος", "λαμβάνοντας υπόψη του τις σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες διαβίωσης, προχωρά στην πλήρη εξομοίωση των προϋποθέσεων κάτω από τις οποίες τα παιδιά (είτε αγόρια είτε κορίτσια) μπορούν να εισπράττουν πλέον σύνταξη λόγω του θανάτου του γονέα τους".
Στο εξής οι γιοι δημοσίων υπαλλήλων, στρατιωτικών κ.λπ. θα μπορούν να εισπράττουν ελεύθερα τη σύνταξη που δικαιούνται από τον εκλιπόντα πατέρα τους και μετά την ενηλικίωσή τους ή και μετά τη συμπλήρωση του 22ου ή 24ου έτους (εφόσον σπουδάζουν σε ανώτερη ή ανώτατη σχολή, αντίστοιχα) για όσο διάστημα παραμένουν άγαμοι.
Κατά συνέπεια οι αριθμοί δείχνουν πως δεν υπάρχουν συντάξεις στο μέλλον και η εξουσία των αριθμών είναι αμείλικτη... Το συνταξιοδοτικό είναι ένα από τα προβλήματα που βρίσκεται εκτός ελέγχου. Υπάρχουν και άλλα που όπως απέδειξε η τελευταία πενταετία δύσκολα θα μεταρρυθμιστούν. Μοιραία η κατάληξη θα είναι καταστροφική κατάρρευση ανάλογη με αυτή των σοβιετικών οικονομιών όταν έπεσε η τιμή του πετρελαίου και είχαν αυξηθεί υπερβολικά τα δάνεια στο εξωτερικό.
Του Κώστα Στούπα από το Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου